Spanning en champagne(53)

‘Dan kun je het beter van de markt halen en het geld dat ik zou hebben uitgegeven aan het kopen ervan gebruiken om de fundering te herstellen. Ik ben dol op dat huis, en jij ook. We kunnen het niet verkopen.’

De emoties die in haar losbarstten, maakten haar immobiel en sprakeloos van geluk.

Zijn glimlach werd alleen maar breder. ‘We zorgen dat het goed komt met die boom, planten de tuin opnieuw aan en laten de heg weer groeien.’

Diep inademend knikte ze. Hij pakte haar gezicht tussen zijn beide handen en begon haar te zoenen. Gelukkig was zijn hotel vlak bij Covent Garden, want binnen enkele ogenblikken waren de ramen van de taxi beslagen en kon ze haast niet meer wachten om alleen te zijn met hem.

‘Gun me even de tijd om de deur van het slot te halen, oké?’ zei hij toen ze voor zijn hotelsuite stonden en hij haar blik zag.

Naast hem liep ze naar binnen, maar in plaats van haar naar het enorme bed te leiden, liep hij het trapje op naar de en suite badkamer. In de deuropening bleef ze verbijsterd staan. Het enorme bad dat er stond, was gevuld met dampend water en wit schuim. Naast het bad stonden brandende geurkaarsen en een dienblad met champagneglazen, maar waar ze nog het meest van onder de indruk was, was de enorme fles champagne die erbij stond.

‘Ik weet dat je van bubbels houdt,’ zei hij met een knipoog.

‘Dat is geen fles meer, dat is bijna een vat.’ Ze liep erheen en raakte het koude beslagen glas aan om zich ervan te verzekeren dat dit echt was en niet de waanzinnigste fantasie ooit.

‘Bier zit in vaten,’ zei hij luchtig. ‘Dat is een jerobeam. In de koelkast staan er nog meer. Voor mijn lijst,’ voegde hij er plagend aan toe.

‘Dat moet een grote koelkast zijn.’

Hij grinnikte. ‘Deze maat is beter om te delen.’

‘Dus je hebt het hele rugbyteam uitgenodigd,’ grapte ze, maar ze werd direct weer serieus, omdat ze nauwelijks kon geloven dat hij dit allemaal had gedaan. Voor haar. ‘Hoe heb je dit zo snel geregeld?’ Ze waren pas net in het hotel.

‘Daar heb je heel handige apparaatjes voor.’ Hij stak een hand in zijn zak en haalde er twee mobiele telefoons uit. Die van hem en het toestel dat hij voor haar had gekocht.

Geschrokken staarde ze ernaar. Toen kon ze niets meer zien, omdat haar ogen vol stroomden met tranen die ze veel te lang had tegengehouden. Rivieren vol tranen.

De telefoons kletterden op de grond en even later trok hij haar stevig tegen zich aan. ‘Ga je nu huilen?’ vroeg hij vol afschuw. ‘Vanwege een stomme telefoon?’

‘Nee,’ snikte ze. ‘Omdat ik stom was, en bang. En omdat ik naast mijn verleden ook bijna mijn toekomst verloor.’

Hij pakte haar steviger vast.

Ze huilde harder. ‘Je kwam achter me aan. Je hebt me gevonden. Je houdt van me.’ Ze was zo gelukkig dat ze het niet in woorden kon uitdrukken.

Zijn vingers in haar haar verstrengelend, deed hij haar hoofd naar achteren om haar te kussen. Vervolgens kleedde hij haar uit en daarna zichzelf.

Trillend stond ze voor hem. Wat volgde, was een waas van hese gefluisterde woorden van liefde en vertrouwen, beloftes en aanrakingen die leidden tot absolute extase.

Vele, vele minuten later stapte ze helemaal opgewarmd en met een nog na tintelende huid in bad. Ze strekte zich uit in het warme water en glimlachte naar hem toen hij zich tegenover haar in het schuim liet zakken. ‘Wat had je gedaan als je me niet had gevonden bij het ballet?’ vroeg ze, huiverend bij de gedachte alleen al.

‘Ik wilde nog een paar avonden gaan, en als ik je dan nog niet had gezien, zou ik je advocaat gaan omkopen of hem desnoods smeken me je adres te geven.’

‘En wat had je gedaan als je me in een nachtclub had gevonden waar ik me vermaakte met de een of andere kerel?’

Zijn donkere ogen werden harder. ‘Dan had ik hem neergeslagen.’ Toen grinnikte hij opnieuw. ‘Ik zou alles hebben gedaan om je voor me te winnen, maar ik heb er geen seconde aan gedacht dat je met iemand anders zou kunnen zijn. Jij niet.’

‘Dat was ik ook zeker niet van plan,’ gaf ze toe. ‘Ik had het te druk met mijn gebroken hart.’ O, ze was zo stom geweest, en bang. ‘Ik had iets tegen je moeten zeggen.’

‘Je moest gaan,’ zei hij zacht. ‘Je droomde er al zo lang van om te reizen. Je moest ontdekken of het echt was wat je wilde.’

Haar bloed verkilde, ondanks het warme water. ‘Ik wilde niet naar het vliegveld. Ik wilde niet bij je weg, maar ik dacht niet –’

Hij trok haar naar zich toe en kuste haar zo gepassioneerd dat ze zich in de hemel waande.

‘Het ergste moment van mijn leven,’ mompelde hij tegen haar huid. ‘Ik geloofde echt dat je weg wilde, maar al snel wist ik dat ik een vreselijke vergissing had gemaakt. Ik had direct met je mee moeten gaan.’