Onwankelbaar verlangen(3)

‘Er gaat niets boven het zelf ervaren van de omgeving waarin je aan het werk gaat.’

Zichtbaar gelukkig drukte ze zich even tegen hem aan. ‘Dat klopt, maar ik had geen flauw idee dat ik daar met deze opdracht de kans voor zou krijgen.’

Zephyr haalde grinnikend zijn schouders op.

‘Verbeeld je maar niet dat ik niet doorheb dat je zo je eigen agenda hebt, en dat daarin heel wat uurtjes tussen de lakens zijn ingepland,’ riep ze lachend uit. ‘Je bent een geboren manipulator, wist je dat?’

Ze had hem aardig door. ‘Is dat een slechte eigenschap?’

‘Nee, absoluut niet.’ Ze schudde haar hoofd en keek hem met haar grote blauwe ogen vanonder haar wimpers aan.

Een van de dingen die hij zo leuk aan Piper vond, was dat ze net zo van zijn lichaam genoot als hij van het hare. En ze koesterde goddank geen illusies over liefde en romantiek. Lekker ongecompliceerd, geen moeras van emoties waarin hij zijn weg moest zien te vinden.

‘Zodra je bagage er is, gaan we naar het hotel. Ik heb een spa-resort geboekt.’

‘Om onderzoek te doen naar de concurrentie?’

‘Natuurlijk.’ In een opwelling gaf hij toe aan een onbedwingbaar verlangen en kuste hij haar vol op haar mond. Ze smaakte nog altijd even heerlijk en opwindend.

‘Maar zo’n spa-resort midden in de stad zal zich nooit kunnen meten met wat Stamos & Nikos Enterprises straks te bieden heeft.’

‘Het zou ook weinig zin hebben een nieuw project te ontwikkelen als we niet met iets volkomen nieuws kunnen komen.’

Haar blik bleef een ogenblik op zijn mond rusten voor ze hem verstrooid aankeek, als kostte het haar moeite om zich op zijn woorden te concentreren. ‘Altijd beter zijn dan de rest,’ mompelde ze ironisch.

‘Jij niet dan?’

‘Natuurlijk, er is meer dan één reden waarom we zo goed met elkaar kunnen opschieten.’

‘Andere redenen dan deze?’ vroeg hij, terwijl hij subtiel zijn heupen tegen de hare drukte.

Piper deed quasiverschrikt een stap achteruit. ‘Je bent gevaarlijk!’ Haar blik gleed omlaag naar dat wat hopelijk door zijn colbertje aan ongewenste blikken werd onttrokken. ‘We kunnen maar het beste zo snel mogelijk naar ons hotel gaan.’

‘Ben je moe dan?’ vroeg hij onschuldig. ‘Wil je misschien even liggen?’

‘Haal mijn koffer van de band, Zephyr.’ Haar ogen vertelden hem dat ze precies wist wat hij bedoelde en daar niet bepaald onwelwillend tegenover stond.

‘Met alle plezier, agapimenos.’

‘Begin nou niet met die lieve Griekse woordjes van je, tenzij je hier een hoop opschudding wilt veroorzaken,’ vermaande ze hem.

‘Maar ik vind het leuk om grenzen op te zoeken.’

Piper wierp een veelbetekenende blik op de bagageband.

Hij draaide zich om en liet zijn ogen langs de koffers dwalen, op zoek naar een reistas met zebraprint die hij voor haar had gekocht nadat ze zich erover had beklaagd dat haar zwarte koffer zo leek op al die andere koffers op het vliegveld. Ze was in de lach geschoten om de schreeuwerige print, maar gebruikte de tas wel.

Niet veel later liepen ze via de hoofduitgang naar de auto die hij voor de rest van de week had gehuurd.

‘Mooi! Een klasse beter dan je Mercedes.’ Ze liet haar hand goedkeurend langs de lederen bekleding van de felrode Ferrari cabriolet glijden.

‘Geen onaardige dingen zeggen over mijn eigen auto. Die heeft verwarmde stoelen, wat erg prettig is in de koude winters van Seattle. Een cabrio zou niet erg praktisch zijn in zo’n nat klimaat.’ Hij was echter blij dat ze de Ferrari mooi vond, want hij had zich voorgenomen haar de komende dagen een beetje te verwennen.

‘Doe je het dak omlaag?’ Ze streek over de linnen kap.

‘Natuurlijk.’ Voor hij de motor startte, drukte hij op een knop. Terwijl hij optrok, gleed het dak langzaam naar achteren. Snel maar uiterst ervaren stuurde hij de bolide door het drukke verkeer van Athene. Vlak voor een stoplicht dat op rood sprong, gaf hij gas.

Schaterend gooide Piper haar hoofd achterover. ‘Heerlijk! Hebben we echt twee dagen de tijd om niets anders dan leuke dingen te doen?’

‘Ja.’

Ze streelde zijn dijbeen. ‘Dank je wel, Zephyr.’

‘Daar zijn we immers vrienden voor,’ merkte hij nonchalant op, maar haar dankbare genegenheid vervulde hem met blijdschap. Met een onafhankelijke vrouw als Piper was het nogal riskant om zomaar een paar vrije dagen in te plannen zonder haar instemming, al was het dan onder het mom van onderzoek ter plaatse. Het deed hem genoegen dat het goed uitpakte.

‘Is dat alles wat we zijn? Vrienden?’ vroeg ze luchtig.

‘In mijn optiek is echte vriendschap heel bijzonder.’

‘Dat kan ik me voorstellen. Mijn zogenaamde vrienden lieten me allemaal vallen toen ik bij Art wegging. Het was nooit tot me doorgedrongen dat ze me altijd alleen maar als de helft van een echtpaar hadden gezien.’