Nanny Slaat Terug(7)

‘Ik ga al.’ Ik loop met Pepper op mijn heup naar de deur en laat Sarah binnen, mijn hartsvriendin van Chapin, die ons beiden omhelst.

‘Jij ruikt naar kots,’ deelt Pepper haar mee.

‘Heel opmerkzaam van je.’ Sarah geeft een zoen op Peppers blonde kruin. ‘Het lekte ontzettend boven onze kleedkamer, dus ik kon me niet verkleden.’ Ze fluistert me toe: ‘En het is geen kots, het zijn ingewanden.’

Oma zeilt op haar af om haar een gevuld ei en een zoen aan te bieden. ‘Gooi dat maar in de wasmachine naast het fornuis, dan krijg je wat yogakleren van me.’ Een paar minuten later is Sarah fris in Lululemon-lycra en Donna Karan-kasjmier gestoken.

‘God, wat heb ik dit gemist,’ zeg ik wanneer ik met een glas wijn op een lekker zittende eetkamerstoel zak. ‘Internationale avonturen worden zwaar overschat.’

‘Nee, schat,’ zegt oma, die dampende lamsstoofpot op een van de roze Limoges-borden schept die de grote zuivering hebben overleefd. ‘Dat is nou precies waarom je avonturen beleeft, om die saaie avondjes bij oma misbaar te maken. Lust Pepper lamsvlees?’

Pepper kijkt op van de Engelse boerentafel waarop ze haar pluchen nijlpaard een schone luier omdoet. ‘Van bèèh?’ zegt ze.

‘Dan zeg je: “Nee, dank u.”’ Josh reikt naar de koerierstas aan zijn voeten en haalt er een sandwich met pindakaas en jam uit. Oma geeft hem een bord en hij rangschikt de vier stukjes aantrekkelijk. ‘Alsjeblieft, Pep, je lievelingskostje.’

Pepper klautert op de stoel naast hem en knikt goedkeurend.

‘Pindakaas – jij durft,’ zegt Sarah, die het laatste gevulde ei naar binnen werkt.

‘Een communicatiestoornis.’ Josh schenkt zichzelf een glas wijn in. ‘Jen maakt zulke lange dagen bij de bank dat ík degene ben die altijd met Pepper naar de dokter gaat. Ik maak aantekeningen en de meeste belangrijke dingen geef ik wel door, maar op de een of andere manier ben ik vergeten te zeggen dat pinda’s de nieuwe kinderkiller zijn. Maar goed, Jen heeft het wurm altijd op zaterdag, zodat ik mijn deadlines kan halen, en op een dag was ik vroeg klaar, ging naar de speelplaats en ontdekte dat Jen ons dametje al pindakaas voert sinds ze tandjes heeft.’

Pepper kijkt op en ontbloot haar met jam bedekte parelwitte tandjes naar ons.

‘Is het niet gestoord?’ zegt Sarah. ‘Toen wij nog kinderen waren, was geen mens allergisch voor pinda’s. Josh, je zou er een artikel over moeten schrijven. Op de spoedeisende hulp wemelt het van de peuters met verstopte luchtwegen. Het is geen hypochondrie van de ouders; die kinderen hebben een veel te hoog hartritme.’

‘Jíj droeg brandgevaarlijke pyjama’s,’ zegt oma, en ze tikt me op mijn neus. ‘En je hebt het overleefd. Proost!’ We heffen allemaal het glas, en Pepper haar tuitbeker. ‘Op avonturen en herenigingen!’

‘Op avonturen en herenigingen,’ herhalen we al klinkend.

Ik zet mijn glas op tafel. ‘Over herenigingen gesproken,’ zeg ik, ‘raad eens wie ik bij de notaris tegenkwam?’

‘Hm, doet hij ook echtscheidingen? Dat maakt de keus groter…’ zegt Josh peinzend terwijl hij een kloddertje jam van Peppers kin veegt.

‘Nee. Ik heb het over de overdracht van het huis van de Hutchinsons. Over de kopers.’

‘Geen idee,’ zegt Sarah, en ze slurpt genietend van haar stoofschotel.

‘Citrine.’

‘Néé!’ Sarah laat haar lepel op haar bord kletteren en geeft me een duw.

Ik richt me tot Josh om het hem uit te leggen. ‘Het snoepje van de middelbare school.’ Ik lik suggestief langs mijn lepel.

‘Heeft zíj het appartement van de Hutchinsons gekocht?’ Sarah gaapt me aan. ‘Dat is krankzinnig. Ik bedoel, ik heb gehoord dat haar werk goed loopt, maar ze is toch geen Damien Hirst geworden toen ik even niet oplette?’

‘Ze is met een vent getrouwd die in financieringen doet.’

‘Godver!’ Sarah slaat zo hard op tafel dat het bestek klettert. ‘Waarom kan ik niet trouwen met een vent die in financieringen doet? Elke avond bid ik: lieve God, laat me alstublieft een vent strikken die in financieringen doet, maar nee, ik krijg Harry met de geperforeerde maagzweer en de doorligzweren.’

Josh nipt van zijn wijn. ‘Lieverd, je probeert in het verkéérde ziekenhuis iemand op te duikelen,’ zegt hij.

‘En, hoe was ze?’ vraagt Sarah terwijl ze het kapje van een baguette scheurt. ‘Heeft ze iets van je gejat? Of je een stomp gegeven?’

‘Zij stompte niet, dat was Pippa. Ze heeft me te eten gevraagd.’

‘Néé!’ kraait Sarah. Haar nee’s zijn zo gevarieerd van intonatie als een Aziatische taal.