Slaap(72)

‘Goeie gok,’ knikt de Naald.

‘Ik heb net een scan van de afscheidsbrief ontvangen van de tr,’ zegt Joona en hij haalt zijn telefoon tevoorschijn.

‘Zelfmoord,’ weet Carlos eruit te persen.

‘Alles wijst in die richting, ook al is het qua tijdstip heel goed mogelijk dat Jurek Walter daar geweest is,’ antwoordt de Naald.

‘Jeremy Magnusson stond op de lijst van Walters meest waarschijnlijke slachtoffers,’ zegt Carlos langzaam. ‘En nu kunnen we zijn dood afschrijven als zelfmoord...’

Iets ongrijpbaars fladdert door Joona’s gedachten. Alsof er een associatie in het gesprek huist waar hij de vinger niet op weet te leggen.

‘Wat schreef hij in de brief?’ vraagt Carlos.

‘Hij heeft zich slechts drie weken voor Samuel en ik zijn dochter Agneta in het Lill-Jansskogen hebben gevonden verhangen,’ zegt Joona en hij zoekt naar de scan met de gedateerde afscheidsbrief.



Ik weet niet waarom ik alles kwijt ben geraakt, mijn kinderen, mijn kleinkind en mijn vrouw.

Ik ben als Job, maar voor mij was er geen genade.

Ik heb gewacht en aan dat wachten moet een einde komen.



Hij heeft zich van het leven beroofd in de overtuiging dat iedereen van wie hij ooit had gehouden hem ontnomen was. Als hij de eenzaamheid nog iets langer had weten te verdragen dan had hij zijn dochter teruggekregen. Agneta Magnusson heeft nog jaren geleefd voor haar hart er uiteindelijk mee ophield. Ze lag onder permanent toezicht op een verpleegafdeling in het Huddinge-ziekenhuis.





89


Reidar Frost heeft eten besteld bij het Noodle House en het laten bezorgen in de hal van het Söder-ziekenhuis. De damp slaat af van de dumplings met gehakt en koriander, naar gember geurende loempia’s, rijstnoedels met gehakte groente en chili, gefrituurde varkenshaaspuntjes en kippensoep.

Omdat hij niet meer weet wat Mikael lekker vindt, heeft hij acht verschillende gerechten genomen.

Op het moment dat hij uit de lift stapt en de gang in loopt, gaat zijn telefoon.

Reidar zet de tassen neer, ziet dat het een geheim nummer is en neemt snel op: ‘Reidar Frost.’

Het blijft stil in zijn mobiel en dan hoort hij een krakend geluid.

‘Met wie spreek ik?’ vraagt hij.

Iemand kreunt op de achtergrond.

‘Hallo?’

Hij staat op het punt de verbinding te verbreken als er iemand fluistert: ‘Papa?’

‘Hallo,’ herhaalt hij. ‘Met wie spreek ik?’

‘Papa, met mij,’ fluistert een vreemde, lichte stem. ‘Met Felicia.’

De grond draait onder Reidars voeten.

‘Felicia?’

De stem is amper nog te horen.

‘Papa... ik ben zo bang, papa...’

‘Waar ben je? Alsjeblieft, meisje...’

Plotseling klinkt er gegiechel en hij begint over zijn hele lichaam te rillen.

‘Papaatje, geef me twintig miljoen...’

Nu is het duidelijk dat het een man is die zijn stem verdraait en probeert hem hoog te laten klinken.

‘Geef me twintig miljoen kronen, dan kruip ik bij je op schoot en...’

‘Weet je iets over mijn dochter?’ vraagt Reidar.

‘Je bent zo’n ongelofelijk slechte schrijver, om te kotsen gewoon.’

‘Ja, dat is zo... maar als je iets weet over...’

De verbinding wordt verbroken en Reidars handen beven zo dat het hem niet lukt het nummer van de politie te vinden. Hij probeert zich te herpakken, beseft dat hij moet bellen om het gesprek te melden, ook al zal het nergens toe leiden, en ook al zullen ze vinden dat hij het aan zichzelf te wijten heeft.





90


Anders Rönn blijft in het ziekenhuis, ook al is het inmiddels avond. Hij wil de derde patiënt, de jonge vrouw, observeren.

Ze komt rechtstreeks uit het Karsuddens-ziekenhuis en er zijn geen tekenen dat ze met het personeel wil communiceren. Haar medicatie is aan de voorzichtige kant, gezien het forensisch psychiatrisch rapport.

Leif is na zijn dagdienst naar huis gegaan en een stevige vrouw, die Pia Madsen heet, heeft avonddienst. Ze zegt niet veel, zit vooral thrillers te lezen en te gapen.

Anders betrapt zichzelf erop dat zijn blik op het scherm weer bij de nieuwe patiënt is blijven hangen.

Ze is ontstellend mooi. Eerder die dag had hij zo naar haar zitten staren dat hij er droge ogen van gekregen had.

Ze wordt als gewelddadig en vluchtgevaarlijk aangemerkt, en de misdrijven waarvoor ze is veroordeeld zijn gruwelijk.

Nu Anders haar zit op te nemen kan hij niet geloven dat het waar is wat er geschreven staat, maar hij beseft dat het toch zo is.

Ze is tenger als een balletdanseres en de kaalgeschoren schedel geeft haar een kwetsbare uitstraling.

Misschien kwam het door haar schoonheid dat ze haar in het Karsuddens-ziekenhuis alleen maar Trilafon en Stesolid gaven.

Na de vergadering met de ziekenhuisleiding heeft Anders min of meer de bevoegdheden van de chef-arts overgenomen in de beveiligde eenheid.