Slaven van de Klau(79)

Darran klopte ernstig op de borst van de ander. 'Ik zal je iets vertellen. Als optimist zul je nooit in de prijzen vallen.'

'Laat me dan maar zien waarom ik optimistisch zou moeten zijn,' zei Barch ruw. 'Ik moet steeds denken aan een foto die ik 's een keer gezien heb, van een Zoeloeopperhoofd in zijn beste plunje. Hoge hoed, pandjesjas en daaronder een grasrokje. Dat krijgen wij van de Lekthwanezen: de hoge hoed en de ouwe jas.'

'Dat is jouw mening,' zei Darran. 'Ik heb een andere.' Hij bukte zich en gaf een van de kisten een duw in de richting van de deur. 'Laten we realistisch blijven. De Lekthwanezen zijn er. We kunnen de klok niet terugdraaien. En waarom zouden we ook? We hebben er een boel bij te winnen.'

'Alleen als zij vinden dat het goed voor ons is.'

Darran schudde zijn hoofd. 'Aardlingen die op Lekthwanezen scholen zitten, kunnen alles leren wat ze willen.'

'Dan moet je toch eerst de taal kennen.'Darran schoot in de lach. 'Wou je dan dat ze lesgaven in het Engels op hun scholen?... Ik zou best graag naar hun planeet gaan.' Hij lachte opgewekt. 'Je kijkt door het verkeerde eind van de telescoop. Misschien zou jij eens naar Lekthwa moeten. Dan zie je het misschien anders.'

'Als ik naar Lekthwa ga, dan doe ik dat om iets heel fundamenteels aan de weet te komen, namelijk hoe we deze vergulde snobs van de planeet af kunnen krijgen.'





2



Tkz Maerkl-Elaksd - Markel, zoals de Aardlingen hem noemden - stond wachtend op zijn vrouw Tcher en zijn dochters Komeitk Lelianr en Sia Spedz door de wand van zijn grote zuidelijke salon over de weidse woestijnen van Californië uit te kijken. Hij droeg geen toga en het zonlicht van de namiddag verkoperde het goud van zijn huid.

Achter hem klonken vlugge voetstappen. Sia Spedz kwam op blote voeten naar hem toe rennen. Ze droeg een gazen luier met op elke heup een witte pompon. Haar haar was het fijnste platinadons, glanzend geborsteld en met een scheiding in het midden en het stond speels uit boven haar oren. Op haar tenen ging ze bij de muur staan om naar buiten te kijken. 'Waar zijn de andere koepels? Zijn we hier helemaal alleen?'

Markel streelde haar haar. 'Nee, overal op Aarde zijn vertegenwoordigingen.'

'En altijd bovenop de bergen?'

'Ja. Zo komen we aan onze afzondering en privacy.' Hij draaide zich om toen zijn vrouw en oudste dochter, beiden in een eenvoudig wit rokje, naar hen toe kwamen. Tcher droeg haar haren als een gladde zilveren kap om haar hoofd. Komeitk Lelianr had een kapsel in een hoge pluim als een zilveren vlam.

Markel bracht ligbanken van halflevend wit schuim te voorschijn. 'En hoe was de reis, plezierig?'

Komeitk Lelianr trok een gezicht. Tcher zei: 'Overal, behalve in Grote Donkere Wolk. Daar dwong een web van de Klau ons te stoppen.'

Markel bewoog zich onrustig. 'En toen?'

'Een boot hechtte zich langszij vast met de bedoeling een opsporingsploeg aan boord te brengen.'

'Maar waarom dan?'

'Dat vertelden ze ons. Er gaat een gerucht dat een stuk of tien Lenape ontsnapt zijn van Magarak en de Klau zien niet graag dat ze Lenau weer weten te bereiken.'

'Nee, dat zou een grote nederlaag voor de Klau zijn.' In plaats van 'nederlaag' gebruikte Markel een onvertaalbaar Lekthwanees woord dat een nijdige terugtocht, gezichtsverlies, afname van morele vitaliteit inhield. Hij mompelde: 'Ze worden langzamerhand onduldbaar... Wat toen?'

'De gezagvoerder gedroeg zich immens waardig. Hij begon een beeld- en klanktransmissie van de bezorgdheid van de Klau, en binnen vijf minuten trokken ze zich terug.'

Markel liet zien dat hij het begreep door middel van de gecompliceerde Lekthwanese stemmingstaai van wenkbrauw, oog en wimper en gaf op dezelfde manier aan dat hij van onderwerp wilde veranderen. Hij keerde zich naar Sia Spedz: 'Vertel eens, hoe gaat het met je vorderingen in levenservaring?'

Het meisje liet haar tenen wiebelen. 'Iedereen prijst mijn vermogen. Ik heb elf karakteruitbeeldingen geleerd en ook drie facultatieve, namelijk Glimlachende Zonsopgang, Speels Katje en De Solitaire.'

'Uitstekend.'

Tcher zei trots en vrolijk: 'Ze kan vijf meter hoog lopen op haar sandalen en ze is in haar eentje in een dagboot om Mirskamaan gegaan.'

'Op Aarde moet ze voorzichtiger zijn,' zei Markel. 'Lekthwanezen zijn hier niet overal even geliefd.'

Sia Spedz vroeg verbaasd: 'Hoe komt dat? Helpen wij ze niet, leiden wij ze niet op in onze scholen op Lekthwa?'

Markel lachte zwak. 'De Aardlingen hebben zich lange tijd uniek gewaand en de komst van Lekthwanezen was een slag voor hun trots.'

Sia Spedz zei weifelend: 'Verder ken ik alle regeringsperioden, dynastieën en rijken van Lekthwa, te beginnen met koning Phalder in de protogeschiedenis.'

'Op de vlakten van de Aarde hieronder vind je de inheemse bevolking in ruwweg hetzelfde stadium van beschaving.'

'Dat is meer iets voor Lelianr.'

Markel wendde zich tot zijn andere dochter. 'De tijd vliegt als de staart van een komeet. Ik kan nauwelijks geloven dat je je eerste curricula al afgemaakt hebt. En nu?'