Siciliaanse verovering(48)

Ze was nog te overmand door zijn kus om te antwoorden.



Annemarie kwam eerder thuis van haar tocht en hielp met de voorbereidingen van het huwelijk. De drie vrouwen zaten twee avonden later in crisisberaad rond de eettafel toen Salvatore en Francesco arriveerden.

Salvatore boog zich naar haar toe om haar vol op de mond te kussen, waardoor Therese moest glimlachen en Annemarie bloosde. ‘De beveiliging voor de veiling is helemaal rond.’

‘Ik begrijp niet waarom je daarbij aanwezig moet zijn. Alles is toch allang in kannen en kruiken?’ Francesco keek fronsend naar Elisa.

Ze knarsetandde. Ze had deze nauwere banden gewild, maar ze was er inmiddels achter dat het zowel voor- als nadelen had. ‘Ik heb de leiding over de veiling. Ik kan Signor Di Adamo niet in de steek laten.’

‘Hij heeft een nieuwe assistent.’

‘Die geen verstand heeft van de organisatie van een evenement van een dergelijke omvang.’ Ze had heus wel iets meegekregen van haar jaren als dochter van Shawna Tyler. ‘Ik ben oké. En Salvatore zal over me waken.’

Francesco wendde zich tot zijn aanstaande schoonzoon. ‘Kun jij mijn dochter niet wat verstand bijbrengen?’

‘Ik heb het geprobeerd,’ bekende Salvatore berouwvol, ‘maar ik heb jammerlijk gefaald.’

‘Denk je nu werkelijk dat ik mijn hele getrouwde leven bevelen van Salvatore ga opvolgen?’ vroeg ze de ruimte in, maar toch vooral aan haar vader.

‘Dat zie ik ook niet voor me,’ zei Therese glimlachend.

‘Jij bent zo sterk, zo zelfverzekerd.’ De uitdrukking van Annemaries gezicht leek in het midden te laten of dit nu een pluspunt was of een minpunt.

Elisa klapte haar notitieblok dicht en stak haar pen bij zich. ‘Ik geloof gewoon niet dat de intelligentie of het gezonde verstand van een vrouw minder is dan dat van een man, dat is alles.’

Francesco liep om de tafel en gaf Annemarie een schouderklopje. ‘Jij bent mijn Siciliaanse poesje, en jouw zuster is mijn kleine Amerikaanse tijgerin. Elk van jullie heeft de schoonheid die bij haar natuur past, ook al zijn die heel verschillend. Een vader kan zich geen betere dochters wensen dan ik heb.’

Annemarie bloosde opnieuw en ook Elisa voelde haar wangen warm worden. ‘Ik ben niet bepaald een tijgerin.’

Salvatores ogen gloeiden op bij de herinnering aan hun nachten. ‘Echt niet, cara?’

Ze kon moeilijk ingaan op zijn vraag in het bijzijn van haar vader en keek hem woedend aan omdat hij haar op zulke ongepaste gedachten bracht dat ze net zo moest blozen als haar verlegen zusje.

Haar vader ontging dit spelletje niet, en hij sloeg zich grinnikend op zijn dij. ‘Elisa is de juiste partij voor je, nietwaar, Salvatore? Die babbels van haar zijn toch hartverwarmend?’ Hij knipoogde naar de ander en wendde zich toen tot Therese. ‘Kun jij je voorstellen dat deze man een jaar geleden nog dacht dat hij met ons katje ging trouwen? Hij maakte haar een week lang verpletterend het hof, maar Elisa… gaat Salvatore pas echt waar voor zijn geld leveren, denk je niet?’

Francesco lachte bulderend om zijn eigen grap. Therese glimlachte, Annemarie bloosde, maar Elisa was in de war.

‘Hij wilde trouwen met Annemarie?’ Ze keek haar jongere zus aan, die opgelaten haar schouders ophaalde, nu ze zo in het middelpunt van de belangstelling stond.

‘Het is iets wat ik heb overwogen. Dat is alles.’ Salvatores gezicht verraadde niets van zijn gedachten.

‘Sì. Hij sprak er met me over tijdens jouw bezoek afgelopen zomer.’

Wat een enorm mysterie waarop haar vader zinspeelde. Dat hij met Salvatore een huwelijk had besproken met Annemarie zonder dat zij er weet van had gehad?

‘Terwijl ik hier was?’ herhaalde ze, terwijl ze meteen begreep dat Salvatore dus een huwelijk had overwogen met het volmaakte maagdelijke zusje, terwijl hij de ander, volgens hem niet veel meer dan een del, wilde verleiden.

‘Ik voelde dat tussen jullie iets speelde waardoor ik twijfelde over zijn keuze tussen mijn dochters, maar ik zweeg. Een man bemoeit zich niet met jonge liefde.’

‘Er was geen jonge liefde,’ zei ze, voelend hoe de pijn in haar borst woekerde als een giftige plant.

‘Natuurlijk komen de gevoelens met de tijd, maar ik voelde het toch goed aan. De aantrekkingskracht tussen jullie beiden heeft vrucht gedragen.’

Meer vrucht dan haar vader lief zou zijn. Een baby die verloren was gegaan, en een relatie die nooit meer hetzelfde zou zijn.

Ze wendde zich tot Salvatore, terwijl een gapende wond in haar openscheurde. ‘Je hebt vorige zomer met mijn vader gepraat over een huwelijk met Annemarie?’

Ze moest zekerheid hebben, van zijn eigen lippen horen dat hij een huwelijk met haar zus had overwogen, terwijl hij haar probeerde te verleiden.