Plotseling papa(35)

‘Niets te danken,’ zei zijn moeder. ‘Ik heb iedere dag gebeden dat mijn zoon de juiste vrouw zou vinden die zijn leven compleet zou maken. Nu ik jou en de baby heb ontmoet, weet ik dat mijn gebeden zijn verhoord.’

‘Dank u,’ fluisterde Hannah, diep geroerd door deze woorden.

De grijsblauwe ogen van de oudere vrouw werden vochtig toen ze naar haar zoon keek. ‘Je bent een gezegend mens, Dominic.’

‘Dat ben ik met je eens, mama,’ was zijn antwoord. ‘Hannah is mijn leven! Bonne nuit, la famille.’





Hoofdstuk 7





Nicole was de laatste die hen welterusten wenste voordat Dominic samen met Hannah naar de kinderkamer liep die zich in een andere vleugel van de villa bevond.



Hoewel de avond plezierig was verlopen, voelde ze dat hij sombere gedachten over zijn vader had. Deze duistere, broeierige kant van zijn karakter was nieuw voor haar.

Ze hoopte maar dat hij haar in vertrouwen zou nemen, als de baby in bed lag. De volgende dag zou hun trouwdag zijn. Ze wilde niet dat er een schaduw zou vallen over hun geluk.

Tot haar opluchting viel Elizabeth in slaap zodra haar hoofd het matrasje raakte. Het was een drukke dag voor haar geweest. Zachtjes deden ze het licht uit en liepen op hun tenen naar Hannahs kamer.

Ze keerde zich om in zijn armen. ‘Lieveling —’

‘Geen nabespreking vanavond.’ Hij smoorde haar protest met een kus.

Het zou zo eenvoudig zijn om toe te staan dat hun passie de rest van de wereld zou uitbannen. Maar Hannah was te zeer van streek door wat ze had zien gebeuren tussen vader en zoon. ‘We moeten praten, Dominic,’ zei ze toen ze erin was geslaagd om haar lippen los te maken van de zijne. Hij bleef haar echter vasthouden. ‘Waarom zijn je vader en jij zo van elkaar vervreemd? Als ik je vrouw ga worden, moet ik dat weten. Help me alsjeblieft het te begrijpen,’ smeekte ze.

Hij haalde diep adem. ‘Ik had gehoopt dat hij vanavond niet zou komen opdagen. Het laatste wat ik wilde, was dat hij jou een onbehaaglijk gevoel zou geven.’

‘Maar dat heeft hij niet gedaan! Het was toch logisch dat hij nieuwsgierig was naar Elizabeth, en hij had het recht te weten of ze jouw kind was.’

Zijn uitdrukking verhardde. ‘Nee, Hannah.’ Zijn handen streken langs haar armen voordat hij haar losliet. ‘Mijn vaders bedoelingen waren een stuk minder nobel dan je denkt. Maar hij had er niet op gerekend dat jij bent zoals je bent en dat je hem de waarheid zou vertellen.’

‘Hoe bedoel je? Had hij verwacht dat ik zou liegen?’

‘Nee, hij verwachtte dat je helemaal niets zou zeggen. Hij was uit op een confrontatie met mij.’

‘Waarom?’ Terwijl ze wachtte op een antwoord liet ze zich op de rand van het bed zakken.

Hij woelde even door zijn donkere haar. ‘Mijn vader is een beruchte rokkenjager, dus bepaald niet het ideale rolmodel voor een opgroeiende jongen.’

Hannah kreunde.

‘Hoewel hij talloze malen vreemd is gegaan, heeft mijn moeder zich nooit van hem laten scheiden. Maar ze leiden ieder hun eigen leven, zelfs al zijn ze dan nog bij elkaar... als je begrijpt wat ik bedoel.’

Ze knikte, verbijsterd door deze onthulling. Niet dat zijn verhaal zo anders was als dat van miljoenen van elkaar vervreemde echtparen. Het leek alleen zo triest dat mensen die zo’n unieke achtergrond hadden en alles leken te hebben wat hun hart begeerde, er toch in slaagden om hun leven en dat van hun kinderen zo te verzieken.

‘Dat is heel tragisch.’

‘Het was tragisch om zo op te groeien, want ik hield van hen alle twee. Toen ik volwassen genoeg was om de pijn van mijn moeder te begrijpen, verloor ik het respect voor mijn vader en heb ik hem precies verteld hoe ik over hem dacht. Hij waarschuwde me dat geen enkel mens perfect is en dat ik me op een dag misschien wel eens in de dezelfde positie zou kunnen bevinden. Ik heb tegen hem gezegd dat hij zich vergiste; dat ik, als ik ooit het geluk zou hebben om een vrouw te vinden die even lief was als mijn moeder, ik haar altijd trouw zou blijven. Vanaf dat moment heb ik me van hem gedistantieerd.’ Hij zuchtte even.

‘Dat deed mijn moeder heel veel verdriet, want zij is tot op de dag van vandaag van hem blijven houden, en ze heeft ervoor gevochten om het gezin bij elkaar te houden. Hij beweert dat zij de enige vrouw is van wie hij ooit heeft gehouden, maar zijn gedrag wijst in een heel andere richting.’ Hij keek haar recht in de ogen.

‘Natuurlijk verwachtte hij van mij, als zijn enige zoon, dat ik het bedrijf, dat al honderden jaren in de familie is, zou voortzetten. Ik ben vanaf mijn geboorte getraind om in zijn voetsporen te treden. Maar toen ik een jaar of twintig was, was ik niet langer in staat om zijn gedrag te tolereren, hoe discreet hij ook te werk ging met zijn affaires. Uiteindelijk heb ik een compromis gesloten met mijn moeder. Ik heb haar beloofd dat ik de Amerikaanse tak van het bedrijf voor mijn rekening zou nemen en die vanuit New York zou leiden. Ik ben sindsdien slechts terug geweest voor vakanties en feestdagen.’