Plotseling papa(148)

‘Maar het was een ongeluk!’ riep ze uit.

‘Ja, maar het was mijn idee om die dag met die luchtbedden het water in te gaan terwijl mijn ouders ons dat hadden verboden. Ik verzon altijd de wilde spelletjes en Johnny deed mee. In hun ogen verdien ik het niet om gelukkig te worden omdat ik hen heb beroofd van hun geluk.’

‘Maar dat is afschuwelijk!’

‘Het is verleden tijd. Nu je het weet, hoef ik er nooit meer over te praten.’

Ze legde even haar hand tegen zijn kaak. Het was de eerste keer dat ze hem uit zichzelf aanraakte. ‘Johnny is het gelukkigste ventje op aarde omdat hij jou als vader heeft. Welterusten, Zane.’

Lang nadat ze de baby had gekust en de keuken had verlaten, voelde Zane zich nog als geëlektrocuteerd door haar aanraking. Die avond had ze een poging gedaan om hem te troosten. Maar hij had ontdekt dat hij meer wilde.

Veel meer.





Hoofdstuk 7





‘Het was kerstavond en het was stil in huis. Niemand verroerde zich... behalve mijn vrouw.’



Zane was wakker!

Meg slaakte een kreetje. Ze had nog zo haar best gedaan om zo weinig mogelijk geluid te maken terwijl ze de kousen aan de schoorsteenmantel hing. Ze had alles al zo veel mogelijk in gereedheid gebracht, maar er waren nog steeds een paar kleine dingetjes die ze moest doen nadat iedereen naar bed was gegaan.

‘Het is drie uur in de ochtend, Meg. Als je niet snel naar bed gaat, zul je morgen te uitgeput zijn om te kunnen genieten.’

Zane had geslapen op het opklapbed dat in de woonkamer stond. Zijn stem, die nog donkerder klonk dan gewoonlijk, pleegde een aanslag op haar zinnen.

‘Ik ben bijna klaar,’ fluisterde ze. Ze durfde niet naar hem te kijken. In het licht van de brandende haard zag hij eruit als een donkerblonde adonis... zoals Julie hem ooit had genoemd.

Het was verkeerd geweest om hem aan te raken, maar de verleiding was haar te machtig geworden. Ze had haar handen om zijn gezicht willen leggen en hem willen kussen om de pijn weg te nemen. Als ze er alleen maar aan dacht hoe het zou zijn om in zijn armen te liggen, welde er een kreun op in haar keel, een kreun die ze met moeite wist te smoren.

‘De kamer lijkt een sprookjeswereld. Ik herken mijn eigen huis niet meer.’

Hij had haar geen groter compliment kunnen maken. ‘Dat was ook de bedoeling.’

‘Besef je wel dat de hele kamer propvol staat met geschenken? Niemand zal morgenochtend naar binnen kunnen komen.’ Het was geen kritiek. Hij klonk gelukkig, echt gelukkig.

Sinds hij haar had verteld over zijn familie, leek het alsof ze niet voldoende kon doen om hem te helpen zijn verdriet te vergeten. Deze kerst moet onvergetelijk voor hem worden. En natuurlijk zou de aanwezigheid van zijn beste vrienden daaraan een grote bijdrage leveren.

Er was iets magisch aan de gloed van de lichtjes in de kerstboom, het bezoek van de kerstman en zijn vrouw, de kerstliedjes die ze hadden gezongen, Zane, die uit de Bijbel had voorgelezen. Al die herinneringen leken nog in de lucht te hangen, en dat in combinatie met de geur van dennengroen en de kaarsen die naar kaneel geurden... ze had het gevoel dat het hele huis betoverd was.

Omdat Zane nu toch wakker was, was dit misschien wel het perfecte moment om hem zijn geschenk te geven. Zodra ze had besloten wat ze voor hem wilde maken, was ze er helemaal in opgegaan. Nu het klaar was, wilde ze eigenlijk geen seconde langer wachten. Ze moest het hem geven, en omdat ze niet zeker wist hoe hij zou reageren, kon ze dat maar beter zonder publiek doen.

‘Er is nog één ding dat ik moet doen, en daarna kan ik gaan slapen.’

Toen ze op hem af liep, hees hij zich verrast omhoog op een elleboog.

‘Dit heeft de hele avond een gat in mijn zak gebrand.’ Ze haalde een doosje uit de zak van haar peignoir en overhandigde het aan hem, tezamen met een kaart. ‘Prettig kerstfeest.’

Hij gooide de deken van zich af en ging zitten. Zodra ze zijn prachtige lichaam zag, dat slechts gekleed was in een T-shirt en trainingsbroek, kon ze amper meer ademhalen. Ze liep snel naar de bank en kroop onder de dekens.

Tot haar verbazing stond hij op en liep naar de keuken. Ze hoopte maar dat hij haar geschenk mooi vond.





Lieve Zane

Jaren geleden heb ik twee kristallen gevonden. Experts verzekerden me dat ze heel zeldzaam waren, en niet alleen vanwege hun grootte en kleur.

Toen begreep ik de betekenis nog niet van die vondst, maar tot mijn grote verbijstering heb ik die stenen precies op de plek gevonden waar jij Johnny aantrof. Al die toevalligheden hebben ertoe geleid dat ik die plek als heilig ben gaan beschouwen.

Het lijkt me niet meer dan logisch dat jij en je vrienden, die het treintraject hebben ontwikkeld dat over deze plek voert, zullen gaan genieten van deze stenen.

Het is een glanzende rode variant van beryl. Ik heb er vier ringen van kunnen maken. Die van Alik en Dominic zijn gezet in Utah-zilver, die van Johnny en jou in Utah-goud.