Onbekend(28)

Een glimlach op haar gezicht plakkend, draaide ze zich naar de vrouw toe, die duidelijk stond te wachten op een reactie. 'Het is helemaal perfect. Ontzettend bedankt.'

Marybeth stond te stralen en zei met sprankelende ogen: 'Nou, dan laat ik jullie twee nu maar alleen. Laat het maar weten als jullie iets nodig hebben. Ik ben boven.'

'Nogmaals bedankt,' zei Audrey oprecht.

Nadat ze Jason de sleutel had gegeven, liep Marybeth de kamer uit, de deur achter zich dicht trekkend.

Diep uitademend, keek Audrey eindelijk naar Jason. Zoals gewoonlijk verried zijn uitdrukking niets van zijn gevoelens. Of misschien waren er geen gevoelens die verraden konden worden, omdat hij niet zo aangedaan was als zij door wat deze kamer impliceerde. Toen zag ze een ader in zijn nek wild kloppen en wist ze dat hij vanbinnen lang zo koel niet was als hij leek. Ze kon niet ontkennen dat haar dat plezier deed, ook al werd haar onrust er groter door. De spanning tussen hen was gedurende de dag alleen maar groter geworden. Het was duidelijk dat hij zich daar net zo bewust van was als zij. Nu waren ze hier, alleen in deze kamer, die was bedoeld voor een romantisch samenzijn.

Zacht zijn keel schrapend, liep hij naar een kleine tafel in de hoek. 'Nou, laten we aan het werk gaan.'

Ja, dat was precies wat ze moesten doen, dacht ze. Kijkend naar de kleine tafel besefte ze echter dat er niet genoeg plaats was voor twee personen. Een snelle blik door de kamer leerde haar dat er voor haar dan maar een andere plek overbleef. Het leek erop dat ze toch op het bed zou belanden, maar dan wel alleen.

'Ik kan niet veel vinden over Julia Bridges,' zei Audrey een halfuur later. Ze zat met gekruiste benen op het bed en keek op van haar laptop, de pen neerleggend die ze had gebruikt om aantekeningen te maken. 'Het lijkt erop dat er niet veel bekend is over haar.'

Jason zat achter de tweede laptop, die ze onderweg naar Virginia hadden gekocht. Met een frons van concentratie keek hij haar aan. 'Ik moet dezelfde conclusie trekken, maar ik heb in ieder geval wel genoeg informatie gevonden om het verhaal dat Clint Raymer ons heeft verteld, te kunnen bevestigen.'

'Dus nu weten we dat Julia Bridges hier in Barrett's Mill is opgegroeid als Julie Ann Foster. Rich en zij zijn drieëndertig jaar getrouwd, in juli vierendertig jaar. Ze zijn getrouwd vlak voor hij naar de universiteit in Virginia ging, wat moet zijn geweest vlak nadat hij terugkeerde uit Europa. Ze is huisvrouw, heeft zich volledig gewijd aan de opvoeding van hun drie kinderen en de ondersteuning van zijn carrière. Vanaf het moment dat hij senator werd, is ze actief geweest in liefdadigheidsinstellingen, maar meer is er niet bekend. Schijnbaar heeft ze nooit een interview gegeven. Het is precies zoals je zei, ze blijft op de achtergrond. Normaal gesproken zou ik zeggen dat dat haar tot een uitstekende echtgenote maakt voor een politicus. De kans is groot dat ze niet voor problemen zorgt of voor controverse rondom haar man.'

'Misschien heeft ze nog voor ze getrouwd waren al voor de nodige problemen gezorgd,' merkte Audrey op.

'Als dat het geval is, zal Dick hoe dan ook niet blij zijn geweest met het feit Rich met haar trouwde, al was ze wel van de juiste sociale klasse geweest.'

'Ik kan me sowieso niet voorstellen dat Dick wilde dat zijn enige zoon op zijn negentiende trouwde, gezien alle plannen die hij voor hem had. Ik denk dat ze zonder zijn toestemming zijn getrouwd.'

'Dat zou niet moeilijk moeten zijn om na te trekken. Met een beetje uitzoekwerk zijn we er zo achter waar de bruiloft heeft plaatsgevonden.' Hij leunde naar achteren in zijn stoel. 'Goed, Marybeth heeft bevestigd dat Julie Ann verkering had met Tim, wat ons terugbrengt op de dood van Tim.'

Audrey knikte. 'Als Rich er op de een of andere manier bij betrokken was, en als dat het schandaal was dat Hal heeft ontdekt, moet er een manier zijn om het te bewijzen. Hal zou zijn boek nooit alleen op het verhaal van Clint baseren. Als hij dacht wat wij nu denken, zal hij hebben geprobeerd het auto-ongeluk van Tim nader te onderzoeken.'

'We kunnen morgen naar de politie gaan om te kijken of we het onderzoeksrapport van het ongeluk kunnen inzien. Na al die jaren is de kans dat het rapport er nog is natuurlijk klein, als het er al ooit is geweest. Als ze iets te verbergen hadden, denk ik namelijk niet dat ze veel moeite hebben gedaan een verslag te maken.'

'In dat geval kunnen we proberen met mensen te gaan praten die toentertijd bij de politie werkten en nog leven, en hen vragen of zij zich nog iets herinneren van het ongeluk. Misschien leeft die journalist die dat stuk in de krant heeft geschreven, ook nog wel.'

Het was even stil voor hij zei: 'Precies wat ik wilde zeggen.'

Grinnikend keek ze hem aan. 'Ik zei al dat ik hier niet nieuw in ben.'

Zijn mondhoeken gingen iets omhoog; het was al genoeg om haar hart sneller te doen slaan.

Alsof hij besefte wat hij bijna had gedaan, vormden zijn lippen al snel weer een streep. 'Het lijkt erop dat we een plan hebben,' zei hij, terwijl hij weer naar zijn laptop keek.