Onbekend(42)

'Nee, we moeten naar hem toe. Het is de enige manier waarop we hem kunnen laten zien dat we het menen, en waarop wij kunnen zien of hij het meent als hij akkoord gaat. We moeten hem persoonlijk benaderen.'

Ze staarde hem aan. 'Dat is onmogelijk. Dat gaat ons echt niet lukken met al die mensen om hem heen.'

'Misschien kunnen we ons vermommen?'

'Ja, maar we zijn al herkend door die Hagan, en die zal nu intussen wel aan iedereen hebben verteld dat je hier bent. Alle mensen van Bridges zullen weten dat ze naar je moeten uitkijken.'

Daar had ze gelijk in, dacht hij. Hij probeerde iets anders te verzinnen, een andere manier om bij Bridges in de buurt te komen, maar hij kon niets bedenken. In aanvulling op zijn eigen beveiliging zou de man binnenkort ook beschermd worden door agenten van de geheime dienst, als die er niet al waren.

'Ik weet wel een manier,' zei Marybeth ineens.

Jason en Audrey keken haar allebei verbaasd aan.

'O, ja?' vroeg Audrey.

'Tijdens de campagne logeert hij in het huis, nietwaar? Er is een geheime tunnel die van de rand van het landgoed tot in het huis loopt. Rich gebruikte die vaak om ongezien naar buiten te komen of om mij naar binnen te brengen. Daarom wist ook niemand het van ons. Vanuit de tunnel is er toegang tot twee slaapkamers op de eerste verdieping, waaronder de kamer die altijd van Rich was.'

'Denk je dat die tunnel er nog steeds is?' vroeg Audrey.

'Ik zou niet weten waarom niet. Hij is meer dan tweehonderd jaar geleden, tijdens de bouw van het huis, gemaakt. De oudere generaties Bridges hadden al net zo min fatsoen als de huidige. Ze hielden zich bezig met louche zaakjes en hadden een manier nodig om stiekem uit het huis te kunnen ontsnappen, daarom bouwden ze die tunnel.'

Jason wisselde een blik met Audrey. Het leek te mooi om waar te zijn. Konden ze haar vertrouwen? Marybeth wilde net zo min als Bridges dat de waarheid over het vaderschap van Will naar buiten kwam. Dit kon een list van haar zijn om ervoor te zorgen dat ze werden gepakt en vermoord, dacht Jason. Aan de andere kant leek Marybeth helemaal niet het type om zoiets te doen. Het leek hem waarschijnlijker dat ze erop zou vertrouwen dat zij het aan niemand zouden vertellen. Bovendien, andere opties waren er niet.

Audrey knikte kort naar hem, en hij zag aan haar blik dat ze net zo vastberaden was als hij. Het zag ernaar uit dat ze geen keus hadden.





10





'Ik kan bijna niet geloven dat Bridges doodleuk een presidentiële campagne gaat starten terwijl hij zoveel te verbergen heeft,' zei Audrey later die avond tegen Jason toen ze alleen op hun kamer waren. 'Misschien is de waarheid over de dood van Tim Raymer goed toegedekt, maar Will Kent is wel erg opvallend aanwezig. Hij is burgemeester hier en wil senator worden. De gelijkenis zal vast meer mensen gaan opvallen.'

Dat was Jason met haar eens. Verder was het vreemd dat de familie Bridges had toegestaan dat Marybeth haar kind kreeg en hem opvoedde zonder dat ze had hoeven garanderen dat ze nooit de naam van de vader zou onthullen. Misschien gingen ze ervan uit dat, omdat Marybeth nooit iets had gezegd toen Bridges nog senator was, ze dat nu ook niet meer zou doen. Toch had het meer voor de hand gelegen als ze haar hadden gedwongen toezeggingen te doen in plaats van haar compleet te negeren. Aan de andere kant, niets wat mensen deden verbaasde hem nog echt. 'Sommige mensen zijn arrogant genoeg om te denken dat ze overal mee wegkomen. Kijk maar eens naar al die politici die affaires hebben en worden betrapt.'

'Ja, daarom zei ik ook bijna,' zei ze met een spottende glimlach.

'Nou, wat mij betreft zal Bridges leren dat hij niet zomaar alles kan doen.'

'Denk je echt dat dit gaat werken?'

Hij dacht een tijdje na en zei uiteindelijk: 'Ik weet het niet.' Toen hij haar zag fronsen, wenste hij even dat hij het soort man was dat kon liegen, al betwijfelde hij of ze hem had geloofd als hij had gelogen. Ze kende de risico's net zo goed als hij, maar op dit moment leek eerlijk zijn zo wreed.

Marybeth had hen precies uitgelegd waar ze de ingang van de tunnel konden vinden, en ze waren al even gaan kijken om goed voorbereid te zijn. De ingang was precies waar ze had gezegd, goed verborgen in een klein bos aan de rand van het landgoed, op ongeveer anderhalve kilometer van het huis. De valdeur was ingebouwd in de grond en bedekt met bladeren en onkruid. Alles wees erop dat het luik al jaren niet meer was geopend. Hij had ook geen beveiligingsmensen gezien in de buurt. Hoewel er op de boerderij zelf ongetwijfeld veel beveiliging zou zijn, zag het ernaar uit dat deze mogelijkheid om het huis in te komen over het hoofd was gezien.

Morgenvroeg zouden ze naar Bridges gaan. Als ze hem wilden spreken, moesten ze een moment kiezen dat de kans groot was dat hij alleen was. Binnenvallen gedurende de nacht leidde er waarschijnlijk toe dat ze direct werden neergeschoten, maar als ze te laat in de ochtend kwamen, liepen ze hem misschien mis. Ze moesten hem te pakken zien te krijgen als hij bezig was zich klaar te maken voor de dag. Dan was hij wakker genoeg om ervan overtuigd te worden dat hij naar ze moest luisteren in plaats van meteen om hulp te roepen.