Overgave(37)

‘Eh, sorry dat ik zomaar langskom. Ik wist echt niet dat Dean gezelschap had.’

Dean vloekte bijna onhoorbaar en liet haar langzaam los. Hij draaide zich om naar zijn tweelingzus en Catherine kon zweren dat er rook uit zijn oren kwam. ‘Je moet echt leren bellen, zusje.’

Als ze op de schaterende lach af moest gaan, was Deanna niet in het minst onder de indruk van Deans belerende houding. ‘Ik ben familie, Dean. Wij hebben bepaalde rechten.’

Dean haalde duidelijk geïrriteerd een hand door zijn haar. ‘Waarom ga je nu niet en kom je later terug?’ mompelde hij. ‘Veel later.’

Terwijl de tweeling ruziemaakte wist Catherine weg te glippen. Halfnaakt in de keuken staan terwijl Dean ruziemaakte met zijn tweelingzus was meer dan ze met haar zuidelijke opvoeding aankon. Toen ze zich omdraaide pakte Dean haar arm. ‘Waar ga je heen?’

‘Kleren, Dean, kleren,’ kaatste ze terug.

‘Ik trek ze toch meteen weer uit. Je kunt beter dit aanhouden.’

Haar gezicht werd rood en ze hoorde Deanna lachen. ‘Dean, ik schaam me dood,’ fluisterde ze.

‘Dean, we moeten echt even praten. Laat Catherine zich even aankleden.’

Eindelijk een verstandig idee, dacht ze. Dean leek echter niet van plan naar zijn zus te luisteren. De zinderende man legde een hand op haar wang en fluisterde: ‘Ik vond alles wat we vannacht gedaan hebben fantastisch, liefje.’

Niet in staat haar gedachten te ordenen stamelde Catherine iets en voordat ze adem kon halen had Dean haar opgetild. Hij hield haar tegen zijn massieve torso en liep met grote passen de keuken uit terwijl Deanna zijn naam achter hen aan riep.

Catherine keek in zijn ogen en zag een onverzettelijke blik. Hij was op en top een bezitterige man. ‘Dean, je kunt je zus daar niet laten zitten. Dat kun je niet maken.’ Ze was geschrokken, maar ook opgewonden. Ze had zo’n zin in hem dat ze waarschijnlijk niet zou protesteren als hij haar weer in bed wilde krijgen.

‘Je ziet er zo gruwelijk lekker uit in mijn shirt,’ gromde hij toen hij de slaapkamer in liep. ‘Deanna heeft de slechtste timing ever.’

Dat moest Catherine met hem eens zijn. Aan de andere kant was alles al veel te erg uit de hand gelopen. Ze duwde tegen zijn borst en zei: ‘Zet me neer en ga terug om met je zus te praten.’

Dean knipperde een paar keer met zijn ogen alsof hij uit zijn staat van opwinding probeerde te komen en keek ernstig op haar neer. ‘Je hebt geluk dat ze langskwam.’

Zijn arrogantie wekte haar vrouwelijke trots. ‘O, is dat zo?’

‘Dat is zo. Ik ben in staat om je nu voorover over dit bed te leggen en je te neuken tot we allebei om onze moeder roepen.’

Haar kutje werd nat en heet door de grove taal die hij gebruikte. Zijn stem, zo vol en zacht, beloofde allerhande sensuele heerlijkheden. Week, dat maakte hij haar. Hij maakte haar week. ‘Ik... eh... ben meestal nogal luid. Dat zou gênant zijn voor ons allebei.’

Dean lachte en haar hart stuiterde in haar borst. ‘Ik hou ervan als je schreeuwt.’ Met tegenzin zette hij haar voor het bed op haar voeten. ‘Schiet je op?’ Zijn blik landde op de hond. Het grote dier leek niets gemerkt te hebben van de consternatie. Dean trok een wenkbrauw op. ‘Schrok je niet van hem?’

‘Eerst wel.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Maar ik zag al snel dat het eigenlijk een doetje was.’

Dean lachte. ‘Het is de hond van de buurman. Hij kwam vanochtend vragen of ik een paar dagen op hem wilde passen.’ Hij fronste en wreef over zijn kin. ‘Ik had je wel even kunnen waarschuwen. Sorry, hoor.’

Iets in de houterige manier waarop hij gesproken had deed Catherine vermoeden dat excuses maken niet iets was wat Dean vaak deed. Toen ze vooroverboog om de hond achter zijn oren te kriebelen bedacht ze dat het fijn zou zijn geweest als ze geweten had dat ze niet alleen thuis waren. ‘Ik vind het niet erg om wakker te worden met een hond op mijn benen maar de keuken in lopen in dit...’ – ze plukte aan het shirt – ‘... en je zus tegenkomen aan jouw keukentafel is niet iets wat ik snel over zou doen.’

‘Ja, ik was nog niet zo helder.’

‘Dat had ik al begrepen.’ De hond begon te snurken en ze keek weer naar het beest. ‘Deze grote loebas en ik hebben een deal gesloten. Dat zit wel goed dus.’

‘O ja? Wat voor deal?’

‘We hebben vastgesteld dat ik oké ben en hij me dus niet op hoeft te eten.’

‘Hij heet Duke,’ zei Dean terwijl hij zachtjes aan haar haar trok. Hij keek haar in de ogen. ‘En Duke wil je dan misschien niet opeten, maar ik ben van plan me straks nog eens uitgebreid aan je te goed te doen.’

En daar ging haar hartslag weer, sneller dan gezond kon zijn. ‘Zus. Keuken. Nu.’