Politie(53)

‘In dit geval is de term seriemoordenaar slechts een technische, theoretische term, geen diagnose,’ haastte Ståle Aune zich te zeggen. ‘Die beschrijft een persoon die meer dan één mens heeft vermoord en of hij in staat is dat vaker te doen. Oké?’

‘Goed,’ zei Beate. ‘Zelf neem ik al het beeldmateriaal door van bewakingscamera’s rond de plaatsen delict. Benzinepompen, winkels die 24 uur per dag open zijn, foto-opnames. Ik heb al een deel van de banden van de politiemoorden bekeken, maar nog niet alle. En hetzelfde zal ik doen met de oorspronkelijke moorden.’

‘Genoeg te doen,’ zei Katrine.

‘Genoeg te doen,’ herhaalde Beate.

De vier bleven elkaar aan staan kijken. Beate tilde de beker met John Fante op en zette hem weer achter het koffiezetapparaat.





Hoofdstuk 13

‘En verder?’ zei Ulla, leunend tegen het aanrecht.

‘Ja hoor,’ zei Truls, hij schoof heen en weer op zijn stoel en tilde zijn kopje koffie op van de smalle keukentafel. Nam een slok. Keek haar aan met de blik die ze zo goed van hem kende. Bang en hongerig. Verlegen en zoekend. Afwijzend en smekend. Nee en ja.

Ze had er direct spijt van gehad dat ze had ingestemd met zijn bezoek. Maar ze was totaal onvoorbereid toen hij haar belde en had gevraagd hoe het in het nieuwe huis ging, of er misschien nog iets gedaan moest worden. Hij had immers de hele dag niets te doen nu hij was geschorst. Nee, er was niets wat nog gedaan moest worden, had ze gelogen. Niet? Maar wat ze van een kopje koffie dacht? Wat kletsen over vroeger? Ulla had gezegd dat ze niet wist of… Maar Truls had gedaan of hij niks had gehoord, gezegd dat hij in de buurt was, dat hij wel een bakkie zou lusten. En zij had geantwoord: waarom ook niet, kom maar langs.

‘Ik ben zoals je weet nog steeds alleen,’ zei hij. ‘Geen nieuws op dat front.’

‘Je vindt nog wel iemand. Jaja.’ Ze keek demonstratief op de klok, had overwogen iets te zeggen over kinderen ophalen. Maar zelfs een vrijgezel als Truls zou begrijpen dat het te vroeg was.

‘Misschien wel,’ zei hij. Hij keek naar zijn kopje. En in plaats van het neer te zetten nam hij nog een slok. Als een aanloop, dacht ze huiverend.

‘Zoals je misschien wel weet, heb ik je altijd graag gemogen, Ulla.’

Ulla pakte het aanrecht vast.

‘Dus je weet, als je problemen hebt en je iemand… eh, nodig hebt om mee te praten, dan kun je altijd bij mij terecht.’

Ulla knipperde met haar ogen. Hoorde ze dat goed? Práten?

‘Dank je wel, Truls,’ zei ze. ‘Maar ik heb Mikael toch.’

Hij zette het kopje langzaam neer. ‘Ja, uiteraard. Je hebt immers Mikael.’

‘Trouwens, ik moet beginnen met het eten voor hem en de kinderen.’

‘Ja, dat moet je. Jij staat hier het eten klaar te maken terwijl hij…’ Hij zweeg.

‘Terwijl hij wat, Truls?’

‘Ergens anders eet.’

‘Nu begrijp ik niet wat je bedoelt, Truls.’

‘Ik geloof dat je dat wel doet. Luister, ik kom hier om je te helpen. Ik wil alleen het beste voor je, Ulla. En voor de kinderen, uiteraard. De kinderen zijn belangrijk.’

‘Ik ben van plan iets lekkers voor hen te maken. En dergelijke gezinsmaaltijden kosten veel voorbereiding, Truls, dus…’

‘Ulla, er is nog één ding dat ik tegen je wil zeggen.’

‘Nee, Truls. Nee, zeg het niet, alsjeblieft.’

‘Je bent te goed voor Mikael. Weet je hoeveel andere vrouwen hij…’

‘Nee, Truls!’

‘Maar…’

‘Ik wil nu dat je vertrekt, Truls. En ik wil je hier voorlopig niet meer zien.’

Ulla stond bij het aanrecht en zag Truls door het hek gaan en naar zijn auto lopen, die geparkeerd stond langs de grindweg die tussen de pas gebouwde villa’s van Høyenhall slingerde. Mikael had gezegd dat hij aan een paar touwtjes zou trekken, een paar telefoontjes zou plegen naar de juiste mensen in de gemeente om haast te maken met de asfaltering, maar tot nu toe was het niet gebeurd. Ze hoorde het korte vogelgeluidje toen Truls op zijn autosleutel drukte en het autoalarm uitschakelde. Ze zag hem in zijn auto stappen. Zag hem onbeweeglijk voor zich uit staren. Toen leek er een schok door zijn lichaam te gaan en hij begon te slaan. Hij sloeg zo hard op het stuur dat ze kon zien dat het bewoog. Zelfs van een afstand zag het er zo heftig uit dat ze rilde. Mikael had haar verteld over zijn woede, maar ze had het zelf nooit gezien. Als Truls niet bij de politie was gegaan dan was hij volgens Mikael een crimineel geworden. Hetzelfde zei hij over zichzelf als hij stoer wilde doen. Ze geloofde hem niet, Mikael was te burgerlijk, te… aangepast. Maar Truls… Truls was uit ander hout gesneden, uit donkerder hout.