Soixante neuf(35)

Sanne haalde haar schouders op. ‘Eerder nerveus dat ze de volgende zijn die iets aantreffen. En het feit dat er tot twee keer toe, en na gisteravond tot drie keer, blijkbaar iemand heeft rondgelopen die zoiets doet, zorgt voor onrust.’

Rudi dronk zijn beker leeg en zette die op tafel. ‘Moet je vandaag werken?’

‘Ja, als de club open is wel.’

‘Die is open. Barbino heeft vannacht tig keer gevraagd of we wel op tijd klaar zouden zijn, zodat hij vandaag weer open kon. Hij heeft een extra schoonmaakploeg besteld om die ene suite millimeter voor millimeter schoon te maken. Wie weet slaat hij er een slaatje uit’, voegde hij er met een scheve glimlach aan toe. ‘Er is vast wel een gek die het spannend vindt, zo’n kamer waar net iemand vermoord is.’

Sanne grimaste. ‘Die is dan meteen verdacht. Ik hoop trouwens dat de eer niet aan mij is.’

Ze was niet de enige die eerder dan normaal op het werk was verschenen, merkte Sanne toen ze de deur van de woonkamer opende. Het was halfvier, anderhalf uur voordat ze moest beginnen en het was een drukte van belang. Een paar meisjes keken op toen ze binnenkwam. Shania was er ook bij, zag ze. Ze zei gedag. Een paar meisjes mompelden een antwoord. Sanne zette haar tas neer en ging op de bank zitten, tegenover Shania.

‘Hoe is het?’

Het meisje haalde haar schouders op. Het was Sanne niet eerder opgevallen hoe jong ze was. Hooguit tweeëntwintig. Ze was een zuidelijk type, donker haar, donkere ogen.

‘Je zult wel geschrokken zijn.’

‘Het is creepy.’

‘Heb je hem ook gevonden?’ vroeg Sanne, hoewel ze het antwoord wist.

Shania schudde haar hoofd. ‘Gelukkig niet. Maar het idee...’ Ze huiverde.

Sanne keek langs haar heen, nadenkend. ‘Heb je niks aan hem gemerkt?’ vroeg ze langzaam, alsof ze de vraag net bedacht had.

‘Denk je niet dat ik me dat de hele tijd afvraag?’ vroeg Shania met enige vijandigheid.

Sanne beet op haar lip. ‘Ja’, zei ze zacht. ‘Natuurlijk. Sorry.’

Shania ging verzitten. ‘Ik heb helemaal niks gemerkt.’ En toen, alsof ze zichzelf wilde verdedigen: ‘Maar wat had ik moeten merken? Hij wilde gewoon hetzelfde als altijd. Dat hebben we gedaan, hij heeft betaald en bedankt en daarna ben ik weggegaan. Er was niks te merken.’

Sanne schokschouderde. ‘Hopelijk pakt de politie de moordenaar snel op. Ik vind het doodeng dat hij hier gewoon kan rondlopen.’

Shania knikte. ‘Ik ook. Volgens Felicia gaan ze extra beveiliging inhuren.’

‘O ja?’ Sanne deed alsof ze met een half oor luisterde, rommelde intussen in haar tas en haalde een pakje kauwgom tevoorschijn. ‘Wil jij ook?’

Shania schudde haar hoofd. Sanne stopte kauwgom in haar mond en zei even niks. De andere meisjes in de kamer praatten op gedempte toon met elkaar. Uiteindelijk deed ze haar mond open. ‘Extra beveiliging is wel een fijn idee. Zei Felicia ook wanneer ze daarmee beginnen?’

Shania haalde haar schouders op. ‘Ik hoop vandaag. Als Barbino het heeft goedgekeurd, zal het vast snel gebeuren.’

‘Mag Felicia dat niet zelf beslissen?’

Xaviera, die naast Shania ging zitten en die laatste vraag opving, maakte een cynisch geluid. ‘Zij mag helemaal niks beslissen. Ze doet alsof ze hier de baas is, maar ze heeft niks in te brengen.’

‘Ze werkt hier niet eens’, vulde Shania aan.

‘Ze heeft op het verkeerde paard gewed.’ Er verscheen iets vals in Xaviera’s blik. ‘Als je het mij vraagt, wil ze niks liever dan de vrouw van de baas zijn. Maar Marco zal hier niet de baas worden.’

‘Was dat eerst wel de bedoeling dan?’

Xaviera schokschouderde. ‘Geen idee. Marco en Alexander hebben een tijd samen met Barbino in het bedrijf gewerkt. Omdat Marco de oudste is, leek het logisch dat hij de boel zou overnemen. Maar hij wilde liever studeren. Althans, dat zei hij. Misschien is hij er wel uitgezet, dat zou ook kunnen. Uiteindelijk kan er maar één de boel overnemen.’

‘Was hij toen al met Felicia?’

Shania knikte langzaam. ‘Volgens mij wel.’

‘Ik denk het ook’, bevestigde Xaviera. ‘Hij is twee jaar geleden gaan studeren, en volgens mij zijn ze een jaar of drie, vier samen. Het zal voor haar wel een teleurstelling zijn geweest dat Alexander daarna de kroonprins was.’

Sanne knikte. Ze wilde niet al te gretig overkomen en probeerde haar opmerking nonchalant te laten klinken. ‘Ik kan me voorstellen dat ze het Alexander niet gunt.’

Shania staarde voor zich uit. ‘Ik geloof niet dat ze elkaar echt mogen. Maar Felicia loopt hier nog steeds rond, dus ze zal wel iets goed doen. Anders had Barbino haar er allang uitgezet.’

‘Wat vindt hij van haar?’