Tess Gerritsen(92)

‘Ik zit hier niet om over mezelf te praten,’ zei ze. ‘Je zei dat je me de waarheid zou vertellen over Anna.’

Hij knikte. ‘Voor zover ik je die kan vertellen.’

‘Wist je dat ze was gemarteld?’

‘Ja. En we wisten ook dat ze nog steeds gebukt ging onder wat haar en haar man in Argentinië is aangedaan.’

‘Maar jullie hebben haar evengoed in dienst genomen. Als psycholoog, als therapeut voor kwetsbare kinderen.’

‘Het is de raad van bestuur van Evensong die haar in dienst heeft genomen.’

‘Jij moet die aanstelling persoonlijk hebben goedgekeurd.’

Hij knikte. ‘Op basis van haar referenties, haar academische kwalificaties en haar toewijding aan slachtoffers van gewelddaden. En omdat ze een van ons was.’

‘Lid van de Mefisto Club.’

‘Ook zij droeg de littekens van geweldpleging. Tweeëntwintig jaar geleden werkten Anna en haar man in Argentinië voor een internationaal bedrijf. Ze zijn toen ontvoerd en gemarteld. Haar man, Frank, is uiteindelijk vermoord. De moordenaars zijn nooit gepakt. Anna heeft van die ervaring geleerd dat het rechtsstelsel ontoereikend is. Dat zich onder ons altijd monsters bevinden. Ze heeft haar baan opgegeven, is weer gaan studeren en heeft zich toegelegd op psychologische hulp voor de slachtoffers van gewelddaden. Zestien jaar geleden heeft ze zich bij ons aangesloten.’

‘Het is niet zo dat jullie in de Gouden Gids staan. Hoe is ze achter het bestaan van de Mefisto Club gekomen?’

‘Op dezelfde manier als alle andere leden. Via een tussenpersoon.’

‘De Club heeft haar benaderd?’

‘Haar naam is voorgedragen door een ander lid, iemand bij de politie. Anna was hem opgevallen vanwege haar uitmuntende werk als therapeut. Hij wist dat haar man op een gewelddadige manier aan zijn einde was gekomen. Hij wist ook dat ze veel succes had met jonge slachtoffertjes en dat ze goede contacten had binnen het politieapparaat en bij de Kinderbescherming.’ Hij deed de aktetas open. ‘Toen ik hoorde dat ze dood was, heb ik haar lidmaatschapsdossier nogmaals bekeken.’

‘Hebben jullie over elk lid een dossier?’

‘Het wordt samengesteld tijdens de rekrutering. Ik heb de besloten informatie eruit gehaald, maar dit is wat ik met je kan delen.’

‘Je vertrouwt me niet voldoende om me het volledige dossier te laten zien?’

‘Maura.’ Hij zuchtte. ‘Ik vertrouw je, maar een deel van de informatie is alleen bestemd voor de leden.’

‘Waarom laat je me het dossier dan überhaupt zien?’

‘Omdat je je in het onderzoek hebt gemengd. Je hebt de autopsie bijgewoond. Je hebt een verzoek ingediend voor een volledig toxicologisch onderzoek van Anna’s bloed, waaruit ik concludeer dat je eraan twijfelt of het om zelfdoding gaat. Als jij vragen stelt, luister ik. Omdat ik weet hoe goed je in je werk bent.’

‘Ik kan mijn twijfels nog niet met bewijsmateriaal onderbouwen.’

‘Maar iets heeft je instinct geprikkeld. Iets in je onderbewustzijn heeft details opgepikt waar je je nog niet eens van bewust bent. Het vertelt je dat er iets mis is.’ Hij leunde op de tafel en bestudeerde haar aandachtig. ‘Heb ik gelijk?’

Ze dacht aan de lege suikerpot en het mysterieuze telefoongesprek tussen Jane en Anna. Ze pakte de map die Sansone over de tafel naar haar toe had geschoven en deed hem open.

Op de eerste pagina stond een foto van Anna toen ze nog geen grijs haar had. Het was een foto van zestien jaar geleden, toen ze was voorgedragen om lid te worden van de Mefisto Club. Zoals altijd was ze gekleed in een zedige jurk met lange mouwen en een hooggesloten hals. Men had haar vanwege de keuze van haar kleding als excentriek beschouwd, maar Maura wist nu dat ze zich zo had gekleed om de littekens van de martelingen te verbergen. Anna’s glimlach en ogen lieten niets merken van martelingen of een mogelijke zelfmoord.

Maura sloeg de bladzijde om en zag een nuchtere opsomming van biografische feiten. Geboren in Berlijn als dochter van een Amerikaanse legerofficier en zijn vrouw. Afgestudeerd in psychologie aan de George Washington University in Washington DC. Getrouwd met Frank Welliver. Ze had sa men met haar man voor een internationaal headhuntersbureau gewerkt dat filialen had in Mexico, Chili en Argentinië.

Op de volgende pagina stonden krantenartikelen over de ontvoering van het echtpaar en de moord op Frank. In een daarvan stond dat de daders nooit gepakt waren.

‘Anna heeft de tekortkomingen van het rechtsstelsel aan den lijve ervaren,’ zei Sansone. ‘Zo is ze één van ons geworden.’

‘Een dergelijke kwalificatie voor lidmaatschap van een club is iets waar iedereen liever voor zou bedanken.’

‘We zijn geen van allen lid geworden omdat we dat wilden, zoals men lid wordt van een countryclub. We voelden ons geroepen ons bij de club aan te sluiten omdat we na het ervaren van een persoonlijke tragedie achterbleven met een gevoel van woede, machteloosheid of wanhoop. Wij begrijpen dingen die gewone mensen niet inzien.’