Vanuit Het Graf(22)

Aan de andere kant van het erf zag hij de lampen in Madisons huis nog branden. Hij vroeg zich af waar ze mee bezig was. Ze had eruitgezien alsof ze de last van de hele wereld op haar tengere schoudertjes moest torsen.

Even flikkerde er een schuldgevoel in hem op vanwege zijn valse rol als onschuldige huurder. Inmiddels had hij al gemerkt dat Madison niet de ijsprinses was die hij naar aanleiding van haar televisieinterviews en die ene, in krachtige bewoordingen opgestelde, brief had verwacht. Ook gedroeg ze zich niet eigenaardig, zoals haar vader. In feite leek ze heel normaal. Het leed alleen geen twijfel dat ze heel wat meegemaakt had.

Tegen de muur geleund staarde hij door zijn raam naar haar verlichte huis. Ze was aardig. Ze was zelfs een van de aantrekkelijkste vrouwen die hij ooit had ontmoet. Helaas veranderden aardigheid en aantrekkelijkheid niets aan het feit dat de waarheid naar boven moest worden gehaald.

Madison kon de slaap niet vatten. Ze was weliswaar moe, maar ook te onrustig. Om verscheidene redenen durfde ze geen slaappil te nemen. Brianna kon midden in de nacht opeens wakker worden en haar nodig hebben. Johnny, of degene die bij hem was geweest, kon terugkomen. Daarnaast was ze nog niet vertrouwd met het idee dat er een onbekende op haar terrein woonde. Vooral omdat de man op de hoogte was van het feit dat zij en Brianna hier alleen waren. Ze had de referenties van Caleb Trovato gecontroleerd, en hij leek betrouwbaar, maar toch...

Ze haalde haar schetsboek te voorschijn en ging aan de keukentafel zitten om te tekenen. Er lagen nog vrachten papierwerk die ze af moest handelen. Ze moest de aankoopopdrachten nog controleren die haar medewerkers vorige week hadden vergaard. Zij was wettelijk aansprakelijk als ze een fout maakten. Ze moest ook nog het contract herzien dat ze haar medewerkers liet ondertekenen als ze voor haar kwamen werken. Verder moest ze beslissen of ze de jonge vrouw die vanmiddag bij haar had gesolliciteerd, aan wilde nemen of niet. Ten slotte moest ze het leasecontract voor de nieuwe kopieermachine die ze voor het kantoor wilde aanschaffen, nalezen. Ze was echter veel te gespannen om zich op haar werk te kunnen concentreren.

Omdat ze Johnny niet kon vergeten, tekende ze zijn ogen. Omdat ze zich zorgen maakte over Brianna, tekende ze de volle lippen van haar dochtertje. Ze schetste zelfs de boze wenkbrauwen van Danny - die een symbool van hun relatie geworden waren. Het krabbelen van haar potlood en de manier waarop ze in het tekenen opging, maakten normaal de spieren in haar rug en nek wel los. Vannacht leek echter niets te helpen. Ze had gewoon de hele tijd het gevoel op het slappe koord te lopen, met oneindig ver onder zich de grond.

Haar ogen gleden naar haar aktetas. Het werd de hoogste tijd dat ze haar kantoor tot een succes maakte. De verkoop ging lang zo goed niet als ze had gehoopt toen ze South Whidbey Realty overnam. Ze besefte best dat het idioot was haar tijd te verdoen nu Brianna lag te slapen. Het lukte haar alleen echt niet om al het werk dat ze mee naar huis had genomen, onder ogen te zien.

Ze sloeg een nieuw blad op en overwoog nu de handen van haar moeder te tekenen. Het vervelende was dat alles wat met haar moeder te maken had, haar aan haar vader herinnerde. Ze wilde niet nadenken over haar twijfels. Nu nog niet, in elk geval. Niet midden in de nacht terwijl de klok aan de muur tikte en het verder zo stil was in huis.

In gedachten ging ze na welke gezichten ze de laatste tijd had gezien: een dikke vrouw met prachtig, blond haar die ze op Brianna's school had ontmoet, een taaie, hoekige man die pas was begonnen met zijn baan als portier in het kantoorgebouw waar ze ruimte had gehuurd, een baby die ze in het winkelcentrum had gezien. Geen van hen interesseerde haar genoeg om er een poging aan te wagen. Maar de norse oude man op de veerboot had wel iets...

Het geluid van een auto klonk op de oprit, en Madisons hart begon te bonzen. Was Johnny terug? Wat wilde hij dan nu weer?

Ze liet haar potlood vallen en ging naar het raam. De auto die achter de Mustang van Caleb parkeerde, was heel anders dan het vehikel waarin Johnny tevoren was komen aanrijden. Dit was een nieuw model Honda. Degene die uitstapte, was een vrouw. Een lange vrouw, die niet naar haar huis toe kwam.

Een ogenblik later ging Caleb Trovato's deur open, en stapte hij naar buiten. Zijn brede schouders blokkeerden het grootste deel van het licht dat achter hem in het koetshuis scheen. Desondanks kon Madison zien dat zijn bezoekster blond en zo te zien uitermate aantrekkelijk was. Een vriendin, misschien? Of een minnares? Op dit late tijdstip zou het zelfs een callgirl kunnen zijn.

Maar nee, Caleb zou geen callgirl hoeven te nemen, bedacht ze. Waarschijnlijk kreeg hij meer vrouwelijke aandacht dan hem lief was. Hij was knap en gedroeg zich op die verleidelijk-onverschillige manier die de meeste vrouwen niet konden weerstaan.

De meeste vrouwen niet, maar Madison wel. Johnny en Tye zou ze vertrouwd hebben, ware het niet dat ze haar nooit dicht genoeg bij zich hadden geduld. Het leek erop dat ze, waar het mannen betrof, niet goed was in het beoordelen van karakters. Daarom kon ze maar beter alleen blijven.