Onwankelbaar verlangen(31)

‘In Griekenland.’

‘Nog afgezien van die pleister die weg bleek te zijn, heeft die vakantie een behoorlijke impact op je gehad.’

‘Als jij het zegt…’

‘Wat ik zeg doet er niet zoveel toe, het gaat erom wat Piper en jij zeggen.’

‘Ze zei dat ze zou bellen, maar dat heeft ze tot nu toe niet gedaan,’ merkte Zephyr nijdig op.

‘Heb wat geduld met haar en blijf in elk geval in jullie vriendschap geloven.’

‘Ik heb geen andere keus.’

‘Hou het daar dan bij, dat doen mannen als wij immers altijd? We geven nooit op.’ Met die woorden verliet hij het kantoor.

Zephyr dwong zichzelf zijn administratie, die zich tijdens zijn vakantie aardig had opgehoopt, weg te werken. Hij werkte door tot negen uur ’s avonds, en nog altijd had ze niet gebeld. Hij kon niet anders dan erkennen dat hij vooralsnog een nederlaag had geleden.



Piper zat met haar hand op haar buik voor het Seattle Aquarium en keek naar de niet aflatende stroom kinderen en hun ouders.

Ze voelde zich niet anders dan anders. Haar lichaam was niet veranderd, maar ze wist nu zeker dat in haar schoot een baby groeide. Haar baby. Zephyrs baby. Hun kind. De onverwachte vervulling van haar diepste wens.

Ze had hem meteen moeten bellen om hem het nieuws te vertellen, maar ze kon het niet. Ze wilde nadenken en met hem om haar heen was dat onmogelijk.

Het had geen zin het langer te ontkennen. Ze hield van een man die er geen misverstand over had laten bestaan dat hij nooit van haar zou gaan houden. Diezelfde man zou haar nu ten huwelijk vragen omdat ze een kind van hem verwachtte.

Voorheen zou ze zo’n aanzoek ronduit hebben geweigerd. Ze zou er niet over gepiekerd hebben om met een man te trouwen die niet van haar hield. Dat was echter vóór ze Zephyr Nikos had ontmoet en verliefd op hem werd.

Zephyrs standpunt was nogal eigenzinnig. In zijn beleving bracht liefde slechts verdriet met zich mee. Dat had hij niet met zoveel woorden gezegd, maar het bleek uit alles wat hij haar had verteld. Hij had van zijn moeder gehouden, maar die had hem achtergelaten in een kindertehuis. Hij had van zijn halfbroertje en -zusje gehouden, maar ook die waren hem afgenomen.

Zelfs als hij wel van haar hield, zou hij het niet kunnen toegeven. Kon ze dat accepteren en toch met hem trouwen? Die vraag speelde voortdurend door haar hoofd. Ze twijfelde er geen moment aan dat ze in staat zou zijn haar kind alleen groot te brengen. Al was ze geen miljonair, haar bedrijf liep goed en verzekerde haar van een behoorlijk inkomen.

Ook zonder huwelijk zou Zephyr een rol kunnen spelen in het leven van hun kind. Hij kon dan echter geen fulltimevader zijn en met de rol van parttimevader zou hij geen genoegen nemen.

Als ze zijn huwelijksaanzoek afsloeg, zou hij op een dag met een ander trouwen. Hij wilde niet alleen vader zijn, hij wilde een gezin. Dat was wel gebleken die dag dat ze naar het aquarium waren geweest. Wat hij om zich heen had gezien, wilde hij zelf ook. Ze kon het hem niet kwalijk nemen.

Zou ze het kunnen verdragen als hij met een ander trouwde? Zou ze ertegen kunnen als haar eigen kind zijn vader maar nu en dan zag, terwijl zijn gezin hem dagelijks om zich heen zou hebben?

Het lukte haar niet om, zoals Zephyr, bij het Seattle Aquarium een antwoord op die moeilijke vragen te vinden.



Zephyr opende de deur van zijn lege appartement.

Het was inmiddels een week geleden dat Piper hem zou bellen. Volgens Brandi, haar assistente, was ze de hele week niet op haar werk verschenen. Hij was uiteindelijk naar haar flat gegaan, maar ze had niet opengedaan. Haar telefoon stond uit, en hij had ten slotte ook niet meer geprobeerd haar te bellen.

Hij haatte het gevoel van hulpeloosheid dat hem overviel. De oude angst om in de steek gelaten te worden stak opnieuw de kop op. Was hij zijn vriendin kwijt? Was ze inderdaad zwanger van hem en probeerde ze zijn kind bij hem weg te houden?

Hij mocht zich dan misschien hulpeloos voelen, hij was het niet. Als ze een baby van hem verwachtte, zou het haar niet lukken die bij hem weg te houden zoals zijn broertje en zusje bij hem waren weggehouden. Hij zou hoe dan ook deel uitmaken van het leven van zijn kind, zelfs als hij niet met de moeder kon trouwen.

Hij zou vechten om de voogdij te krijgen en als ze niet met hem wilde trouwen, zou ze haar kind alleen in de weekends zien. Ze zei immers zelf al dat ze het nog druk had met het opbouwen van haar bedrijf? Elke rechter zou begrijpen dat hij, Zephyr Nikos, vastgoedmagnaat en miljardair, gemakkelijker tijd kon vrijmaken.

Hij trok zijn stropdas los en beende met grote stappen de gang door naar de woonkamer. Op de drempel bleef hij als aan de grond genageld staan.

Op de bank lag Piper te slapen onder een sprei die hij jaren geleden uit Griekenland had meegebracht.

Alsof ze zijn aanwezigheid voelde, opende ze plotseling haar ogen.