Niet te stoppen(43)
Lena’s hart kromp ineen. ‘Hoe oud is je halfbroer nu?’
‘Geen idee. Vijftien of zo, denk ik.’
Aan zijn blik kon ze zien dat hij exact wist hoe oud het joch moest zijn. Hij wilde er gewoon niet aan denken. ‘Heb je hem ooit ontmoet?’ vervolgde ze, haar eigen angsten onderdrukkend.
‘In mijn tienerjaren heb ik hem een paar keer moeten zien. En natuurlijk op de begrafenis van mijn vader, maar we hebben elkaar toen niet gesproken.’
‘Wil je hem niet leren kennen?’
‘Waarom zou ik?’
‘Omdat hij je halfbroer is.’
‘Dat is hij niet. Er is niets wat ons bindt. En ik wil al helemaal niets te maken hebben met Rebecca Walker.’
Rebecca Walker. Het noemen van haar naam maakte zijn verhaal voor Lena plotseling levensecht. Ze had zo’n medelijden met hem. ‘Dat was degene van wie je die brief kreeg. Ik vond het al vreemd dat je er zo luchthartig over deed, omdat ze dezelfde achternaam heeft als jij.’
‘Ze heeft alleen dezelfde achternaam gekregen door te trouwen met mijn vader.’
‘En waarom schrijft ze je?’
‘Geld,’ gromde Seth.
Ze zag hem verstrakken en zich afsluiten. Iedere uitdrukking verdween van zijn gezicht. ‘Maar feitelijk weet je dat niet zeker, want je hebt nooit een brief van haar geopend,’ suggereerde ze.
‘Waarom zou ik?’
‘Ben je niet nieuwsgierig?’
‘Nee.’
Door de beslistheid in zijn stem, wist ze dat het geen zin had hem te zeggen dat hij dat wel moest zijn. Wat als hij het mis had? Die vrouw zou toch niet zonder reden een brief schrijven aan haar stiefzoon die ze nauwelijks kende? De genadeloosheid waarmee hij de vrouw van zijn vader afwees, doorboorde haar hart als een mes met een ijskoud lemmet. Ze begreep zijn woede, ze begreep hoe gekwetst hij moet zijn geweest, maar ze hoopte toch dat hij kon begrijpen dat dit verhaal een keerzijde had. ‘Weet je, in sommige gevallen zijn het de getrouwde mannen die het initiatief nemen een affaire te beginnen.’
‘Probeer je haar nu te verdedigen?’ Seth keek haar met grote ogen aan.
‘Ik denk gewoon dat er altijd twee partijen schuld hebben.’ In een poging haar ongemak te verbergen, begroef ze haar tenen in het zand. ‘Soms is het de vrouw die verleid wordt. Misschien heeft je vader al die tijd gelogen, Seth, en bleef hij haar ontmoeten.’
‘Maar zij liet zich bezwangeren.’
‘Om zwanger te raken heb je meestal twee mensen nodig.’
‘Jouw ouders zijn nog steeds gelukkig getrouwd, of niet? Volgens mij ben jij niet de aangewezen persoon hierop commentaar te leveren.’
Lena vond zichzelf wel degelijk de aangewezen persoon. Ze wist alles over buitenechtelijke relaties, over valse beloften, leugens en zelfbedrog. En over wanhoop.
Seths onthullingen over zijn ouders hadden haar fantasie dat het ooit meer kon worden tussen hen verbrijzeld. Nu wist ze dat hij haar verleden nooit zou begrijpen. De minachting waarmee hij sprak over de minnares van zijn vader, was voldoende geweest haar bij zinnen te brengen.
Ze had een aantal grove fouten gemaakt. Maar ze had haar leven weer opgepakt en probeerde nu nooit meer zulke fouten te begaan. Ze was niet meer de onvolwassen, kwetsbare vrouw die er zo’n rotzooi van had gemaakt, maar ze had er weinig vertrouwen in dat Seth zou begrijpen dat haar affaire met een getrouwde man vooral te maken had gehad met haar wil gewenst te zijn. Voor het eerst had ze het gevoel gehad speciaal te zijn voor iemand.
Met Seth was het anders. Het was haar niet te doen om zijn aandacht, ze koesterde steeds diepere gevoelens voor hem. Ze verlangde ernaar om bij hem te zijn, en dat verlangen werd steeds groter. Ze wilde deel uitmaken van zijn leven, wilde haar leven met hem delen. Ze wilde hem niet opgeven.
Toch zou ze dat binnenkort moeten doen. Ze kon haar verleden immers niet voor eeuwig voor hem verborgen houden, en ze wist dat het voorbij zou zijn tussen hen zodra hij erachter zou komen.
Hoofdstuk 11
Na nog een aantal vergaderingen buiten de stad die week vertelde Seth aan Mike dat hij die avond toch terug wilde vliegen naar Christchurch. De ochtend daarop had hij weer een vergadering in Wellington, en dus zou het verstandiger zijn hier een hotel te pakken, maar hij wilde per se terug naar huis. Het milieu kon hem even gestolen worden. Hij zou wel wat bomen laten planten.
Alle nachten daarvoor had hij bij Lena doorgebracht. Het zou verstandig zijn geweest wat afstand te nemen en een nachtje niet bij haar te zijn, maar hij wilde niets liever dan zo snel mogelijk weer bij haar in bed liggen.
Dit keer reisde hij niet mee als copiloot, zoals hij vaak deed. In plaats daarvan had hij achterin plaatsgenomen. Daar zat hij voor zich uit te staren terwijl hij probeerde voor zichzelf helder te krijgen waar hij mee bezig was.