Vanuit Het Graf(25)

Holly knikte.

Caleb vervolgde: 'Ze werd als vermist opgegeven toen ze woensdag niet op haar werk kwam opdagen. We kunnen dus concluderen dat ze op dinsdagnacht of woensdagochtend vroeg is verdwenen.'

'Lijkt het jou waarschijnlijk dat het Lance was met wie ze ruziede voor die pizzeria?' vroeg Holly.

'We hebben Lance gesproken. De laatste keer dat hij Susan heeft gezien, was op hun afspraakje van zaterdagavond.'

'Dat zégt hij. Het is natuurlijk ook mogelijk dat hij ons niets over de ruzie durfde te vertellen uit angst dat hij daardoor verdacht zou worden.'

'Hij is al een verdachte,' zei Caleb. 'Bij elke moord of doodslag kijkt de politie allereerst naar de echtgenoot of vriend, dan naar de overige familieleden en vrienden. Gibbons gelooft niet dat we Lance moeten hebben.'

Ze kneep haar ogen tot spleetjes. 'Wanneer heb je Gibbons gesproken?'

'Gisteravond.'

'Daar heb je me niets van verteld.'

'Daar heb ik nog geen gelegenheid toe gehad.'

'We hebben de hele dag samen flyers lopen uitdelen!'

'Dat doet er nu niet toe.' zei hij. 'Lance heeft een goed alibi.'

'Voor wanneer?'

'Voor maandag- en dinsdagnacht.' En trouwens ook voor woensdag en donderdag, maar daar wilde Caleb nu niet op ingaan.

'Waar was hij dan?' vroeg ze.

Caleb streek met gespreide vingers door zijn haar. Hoe moest hij deze vraag tactvol beantwoorden?

'Wat is er?' vroeg ze toen hij niet meteen reageerde. 'Je weet iets, en je wilt het me niet vertellen.'

Ach, wat maakte het ook uit. De waarheid kon soms hard zijn. 'Lance was verloofd en zou binnen korte tijd in het huwelijk treden,' zei hij op effen toon. 'Hij woonde samen met zijn verloofde, en daarnaast sprak hij met Susan af.'

'Wat?' Holly sprong verontwaardigd op. 'Susan zei dat hij bij zijn zus woonde.'

'Misschien voel je je beter als je weet dat zijn verloofde niet van Susan op de hoogte was. Ze heeft hem op straat gezet zodra ze het hoorde. Wel kon ze getuigen dat hij zowel maandag- als dinsdagavond om zes uur thuis was. Zelf werkt ze 's avonds, en hij moest bij haar moeder blijven, die net was geopereerd aan haar knie. De moeder heeft bevestigd dat zij en Lance op beide avonden een aantal uren samen televisie hebben zitten kijken.'

'Ik geloof mijn oren gewoon niet,' zei Holly schril. 'Wat een tuig! Mannen zijn ook allemaal hetzelfde!'

'Hola, ik heb jou nooit bedrogen,' merkte hij op.

'Je hield op van me te houden. Dat is nog erger.' Ze sloeg haar handen voor haar ogen en barstte in tranen uit.

Haar verdriet raakte Calebs hart wel, maar hij wilde geen medelijden met haar tonen. Dat kon hij zich niet veroorloven. Bij Holly kwam hij altijd in de problemen als hij zich van zijn zachtaardige kant liet zien. Hij vond het echter vreselijk om haar te zien huilen, net als bij andere vrouwen.

Hij zette zijn bier op de tafel en probeerde haar te kalmeren. 'Holly, je komt nog wel een betere man tegen,' zei hij.

Ze sloeg haar armen om zijn nek. Zijn eerste reactie was zich terug te trekken, maar ze zag er zo verslagen uit dat hij dat niet kon opbrengen. 'Iemand die beter bij je past dan ik,' voegde hij eraan toe, haar onhandig op de rug kloppend. 'En we zullen Susan vinden, oké? Geef de hoop niet op. Nog niet. We moeten erin geloven, voor haar bestwil.'

Holly klampte zich aan hem vast, haar gezicht tegen zijn hals. 'Maar als we haar niet vinden? Dan zal ik nooit te weten komen wat er met mijn zus is gebeurd. Ik ben jou al kwijt, Caleb. Ik kan het niet verdragen haar ook nog kwijt te raken. Ze is alles wat ik nog heb.'

Caleb dacht aan de andere families die met net zo'n groot verlies te maken hadden gekregen. Hij was er niet blij mee dat hij tegen Madison Lieberman moest liegen, maar het leek een geringe prijs om het mysterie op te kunnen lossen dat zoveel levens had getroffen.

'Ik help je Susan te vinden,' zei hij. 'Je moet wat vertrouwen proberen te hebben.'

Ze kroop nog dichter tegen hem aan. 'Als we haar niet vinden, moet je het uiteindelijk opgeven.'

'We vinden haar wel.' Hij kreeg de indruk dat ze haar lichaam opzettelijk tegen hem aan welfde en besloot dat hij haar nu wel genoeg had getroost.

Toen hij zich van haar los probeerde te maken, hield ze hem echter stevig vast.

'Caleb?'

'Ja?'

'Is het echt voorbij tussen ons? Soms heb ik het gevoel dat er toch nog iets is.'

Het was meer dan twee jaar geleden dat hij voor het laatst met Holly naar bed was geweest. Na zijn tweede scheiding was hij korte tijd van de ene vrouw naar de andere overgestapt in een poging te herstellen wat zijn mislukte huwelijk zijn ego had aangedaan. Al snel had hij gemerkt dat het leven zo wel erg leeg was en had hij zich weer op zijn werk gestort. Nu was het tien maanden geleden dat hij voor het laatst de liefde met een vrouw had bedreven.

Hij moest toegeven dat hij last begon te krijgen van de langdurige verwaarlozing van zijn libido, maar hij was niet van plan weer de fout in te gaan met Holly. Na hun eerste scheiding was ze in een moment van zwakte zwanger geraakt, en vanwege de baby was hij weer met haar getrouwd. Hij wilde geen herhaling van deze gang van zaken. 'Het is echt voorbij,' zei hij. Ditmaal duwde hij haar resoluut van zich af.