Maxime(45)

'Mevrouw West, u spreekt met Jane Smith van het programma "Een uur bij...". We willen een onderzoek instellen naar het India-West-syndroom en daartoe kom ik volgende week met een televisieploeg naar u toe om uw doen en laten een maandje te volgen. Ik ben in het bijzonder geïnteresseerd in de problemen van een ster, te beginnen natuurlijk met de pukkel op uw billen...'

'Maxi! Jij engel, jij schat... hoe heb je zo lang weg kunnen blijven ... Van waar bel je? Kom je echt naar me toe? Ik ben helemaal alleen en vreselijk eenzaam.'

'Nee. Ik ben in New York en ik ga nergens heen, misschien mijn hele leven niet meer. Ik heb zo'n kolossale kater dat ik er waarschijnlijk in blijf. Ik bel om voor eeuwig afscheid te nemen.' 'Jij ook al? Ik heb de mijne verjaagd met een Bloody Mary. Ga er ook gauw een maken, ik blijf aan de lijn.' 'Goed, niet neerleggen, hè? Ik ben zo terug.' Terwijl ze aan de telefoon zat te wachten, voelde India zich helemaal opfleuren. Nu Maxi in hun werelddeel terug was, leek zelfs een sombere zondag in Beverly Hills vol beloften. Als Maxi ergens binnenkwam werd de sfeer meteen feestelijk. Maxi kwam met het getinkel van ijsblokjes weer aan de telefoon. 'Ik weet waarom ik me heb bezat, maar waarom heb jij het gedaan?'

'Vanwege dat feest, gisteravond. Ik was er alleen heen gegaan en er was geen mens met wie ik wilde praten. Toen kwam er opeens zo'n enige vent binnen, dat ik helemaal opkikkerde, tot hij zo dicht bij me kwam dat ik zijn T-shirt kon lezen.' 'Ik heb je nog zo gezegd nooit T-shirts te lezen. Je reinste afknappers. Wat stond erop?' ratelde Maxi nieuwsgierig. 'Een klote-leven op deze aardkloot, en dan ga je dood.' 'Je moet daar weg. Als je van T-shirts aan de drank raakt...' 'En aan het eten,' zei India droevig. 'Alles wat los- en vastzat.' 'Bekijk het nou eens zo,' adviseerde Maxi. 'Van één avond eten kom je heus geen kilo aan. Voel je dus niet verplicht het aan Mike Abrums op te biechten, hij kan immers geen gedachten lezen, maar vertel het aan dokter Florsheim. Zij wordt nooit kwaad.'

'O Maxi, je hebt gelijk. Jij bent de enige die me helpt de dingen in het juiste licht te zien. Alleen kan ik dat niet.' 'Twee weten meer dan één.'

'Dat zou misschien een goede titel voor mijn roman zijn,' riep India enthousiast.

'Ben je een roman aan het schrijven?' 'Ik ga er een schrijven zodra ik een goede titel weet. Ik heb zo'n gevoel dat daar mijn bestemming ligt en ik heb altijd al willen schrijven. De helft van de mensen hier schrijft het een of ander, dus waarom ik niet?'

'In plaats van de mooiste filmster van de wereld te zijn?' 'Precies. Wat vind je van: Als de hel andere mensen is, dan is de hemel gerookte vis?'

'India!' protesteerde Maxi. 'Niet nu ik een kater heb.' 'Dus je vindt het wel goed?'

'Prachtig, maar een beetje te diepzinnig. Weet je niet iets commerciëlers?'

'Wat dacht je van een sciencefictionroman. Ik vind Chateau Margaux 2001 erg mooi.' 'Nee, India, nee.'

'Nou, dan Getrouwde mannen hebben geen natte dromen.'

'Moeilijk te bewijzen.'

'Wat dacht je van Hamlet was enig kind?'

'Wat betekent dat?'

'Me dunkt dat dat voor zichzelf spreekt,' zei India waardig. 'Hoor eens, India, ik maak me zorgen over jou - en niet zo'n beetje. Alleen naar feestjes gaan, je bezatten, titels voor romans bedenken, voor je het weet zit je weer lakens te tellen. En je weet wat dat betekent. Het is niet goed voor je om alleen in zo'n kast van een huis te zitten. Waar is die gezellige huishoudster, die tarot met je speelde?'

'Dokter Florsheim heeft gezegd dat ik niet op betaalde vriendschap moet steunen, dus dat betekent geen inwonend personeel meer.'

'Weet je zeker dat je zo neurotisch bent dat je zonder personeel moet zitten?' vroeg Maxime bezorgd.

'Als ik het nog niet was, dan ben ik het nu wel.'

'Zeg maar tegen dokter Florsheim dat je ziekteverlof moet hebben en kom dan bij mij.'

'Dat zou ik dolgraag doen, maar ik zit midden in een film.' 'Daar was ik al bang voor,' zei Maxi vertwijfeld. 'Is het een man?'

'Tien keer erger dan de ergste man die ik ooit heb ontmoet of getrouwd. Erger dan Laddie Kirkgordon.'

'Dat kan haast niet. Je bent toch niet ziek, is het wel?' vroeg India.

'Nee, tenzij je domheid een ongeneeslijke ziekte wilt noemen. En verbeelding en beoordelingsfouten en je niet laten informeren en je gedragen als een idioot die van de hoge plank in een leeg zwembad springt.'

'Zo te horen ben je verliefd, ik wist wel dat het om een man ging,' hield India vol. De klank van Maxi's stem en de blijdschap om Maxi's wonderlijke problemen weer eens te kunnen aanhoren hadden haar kater volkomen verdreven. 'Als je even aan de lijn blijft terwijl ik me nog een Bloody Mary inschenk,' zei Maxi gelaten, 'zal ik je het hele afschuwelijke verhaal vertellen.'

'Prima!' riep India, terwijl ze er eens echt voor ging zitten.





10


Het wekte weinig verbazing dat Cutter Amberville al na zo'n betrekkelijk kort verblijf in New York naar San Francisco terugkeerde. Zijn vrienden, allemaal geboren en getogen Sanfranciscanen, voelden zich gesterkt in hun opvattingen. Ze hadden voor zijn vertrek voorspeld dat hij het in het Oosten nooit zo goed zou hebben als bij hen, en het feit dat hij Manhattan de rug toekeerde bewees hoezeer ze gelijk hadden. Geen van Cutters vrienden wist dat hij New York was ontvlucht vanwege Lily. Hij werd overal met open armen verwelkomd, want voor een begerenswaardige, niet gebonden vrijgezel stonden alle deuren wijd open.