Siciliaanse verovering(49)

‘Sì, maar dat stelde niets voor.’

Wat bedoelt hij in hemelsnaam met niets? Voor haar was deze ontboezeming iets enorms en ook enorm pijnlijk.

Ze kon niet geloven dat hij er zo losjes over sprak, alsof het er niet toe deed. Zag hij dan niet hoe lelijk alles hierdoor werd? Het verlaagde haar tot een dom blondje voor een kortstondig avontuurtje. Maar wanneer had zij zichzelf wijsgemaakt dat wat zij hadden gedeeld meer was dan dat? Was ze niet zwanger van hem geraakt, dan had hij haar verlaten om met haar zus te trouwen.

Ze klemde haar kaken op elkaar om de kreet van pijn tegen te houden die met deze gedachte opwelde.

Salvatore glimlachte niet langer. ‘Zoals je vader al zei, kwam er niets van terecht.’

‘Sì. Dat voelde ik al aan, en ik kreeg gelijk.’

Annemarie bleef er heel beschaamd bij zitten, maar haar vader werd zo geweldig in beslag genomen door zijn typisch mannelijke trots om zijn eigen gelijk dat hij totaal niet door had dat zijn ontboezemingen voor beide dochters buitengewoon onaangenaam waren. Elisa kon zichzelf dan wel beheersen, hij absoluut niet. Maar ze zou dit niet tot inzet van een familieruzie maken.

‘Blijkbaar.’ Therese zuchtte, maar glimlachte erbij. ‘Je hoeft je daar niet zo op voor te laten staan, Francesco. We zien prima hoeveel gelijk je wel niet hebt gehad.’

Elisa dwong zichzelf met de anderen mee te lachen en slaagde erin niet ineen te krimpen toen Salvatore haar bij de arm nam om haar voor het aperitief naar de patio te begeleiden. Op een of andere manier slaagde ze erin de hele avond de gelukkige aanstaande bruid te spelen, al voelde haar hart dood en leeg aan in haar borst.





Hoofdstuk 11





Zodra ze thuiskwamen, zette Elisa koers naar de trap. ‘Ik slaap vannacht alleen.’

‘Che cosa?’

Ze hield halverwege de trap stil en keerde zich woedend om. ‘Je hoort me goed. Ik wil niet met je slapen.’

‘Wat is er aan de hand met je?’

Hij keek oprecht verbaasd, en dat maakte haar nog bozer. Hoe kon hij dat níet begrijpen? Was hij zo gevoelloos?

‘Ik ga niet slapen met een man die me goed genoeg vindt om mee naar bed te gaan, maar niet om mee te trouwen!’

Hij hapte naar adem. ‘Spreek niet zo over jezelf!’

‘O, je mag wel zo over me denken, je mag het alleen niet uitspreken? Doe normaal, Salvatore.’

Hij leek volledig uit het veld geslagen door haar woorden. ‘Maar zulke dingen denk ik toch niet?’

‘Zeker doe je dat, doe geen moeite het te ontkennen.’ De tranen brandden in haar ogen, maar ze zou zeggen wat haar op het hart lag voordat ze die de vrije loop zou laten in de beslotenheid van de logeerkamer. ‘Je sprak met mijn vader over een huwelijk met Annemarie en was tegelijk bezig mij te versieren. Waarom?’

‘Omdat –’

Ze liet hem niet uitspreken. ‘Je dacht dat ik een slet was die je mee naar bed neemt als je er zin in hebt en daarna weer dumpt. Je had geen toekomstplannen met me.’

‘Misschien wilde ik mezelf dat wijsmaken, maar –’

‘Niks maar! Het is toch onvoorstelbaar dat je gelooft dat ik nog met je naar bed zou gaan als ik daar eenmaal achter was. Je trouwt me alleen maar uit misplaatst schuldgevoel. Had ik de eerste keer niet de pech gehad zwanger te zijn geraakt, dan was je met Annemarie getrouwd.’

Afschuw tekende zich af in zijn ogen. Hij was vast ontzet dat ze hem doorzag. ‘Dat geloof je zelf niet.’

‘Beledig mijn intelligentie niet door me iets anders wijs te maken. Ik heb me met jou misschien zo gedragen, Salvatore, maar ik ben toch echt geen idioot.’

Dacht hij nu echt dat ze een en een niet bij elkaar kon optellen? Ze draaide zich om en rende de trap op.

Hij riep haar naam, vloekte en schreeuwde toen dat ze voorzichtig moest zijn. Ze luisterde niet, vluchtte de logeerkamer in, vergrendelde de deur en viel ertegenaan, terwijl hete tranen over haar wangen stroomden.

Een paar tellen later stond hij op de deur te slaan, zodat ze op en neer veerde. ‘Elisa, laat me erin.’

‘N-nee.’

‘Wees redelijk. Doe open.’

‘I-ik doe dat niet.’

Het kloppen hield op. ‘Huil je, amore?’

‘K-kan het j-jou w-wat schelen?’ hakkelde ze.

Het deed zoveel pijn.

Ze voelde zich misbruikt.

Ze voelde zich verraden.

Ze voelde zich zo bang.

Omdat ze opeens zeker wist dat ze in verwachting was van een man die zo weinig om haar gaf dat hij haar versierde, terwijl hij haar zus ten huwelijk vroeg.

‘Reken maar. Toe, cara, open de deur.’

Zijn ongebruikelijke gesmeek had geen effect op haar. Ze voelde te veel emotionele pijn.

‘G-ga weg!’

‘Dat kan ik niet.’

‘Dan g-ga ik wel.’ Ze zette zich van de deur af en sleepte zich naar de badkamer.