Overgave(41)

Toen de voorstelling een kwartier bezig was merkte Catherine dat ze het zowaar naar haar zin had. Gracie bleek net zo verslaafd te zijn aan bioscooppopcorn als zij. Ze deelden een grote bak en pas toen tijdens de aftiteling de lichten aangingen kwamen Deans kwetsende woorden weer bovendrijven.

‘Kom op,’ zei Gracie en ze trok haar mee naar buiten. ‘Tijd voor meiden onder elkaar.’

Ze gingen naar een klein cafeetje op de tweede verdieping van het winkelcentrum en Gracie bestelde koffie terwijl Catherine een rustig tafeltje achterin zocht. Toen ze zaten zei Catherine: ‘Het heeft ook werkelijk geen enkele zin om net te doen of het goed met me gaat, hè?’

Gracie blies in haar koffie, en zei: ‘Ik heb mijn gevoelens nooit kunnen verbergen voor Wade. Hij kijkt dwars door me heen.’ Catherine kneep haar ogen stijf dicht. ‘Hij is zo koppig.’

Gracie snoof. ‘Hij is een Harrison, dat verklaart het koppige gedeelte.’

Catherine dacht terug aan de autorit met Deanna van Deans huis naar het hotel. ‘Ja, dat is echt een familietrek, hè? Deanna probeerde alles om mij te laten geloven dat Dean niet meende wat hij zei. Het probleem is alleen dat ik het met mijn eigen oren heb gehoord.’

‘Deanna heeft ons niet precies verteld wat er gebeurd is. Ze zei alleen dat Dean iets stoms zei waar jij verdrietig van werd. Dat was genoeg om Wade laaiend te maken.’

Catherine nam een slok van haar koffie. Die was nog te heet om te drinken waardoor ze haar tong brandde. Ze had het nauwelijks door. ‘Het was zo’n heerlijke nacht, Gracie. Dean was attent, voorzichtig, ruw en volkomen onverzadigbaar.’

Gracie knipoogde. ‘Tot zover zie ik geen probleem.’

‘Hij leek me echt te willen. Net zoals ik hem wilde. Het voelde zo goed maar ik hield mezelf voor de gek want uiteindelijk was hij alleen maar op zoek naar antwoorden. De seks was gewoon een manier om te krijgen wat hij wilde.’

Gracie fronste haar wenkbrauwen. ‘Dus hij heeft je gebruikt?’

Catherine knikte. ‘Dat zei hij tenminste. Hij heeft alleen pech want ik heb helemaal geen antwoorden. Maar dat wil die sukkel helemaal niet horen, natuurlijk.’

‘Jeetje, Catherine, wat klote.’ Gracie keek verbaasd. ‘Ik begrijp zijn koele houding niet. Ik was ervan overtuigd dat hij je echt leuk vond.’

‘Ja, hij kan blijkbaar erg goed toneelspelen.’ Ze bedacht hoe vaak hij was klaargekomen en de twijfel sloeg toe. Dit kon een man niet spelen. Hij had haar steeds weer willen beminnen, steeds gretiger en vuriger.

‘Weet je zeker dat hij niet zomaar iets riep? Mannen kunnen zoveel roepen als ze boos zijn, vrouwen trouwens ook.’

Catherine wist niets meer zeker. ‘Het leek of hij oprecht genoot van onze nacht.’ Ze keek naar haar zus aan de andere kant van de tafel. ‘Moet ik hem de kans geven het uit te leggen?’

‘Dat kan in elk geval geen kwaad.’ En na een korte stilte: ‘Niet dat hij het verdient.’

Misschien had Gracie gelijk maar Catherine had het bange voorgevoel dat ze voorzichtig te werk moest gaan want Dean zou weleens heel goed in staat kunnen zijn haar met een gebroken hart achter te laten.





16




Toen Catherine weg was had Dean eens goed nagedacht. Hij had Catherine gekwetst met zijn achteloze opmerking. Als het nog enigszins mogelijk was moest hij het goedmaken. Maar het gevoel dat hij haar niet kon vertrouwen bleef hangen. Dat ze niet eerlijk was geweest over haar ouders, haar adoptie, over alles. Hij wist beter dan wie dan ook hoe goed vrouwen konden liegen. Had Linda niet de perfecte vriendin uitgehangen? Ze had gedaan alsof ze zoveel van hem hield dat ze zelfs zijn kinderen wilde dragen. Dean had haar nog steeds geloofd als hij die dag niet eerder thuis was gekomen en haar in bed had aangetroffen met Jimmy. En dan die vrouwen die hem nog vóór Linda hadden voorgelogen en verraden.

Hij wist niet of Catherine in staat was tot zoiets. Hij wilde geloven dat het niet zo was. Dean wilde niets liever dan haar vertrouwen zoals alle anderen haar vertrouwden. Het kwam erop neer dat hij erachter zou moeten komen of Catherine echt de onschuldige verloren zus was die ze beweerde te zijn, als hij tenminste nog kans wilde maken op een volgende nacht met haar. Die constatering had hem naar het huis van Deanna en Jonas gebracht.

Dean beukte op de voordeur en wachtte. Hij moest Jonas spreken. Hij wist dat de dwaas thuis was omdat zijn zwarte Dodge voor de deur stond. Hij nam zijn mobiele telefoon niet op en Deanna gaf ook geen gehoor. Dean begon te vermoeden dat Jonas hem probeerde te ontlopen. Toen de deur openzwaaide en Jonas op blote voeten en in een grijze joggingbroek en T-shirt voor hem stond, fronste Dean. ‘Waarom neem jij je telefoon niet op?’

Jonas kruiste zijn armen voor zijn borst. ‘Omdat ik nu even behoorlijk kwaad op je ben.’