Nachtvlucht(34)

Ik knikte, maar had werkelijk geen flauw idee. Mijn relatie met Ben was nooit op die manier getest. Hij was veel te druk om mee te helpen aan een verbouwing, dus het kwam erop neer dat we mensen inhuurden om de klus te klaren. Andere, kleine karweitjes zoals het witten van een keukenmuur nam ik zelf voor mijn rekening.

Ben gebruikte het excuus dat hij als chirurg zijn handen niet mocht beschadigen. Misschien was onze relatie al eerder geëindigd als we samen een huis hadden moeten opknappen.

‘Ik ga dat ellendige rapport afmaken. En daarna vergaderen,’ zei Nick en hij kwam overeind. Hij stak groetend zijn hand op. Voordat ik hem kon bedanken, was hij het tuinpad al af gelopen.

Sascha zei: ‘Ron deed zijn best, maar het huis was nog lang niet af toen ze hier introkken, tot groot ongenoegen van Susan. De kozijnen van de ramen boven zijn bijvoorbeeld helemaal verrot. In de winter tocht het vreselijk op de kamers van de kinderen. En aan de tuin moet ook nog flink wat gebeuren.’

Boven mijn hoofd dreef een wolk eenzaam voorbij, alsof hij de rest van de kudde kwijt was. Ik sloot mijn ogen in een poging alles om me heen buiten te sluiten, maar het geluid van Sascha’s stem zwol aan terwijl ze Alex over Ron vertelde. Hoe Ron na een enorme ruzie – hij wilde het oude schuurtje eigenhandig afbreken en Susan wilde iemand inhuren omdat er nog genoeg andere dingen in huis moesten gebeuren – was weggegaan. Hoe binnen een paar weken de situatie was geëscaleerd. Van de ene op de andere dag mocht Ron de kinderen niet meer zien. Op het afgesproken tijdstip meldde hij zich om Merel en Lucas mee te nemen, maar Susan en de kinderen waren er niet. Toen hij de volgende dag verhaal kwam halen, kreeg hij te horen dat ze bang voor hem was en dat ze hem niet in de buurt van de kinderen wilde. Ze kregen ruzie en er werd geduwd en getrokken. Susan haalde de politie erbij. Iedere keer wanneer Ron op de stoep stond, dreigde ze de politie te bellen. Ron stond met zijn rug tegen de muur. Hij wilde zijn kinderen niet onnodig overstuur maken en schakelde een advocaat in. Een week later ontving hij een brief van Susans advocaat. Ze wilde hem uit de ouderlijke macht laten zetten. Vanwege zijn ‘geestesgesteldheid’. Hij moest eerst aan zijn geestelijke gezondheid werken; daarna kon bekeken worden of een bezoekregeling tot de mogelijkheden zou behoren, aldus de brief.

‘Vorige maand zou de eerste rechtszaak zijn geweest. Een van de vele,’ zei Sascha.

‘Zou hij het daarom gedaan hebben, denk je? Ik bedoel… dat hij geen uitweg meer zag?’ vroeg Alex.

Mijn schouders begonnen te branden en dat herinnerde me eraan dat ik was vergeten me in te smeren. Ik wilde dat Sascha ophield zo over Ron te praten. Het klonk alsof ze zijn daad probeerde te verklaren, alsof ze een excuus zocht. Alsof ze geloofde dat hij schuldig was.

‘Ron was niet depressief meer,’ zei ik.

Sascha en Alex keken eerst mij en toen elkaar aan.

‘Hij was weer aan het werk. Zijn arts had hem nooit laten werken als hij nog depressief was,’ ging ik verder. ‘En hij hoefde geen antidepressiva meer te slikken.’

Sascha ontweek mijn blik.

‘Waar is Moksy eigenlijk?’ vroeg ik om de stilte die na mijn woorden volgde op te vullen. Ron had de kat uit het asiel gehaald.

‘Weet je dat niet?’ zei Sascha. ‘Die is dood. Een of andere eikel heeft het beestje zo zwaar mishandeld dat het is overleden aan zijn verwondingen. Zijn schedel was helemaal in elkaar geslagen.’ Ze trok een gezicht.

‘Wanneer was dat?’

‘Vlak voordat jij terugkwam. Ik zag Merel op het schoolplein en ze kwam helemaal overstuur naar me toe.’

‘Wat? Wie doet nou zoiets?’ zei ik. Vandaar het jonge poesje dat ik had gezien die ochtend; het beestje diende ter vervanging van Moksy.

‘Nou…’ aarzelde Sascha. Ze keek naar Alex, alsof ze toestemming zocht om door te gaan. ‘Ik had het er met Ron over, je weet wel, omdat ik twijfelde of hij ervan wist en het me toch belangrijk leek dat hij op de hoogte was.’ Ze haalde diep adem. ‘Hij vertelde dat Susan ervan overtuigd was dat hij het had gedaan.’

‘Dat is absurd!’

‘Het schijnt dat er al eerder van die vreemde dingen zijn gebeurd. Zo waren de banden van Susans auto lek gestoken en had iemand uitwerpselen in de brievenbus geduwd.’

‘En Susan dacht dat Ron daar iets mee te maken had? Waarom zou hij dat doen?’

‘Ze heeft aangifte gedaan op het bureau,’ zei Alex met een verontschuldigende blik op zijn gezicht. Alsof hij er iets aan kan doen, dacht ik. ‘Volgens Susan deed Ron het om haar te pesten, omdat hij de kinderen niet meer mocht zien. En dit is precies de reden waarom hij ze niet mag zien, zei ze.’

‘Belachelijk,’ was het enige wat ik uit kon brengen. Sascha haalde haar schouders op.