Siciliaanse verovering(43)
Haar eigen handen lagen tot vuisten gebald in haar schoot.
‘Ik had je vader verkeerd begrepen, en daardoor heb ik zowel jou als mijzelf onbeschrijfelijk veel verdriet bezorgd.’
‘Is het dan nooit bij je opgekomen, ook maar heel eventjes, dat mijn vader het niet had over onze morele normen toen hij zei dat ik op Shawna leek?’
‘Tot mijn schaamte moet ik bekennen van niet.’
‘Waarom?’ De verbazing in haar stem verscheurde zijn hart. ‘Heb ik ooit iets gedaan om dat idee te voeden?’
‘Nee.’
‘Ik begrijp het niet.’
Hij vond het afschuwelijk om toe te geven wat zijn motief was geweest, maar ze had recht op de waarheid. ‘Ik verlangde naar je.’
‘Ja, dat is inmiddels wel duidelijk.’
‘Ik kon je niet bezitten als ik had geloofd dat je nog maagd was geweest.’
‘Omdat je helemaal niet aan een huwelijk dacht.’
‘Sì.’ Woede en walging jegens zichzelf deden hem knarsetanden.
Een jaar geleden had hij een huwelijk overwogen, maar niet met haar. Hij had niet gewild dat de tegenstrijdige gevoelens die hij had vanwege Sofia’s vernedering een vast bestanddeel van zijn huwelijksleven zouden worden en Elisa riep de heftigste gevoelens in hem op. Zowel passie als bezetenheid.
‘Dus je hebt jezelf maar wijs gemaakt dat ik een afgelikte boterham was.’
Hij was geschrokt door haar vergelijking, maar knikte met een korte, scherpe hoofdbeweging.
‘Vanwege Sofia?’
‘Vanwege mijn eigen stomme trots, goed?’
Hij haatte dit gesprek. Het was al erg genoeg om gevoelens toe te geven, maar het was een regelrechte foltering ze ook nog kritisch onder de loep te nemen.
‘Goed.’
Opnieuw stilte.
Hij bleef verwachten dat ze op meer zou aandringen. Wilden vrouwen niet altijd gevoelens in een bepaalde situatie uiteenrafelen totdat ze die tot op het bot hadden blootgelegd?
Maar ze zei niets.
Ze arriveerden weer bij het huis. Hij hielp haar uitstappen en ze bedankte hem daarvoor, maar ze hervatte het gesprek niet.
Dat zat hem niet lekker. Het leek wel alsof ze het niet belangrijk genoeg vond erop door te gaan.
Natuurlijk had hij helemaal geen zin om zijn gevoelens nader te bepreken, maar toch voelde hij zich bedrogen. Ze zou dat toch moeten willen.
Als ze werkelijk om hem gaf.
Sinds hun hereniging had ze ook geen enkele liefdesverklaring opnieuw uitgesproken. Misschien waren al haar tedere gevoelens voor hem verdwenen, ook al reageerde ze in zijn armen niet als een vrouw die het alleen om de seksuele bevrediging ging.
Wat zij deelden als hun lichamen versmolten was bijna iets heiligs.
Misschien probeerde ze opnieuw afstand van hem te nemen. Probeerde ze terug te keren naar de plek waar ze het afgelopen jaar was geweest toen ze hem niet nodig had gehad of ook maar iets met hem van doen had willen hebben. Maar dat zou hij niet toestaan.
Hij vergezelde haar het huis in, maar gaf haar niet de kans naar haar eigen kamer weg te glippen.
Hij tilde haar gewoon met een zwierig gebaar op en droeg haar in zijn armen de trap op.
Ze sloeg haar armen lichtjes om zijn nek met een uitdrukking die hij helaas niet goed kon ontcijferen kon. ‘Waar neem je me naar toe?’
‘Naar bed.’
‘Wiens bed?’
‘Het mijne.’
‘Heb ik daar nog iets over te zeggen?’
Hij verstrakte van de spanning. ‘Wil je liever alleen slapen?’
Hij wachtte wat wel uren leek te duren, maar hooguit een paar seconden was voordat ze een zucht slaakte en haar hoofd liet zakken tegen de holte van zijn hals.
‘Nee.’
Hoofdstuk 10
Salvatore blies zijn ingehouden adem uit en droeg haar de slaapkamer binnen. Opluchting bonsde door hem heen. Hij kon haar niet dwingen als ze werkelijk het bed niet met hem wilde delen, maar hij wist niet hoe hij die afwijzing zou hebben geïncasseerd.
Hij nam niet de moeite het licht aan te doen. Hij wilde dat hun samenzijn ditmaal puur zou zijn… zonder enige afleiding.
Het lukte hem al evenmin langzaam te zijn, zijn verlangen was te heftig. Hij ontkleedde haar en streelde elke ronding met een tomeloze drift om haar totale overgave af te dwingen. Ze moedigde hem aan met gekreun en hoge kreetjes die zijn vuur tot beangstigende proporties deden oplaaien.
‘Ik verlang naar je, Elisa.’
Hij liefkoosde het gloeiende plekje tussen haar dijen. met gretige genadeloze strelingen.
Ze welfde haar lichaam naar hem toe, hijgend, kreunend en kronkelend. Haar benen bewogen ongedurig, terwijl hij zijn tergend zoete spel met haar vervolgde.
‘Ik verlang ook naar jou.’
‘Genoeg voor de rest van je leven?’
‘Plaag me niet!’
Hij voelde serieuze aandrang om haar instemming te verwerven met welk middel dan ook, toegestaan of niet, zolang het maar werkte, maar uiteindelijk kon hij zich net zomin langer beheersen. Hij moest haar bezitten.