Slavin van haar passie(40)

Toen ze later die avond naar beneden kwam, stond Marc naast de bar. In zijn hand een glas met een lichtbruine drank. Zijn expressie was nog moeilijker te lezen dan normaal, al dacht Ava wel dat ze enige vermoeidheid in zijn ogen bespeurde. Rond zijn mondhoeken zag ze wat lijnen. Ze voelde het verlangen opwellen haar vingers erlangs te laten gaan en zo zijn spanning te verlichten.

‘Wil je iets te drinken, Ava?’ vroeg hij. ‘Je ziet eruit alsof je wel wat kunt gebruiken.’

Onzeker schoof ze een lok haar achter haar oor. ‘O ja?’ zei ze. ‘Waarom zeg je dat?’

Hij tilde nonchalant een schouder op. ‘Je ziet een beetje bleek. Heb je vandaag wel gegeten? Ik weet niet hoe het zit met het avondeten. Ik kan Celeste nergens vinden.’

‘Ik heb haar een paar dagen vrij gegeven,’ zei ze. ‘Ik hoop dat je het niet erg vindt. Ze voelde zich niet goed. Ik denk dat ze hetzelfde maagvirus heeft opgelopen als ik. Het kan dagen duren. Bij mij is het weken geleden en ik voel me nog steeds niet helemaal goed.’

‘Hoe voel je je nu?’ vroeg hij, een bezorgde blik in zijn ogen.

Ze legde haar hand op haar maag. Ze voelde zich nog steeds een beetje misselijk. ‘Het gaat wel… denk ik.’

Hij begon een drankje voor haar in te schenken. Zijn bewegingen waren langzaam en overdacht, alsof hij op het punt stond iets belangrijks te zeggen. ‘Ik heb er een zootje van gemaakt, hè?’

Ava vroeg zich af of hij afstand van haar nam, zodat hij het zo dadelijk gemakkelijker uit zou kunnen maken. Ze nam het glas van hem aan, maar zodra ze het aan haar lippen zette, draaide haar maag zich om.

‘Wat is er?’ vroeg hij. ‘Wil je er water bij? Of een ijsklontje? Ik dacht me te herinneren dat je het puur dronk.’

‘Sorry, Marc,’ zei ze, terwijl ze hem het glas overhandigde. ‘Ik ben niet in de stemming.’

Hij zette haar glas weg. Daarna draaide hij zich naar haar toe en keek haar weer indringend aan. ‘Ik heb vandaag wat zakelijke beslissingen genomen,’ zei hij. ‘Ik dacht dat je misschien interesse zou hebben om te horen wat ik heb besloten.’

Ze ging op de rand van de dichtstbijzijnde bank zitten. Omdat hij nog steeds stond, voelde ze zich nu extra klein, maar ze moest even zitten. Haar benen voelden slap en haar maag was van streek. ‘O. Wat voor beslissingen?’

Hij keek even omlaag, naar de inhoud van zijn glas, alvorens haar weer aan te kijken. ‘Ik heb mijn juristen opgedragen een trustfonds te maken voor Adam en Lucy, de kinderen van Cole. Ik heb ook wat opzij laten zetten voor zijn ex-vrouw. Als ze niet wil, hoeft ze nooit meer te werken.’

Perplex staarde Ava hem aan. Haar hart bonkte zo hard dat het leek alsof ze het ruisen van een oceaan in haar oren hoorde. ‘Dat… Dat is heel gul van je, Marc,’ zei ze. ‘Ik weet zeker dat ze het erg op prijs zullen stellen.’

Nonchalant haalde hij zijn schouders op, alsof het hem weinig kon schelen wat ze van zijn daad zouden vinden. ‘Het leek me het juiste om te doen. God weet dat ik in het verleden niet altijd het juiste heb gedaan.’

Zwijgend vroeg Ava zich af of dit gesprek ergens naartoe ging.

Na een korte stilte vroeg hij ineens: ‘Weet je zus eigenlijk over ons?’

Ondanks het feit dat zijn blik haar deed blozen, keek ze hem strak aan toen ze antwoordde. ‘Ik heb haar verteld dat we weer samen zijn. Ik wilde niet dat ze zich schuldig zou voelen over wat er is gebeurd. Ze heeft al genoeg te verduren.’

‘Dus je hebt haar niets verteld over onze overeenkomst?’

Ze wierp hem een ironische blik toe. ‘Onze overeenkomst? Dit is jóúw plannetje, Marc. Je weet heel goed dat ik er alleen maar mee akkoord ga vanwege het geld.’

Hij schudde het laatste restje drank rond in zijn glas. ‘O ja, natuurlijk,’ zei hij op lijzige toon. ‘Het geld. Uiteindelijk gaat het altijd weer over geld.’

‘Wat bedoel je precies?’ Door de toon van zijn stem gingen haar nekharen overeind staan.

‘Lijkt me duidelijk, toch?’ zei hij. ‘Jij had geld nodig, ik wilde een minnares. Je zou denken dat dat een duidelijke deal is.’

Als hij onder de gordel ging, kon zij dat ook! ‘Als je niet tevreden bent over mijn diensten, moet je het zeggen. Ik zou het vreselijk vinden als ik niet aan je verwachtingen voldeed. Per slot van rekening…’ haar toon werd nu beschuldigend. ‘…heb je een fortuin voor me betaald.’

Hij zette zijn glas neer en liep naar haar toe. Toen hij voor haar stond tilde hij met een vinger onder haar kin haar gezicht naar hem toe. ‘Ik ben heel tevreden met je diensten, zoals je ze noemt,’ zei hij. Hij keek haar diep in de ogen. ‘Heel erg tevreden zelfs.’