Nacht in Parijs(88)

Met zijn hand legt Jarre zijn assistent het zwijgen op. Het heeft geen zin om te gaan speculeren. En het heeft al helemaal geen zin als Renoir door zijn boude uitspraken de verdachte en advocate op de kast jaagt. ‘Er bestaat nog een andere belastende blog van de verdachte,’ zegt Jarre terwijl hij het papier erbij zoekt. ‘Op 12 november van het afgelopen jaar heeft de verdachte Guy Lavillier met de dood bedreigd. Saimir Bezun noemt de burgemeester van Saint-Denis onder andere een “fascist”, een “nazi” en een “schande voor de samenleving”. Verder schrijft de verdachte…’ – terwijl Jarre zijn bril rechtzet, buigt hij zich over het papier – dat “wie een zwijn is, zal sterven als een zwijn”. Einde citaat.’ Hij kijkt naar de overkant, waar Saimir steeds meer moeite lijkt te hebben om zijn rust te bewaren.

‘U moet de omstandigheden waaronder mijn cliënt dit schreef niet uit het oog verliezen,’ haast de advocate zich te zeggen. ‘Het zogenaamd diepgravende onderzoek naar aanleiding van de moord op Radi Bezun was net uit, maar zonder enige conclusie. Mijn cliënt voelde zich zwaar gefrustreerd. Toen hij zijn blog midden in de nacht schreef, was hij onder invloed van alcohol. De volgende dag, toen hij zich realiseerde wat hij had geschreven, heeft hij de blog onmiddellijk van het net gehaald.’

‘Te laat.’ Renoir lacht smalend. ‘Eens op internet, altijd op internet. Voor onze technische dienst was het een fluitje van een cent om de tekst terug te vinden.’

‘Dat betekent dat u mijn cliënt volgde.’

‘Natuurlijk, mevrouw. Daar heeft uw cliënt het met zijn haatzaaiende stukjes zelf naar gemaakt. Bovendien…’

‘Sst,’ remt Jarre zijn collega af. Hij schenkt Saimir nog wat water in en schuift dan de foto van het pamflet met de kranten-letters naar de overkant van de tafel. ‘Dit is de boodschap die de moordenaar op het lichaam van Lavillier heeft achtergelaten. “Wie een zwijn is, zal sterven als een zwijn.” Het is de letterlijke tekst van de blog.’ Tevergeefs wacht hij op een reactie van de jongen, die slechts aandacht voor zijn bekertje lijkt te hebben.

‘Iedereen met internet heeft deze tekst kunnen lezen,’ zegt de advocate. ‘Het is geen bewijs. Als u niet met iets overtuigenders komt, verzoek ik u om mijn cliënt nu vrij te laten.’

‘U wilt iets overtuigenders?’ De vrouw begint Jarre langzamerhand op de zenuwen te werken. Misschien is het de vermoeidheid die hem parten speelt. ‘Wat dacht u hiervan?’ Hij pakt de foto’s van de plaats delict en gooit die naar de overkant. ‘Zo is de gedeputeerde Lavillier vanochtend aangetroffen in een vuilcontainer bij het Stade de France. Met zesenveertig snijwonden over armen en benen, een dolk in zijn borst en zonder geslachtsorgaan.’ Hij probeert de reactie van de jongen te peilen. Een mengeling van verbazing en afschuw. Het duurt maar even. Na een slok water slaat Saimir zijn ogen weer neer en speelt hij verder met zijn bekertje.

‘Waarom hebt u mij de foto’s niet eerder laten zien?’ vraagt de advocate, die duidelijk moeite heeft om naar de foto’s te kijken.

‘Misschien omdat ze te smerig zijn,’ roept Jarre terug. ‘Of misschien omdat ik uw reactie wilde zien. En die van de verdachte.’

‘Mijn cliënt heeft niets met deze moord te maken.’ Met één armbeweging veegt ze de foto’s terug naar Jarre.

‘Hebben jullie op de plaats delict gelet?’ vraagt Renoir, duidelijk geamuseerd over de situatie.

‘Wat is daarmee?’ vraagt de advocate gepikeerd.

‘Het is precies dezelfde plek als waar verleden jaar het kamp stond. Toeval?’

Saimir houdt zijn lippen stijf op elkaar.

‘Puur toeval.’ Ze werpt Renoir een blik toe die hem bijna tot ontploffen brengt.

‘Waar was u sinds afgelopen zaterdag tot gisterochtend?’ vraagt Jarre terwijl hij zich rechtstreeks tot Saimir wendt.

De advocate gebaart de jongen om niet te antwoorden ‘Meneer Jarre,’ zegt ze, ‘op de foto’s zag ik snijwonden zonder bloed. Dat betekent dat het slachtoffer al eerder overleden moet zijn. Wanneer is Guy Lavillier om het leven gebracht? Graag de dag en het tijdstip.’

‘Het pathologisch onderzoek is nog niet afgerond.’

‘Hebt u op het lichaam van het slachtoffer DNA-materiaal van mijn cliënt gevonden?’

‘Ook dat onderzoek loopt nog.’

‘Dus u kunt niet zeggen wanneer het slachtoffer is vermoord noch of mijn cliënt in verband gebracht kan worden met het misdrijf,’ klinkt het hautain.

‘Maar we hebben goddomme zijn vingerafdrukken op de dolk gevonden,’ roept Renoir kwaad.