Onwankelbaar verlangen(17)
‘Ik zie het helemaal voor me. Je praatte zeker net zo lang op die leraren in tot ze gek van je werden en je gelijk gaven?’
‘Precies.’
‘Ik huiver al bij het idee dat je kinderen later op je zullen lijken.’ Haar dochters zouden vast koppig zijn, en haar zoons beschermend, maar ze zouden ongetwijfeld allemaal intelligent zijn.
Ze wierp hem even een eigenaardige blik toe, maar haalde toen onverschillig haar schouders op.
Voor een kourosbeeld bleef ze staan. ‘Leuk om te zien dat Griekse mannen in al die duizenden jaren eigenlijk helemaal niet zijn veranderd,’ zei ze met een knipoog.
‘Nu moet ik me toch gevleid voelen, maar ik hoop wel dat je sommige van mijn lichaamsdelen niet vergelijkt met deze wat matige weergave.’ Het beeld had duidelijk zichtbare buik- en beenspieren, maar het geslachtsorgaan was wel erg bescheiden uitgevallen.
Ze lachte zachtjes. ‘Ik heb ergens gelezen dat het met opzet zo klein werd gemaakt om te zorgen dat de nadruk op schoonheid lag en niet op seks.’
‘Dat zou kunnen… Of ze konden alleen klein geschapen mannen vinden die model wilden staan.’
Piper lachte nu voluit.
‘Daarover hoef je je bij mij in elk geval geen zorgen te maken, hè?’
‘Je bent een opschepper, Zephyr Nikos. En heel stout.’
Hij kon de aanvechting om haar te kussen nauwelijks bedwingen. In het National Museum zou dat echter wel opzien baren. Griekenland was tenslotte Amerika niet, zulke dingen deed je hier niet in het openbaar. Straks op hun hotelkamer, zou hij de schade wel inhalen.
De volgende morgen probeerde Piper onder de douche haar gedachten op een rijtje te krijgen. Gisteren hadden ze elkaar bekend trouw te zijn en daarna besloten geen condooms meer te gebruiken. Ze had ermee ingestemd, omdat ze dit als hun laatste samenzijn beschouwde en de illusie van meer intimiteit wilde creëren.
Nu begon ze zich echter af te vragen of zo’n beslissing wel paste bij een man die nooit van haar zou houden. Aanvankelijk had ze niet zoveel aandacht geschonken aan zijn verklaring dat hij sinds hun tweede keer niet meer met een andere vrouw had geslapen, maar gaandeweg was ze zich gaan afvragen wat daarvan de reden kon zijn.
En zelfs al was hij haar trouw, wat betekende dat dan? Zou het kunnen zijn dat hij wel van haar hield? Er waren zoveel aanwijzingen die in die richting wezen, ook al ontkende hij pertinent.
Hun museumbezoek was heerlijk geweest en vol kleine blijken van genegenheid. Eenmaal terug in het hotel was Zephyr haast dronken geweest van verlangen.
Hoe kon ze hun seksuele relatie beëindigen zonder ook een eind te maken aan hun vriendschap? Was ze sterk genoeg om met hem bevriend te zijn zonder opnieuw in zijn bed te belanden? Belangrijker nog, zou dat wel goed voor haar zijn? Hoe moest ze over de breuk heen komen als ze hem bleef zien? Kon ze stoppen met hem te zien zonder achter te blijven met een gebroken hart?
Vanochtend vroeg hadden ze opnieuw de liefde bedreven, zo teder en intens dat ze zichzelf er met moeite van had kunnen weerhouden om haar liefde voor hem uit te schreeuwen. Om haar verwarde emoties weer onder controle te krijgen had ze niet met hem willen douchen.
Dat had niet echt geholpen, haar gevoelens waren nog net zo heftig als toen ze met elkaar vrijden. Ze zou het tegen hem willen zeggen, maar was bang dat hij ervan zou schrikken. Misschien zou hij op een dag begrijpen dat het veilig was om van haar te houden, omdat zij hem niet in de steek zou laten zoals anderen wel hadden gedaan. Misschien dat hij zich er dan aan zou durven overgeven.
Voorzichtig liet ze haar ingezeepte handen over haar anticonceptiepleister glijden. Of beter gezegd, over de plek waar die had moeten zitten…
Nee! Nee, nee, nee!
Hij zat er, dat kon niet anders! Hij moest er zitten! Ze verdraaide haar nek om over haar schouder naar haar rechterheup te kunnen kijken, maar zag niets. Voorzichtig keek ze over haar andere schouder. Misschien had ze hem dit keer op haar andere heup geplakt. Maar ook aan die kant was niets te zien.
Een lichte paniek beving haar. Volgens schema moest ze hem pas overmorgen vervangen en duurde het daarna nog een week voor ze een week zonder moest.
Lieve God, bad ze in stilte, terwijl ze zich wanhopig probeerde te herinneren wanneer ze voor het laatst had gecheckt of de pleister er nog zat. Ze was er zo aan gewend dat ze er nooit aandacht aan schonk. Alleen douchen deed ze extra voorzichtig.
Wat had ze de afgelopen dagen precies gedaan? Hij had er in elk geval nog gezeten op de ochtend dat ze naar Griekenland vertrok. Ze kon hem onmogelijk al die eerste dag in Athene zijn verloren.
Hij zou niet zomaar vanzelf loslaten, maar na hun zes weken durende scheiding hadden Zephyr en zij nauwelijks kunnen wachten voor ze in elkaars armen lagen. Ze waren zo opgewonden geweest dat ze zelfs niet de moeite hadden genomen zich eerst uit te kleden, laat staan dat ze zich hadden bekommerd om haar pleister. Sindsdien waren ze echter al een paar keer zonder condoom naar bed geweest.