Onwankelbaar verlangen

Hoofdstuk 1





‘Wanneer gaan we de bommen gooien?’

Het hoge jongensstemmetje deed Piper Madison opkijken.

Het ventje, dat hooguit een jaar of vijf was, keek de steward ernstig aan.

Zijn moeder schoot verlegen in de lach. ‘Hij denkt dat alle vliegtuigen bedoeld zijn om oorlog te voeren. Zijn grootvader heeft hem meegenomen naar het luchtvaartmuseum, waar hij prompt verliefd werd op een B-52 bommenwerper.’ Ze keek naar haar zoon en legde hem, duidelijk niet voor het eerst, uit dat ze in een passagiersvliegtuig zaten en op weg waren naar opa en oma.

Het jochie leek niet erg overtuigd, maar toen de steward zijn moeder gelijk gaf, staarde hij teleurgesteld naar de grond.

Piper moest moeite doen om het niet hardop uit te schateren.

Nog maar een paar jaar geleden had het haar heerlijk geleken om moeder te zijn, maar met het mislukken van haar huwelijk had ze die droom opgegeven. Het was niet anders, en ze had het had geaccepteerd. Toch voelde ze soms een steek van pijn als die droom weer even de kop opstak. Met haar huidige leven was er echter niet de geringste kans dat ze ooit kinderen zou krijgen.

Ze leunde achterover en probeerde zich te ontspannen. Het hielp niet. Naarmate ze dichter bij Athene kwamen, ging haar hart sneller kloppen. Ze wierp een blik uit het raampje. Nog een uurtje en dan zou ze hem terugzien. Zephyr Nikos, de man voor wie ze werkte en met wie ze nu en dan naar bed ging.

Ze keek verlangend uit naar hun weerzien en naar haar kennismaking met zijn geboorteland. Maar goed, wie zou niet graag eens een bezoekje aan het paradijs brengen? Ze was op weg naar een Grieks eilandje dat eens de vakantiebestemming was geweest van een schatrijke Griekse familie. De familie zat nu wat minder goed bij kas en had daarom het eiland aan Stamos & Nikos Enterprises verkocht.

Zephyr en zijn zakenpartner Neo Stamos wilden er een all inclusive spa resort van maken en ze hadden Piper gevraagd het interieur te ontwerpen, met een budget dat ruim genoeg was om alle hulp in te huren die ze nodig mocht hebben.

Ze was dolgelukkig met de opdracht voor zo’n groot project. Niet alleen omdat het haar naamsbekendheid zou vergroten, maar ook omdat het haar in creatief opzicht veel voldoening zou schenken.

Haar huidige opwinding had echter vooral te maken met de man die haar op het vliegveld stond op te wachten. Ze had Zephyr de afgelopen zes weken meer gemist dan ze zichzelf wilde bekennen. De gedachte dat ze emotioneel afhankelijk was van een man die niet meer dan een incidentele minnaar was, joeg haar schrik aan. Ze slaakte een diepe zucht en beet op haar onderlip.

Hoewel ze met elkaar sliepen, was van verliefdheid geen sprake. Het was echter ook weer niet zo dat ze maar een enkele keer met elkaar naar bed gingen. Dan zou ze wel hebben geweten hoe ze haar gevoelens voor hem onder controle moest houden. Maar ze waren ook vrienden, hele goede vrienden zelfs. Het soort vrienden dat zeker een keer per week samen uitging en soms nog wel vaker, als ze toevallig in dezelfde stad waren.

Om het allemaal nog gecompliceerder te maken was hij ook nog haar opdrachtgever. De afgelopen paar jaar had hij al vaker van haar diensten als freelance binnenhuisarchitecte gebruikgemaakt, maar dit nieuwe project was het grootste en belangrijkste tot nu toe. Als ze hem de kans gaf, zou hij zich in alle opzichten gaan gedragen alsof hij haar baas was.

Hij had haar een salaris geboden dat ze nauwelijks had kunnen weigeren, maar ze wilde niet voor anderen werken. Nog geen halfjaar voor ze haar eerste opdracht van Zephyr aannam, was ze haar man en daarmee haar werk kwijtgeraakt. En ze had zichzelf toen beloofd dat ze nooit meer in zo’n kwetsbare positie terecht zou komen.

Ooit had ze gedacht dat een huwelijk met Arthur Bellingham haar de zekerheid en het gezin zou geven waarnaar ze zo hevig verlangde. Het tegendeel was waar gebleken. Arthur had haar emotioneel kapotgemaakt en haar leven stukje bij beetje verwoest, tot haar niets meer restte dan haar talent en haar doorzettingsvermogen. Dat zou haar geen tweede keer gebeuren, zelfs niet met Zephyr Nikos. Niet dat de sexy Griekse vastgoedbaron haar ten huwelijk had gevraagd of zelfs maar een relatie wilde beginnen… Hij bood haar een betaalde baan aan, meer niet.

Trouwens, als ze al meer wilde, zou ze hem dat in elk geval niet vertellen. Gedurende hun lange scheiding van de afgelopen weken had ze het zichzelf nauwelijks durven bekennen. Als ze hem vertelde wat ze voor hem voelde, zou dat onherroepelijk het einde betekenen van hun omgang als vrienden die toevallig ook met elkaar naar bed gingen, en wie weet zelfs van hun vriendschap.



Zephyr stond naast de bagageband op Piper te wachten. Hij had haar al zes weken niet gezien. Ze werkte aan een opdracht ergens in het Midden-Westen, en zonder zijn project in Griekenland zou hij haar waarschijnlijk ook de komende maanden niet hebben gezien.

Niet dat hij betwijfelde of ze voor dit project wel de beste binnenhuisarchitecte was, maar het werk was omvangrijker dan wat ze tot nu toe had gedaan. Toch was hij ervan overtuigd dat ze het aankon. Trouwens, hij hoefde aan niemand uit te leggen waarom hij haar de opdracht had gegeven. Dat was een van de voordelen van eigen baas zijn. De enige die ook een stem in het kapittel had, was zijn vriend en zakenpartner Neo Stamos, maar die had het op dit moment veel te druk met de voorbereidingen voor zijn huwelijk.