Kussen Voor De Camera(26)

Gefrustreerd maakte hij aanstalten om de kus te beëindigen. Maar er kwam geen einde aan, omdat haar lippen niet bereid leken de zijne los te laten.

Zijn hart begon sneller te kloppen.

Kleine handen balden zich tot vuisten tegen zijn borst, ontspanden zich, schoven omhoog en balden zich opnieuw tot vuisten.

Interpreteerde hij dit goed?

Hij probeerde zijn hoofd naar achteren te buigen om de uitdrukking op haar gezicht te kunnen zien, maar ze had haar slanke armen om zijn nek geslagen en klemde zich aan hem vast terwijl ze zacht smeekte: ‘Niet ophouden.’

Met een zucht van zowel opluchting als verlangen hield hij haar dicht tegen zich aan. En toen kwam ze in zijn armen tot leven. Haar lippen openden zich wijder voor hem en vroegen om meer. Haar tong reageerde enthousiast op iedere beweging van de zijne en volgde die in een sensueel spel dat vurig en dringend was.

Ritmisch. Erotisch.

En lang niet genoeg. Niets was genoeg. Hoe hij haar ook aanraakte, hoe ze ook zuchtte, aan zijn kleren trok tot die half uit waren, smekend kreunde toen hij zijn hand onder haar slipje schoof en een vinger in haar vochtige warmte liet glijden, het was niet genoeg. Hij wilde in haar zijn. Wilde haar bezitten. Volledig.

Toen sloeg hij zijn armen stevig om haar heen en tilde haar op. ‘Zeg het nog een keer,’ verzocht hij met zijn mond tegen haar hals terwijl hij haar naar de bank droeg.

‘Niet ophouden,’ wist ze hijgend uit te brengen.

Met beide handen hield ze zich aan zijn schouders vast toen hij haar op het zachte leer legde en zich tussen haar benen nestelde. Haar rok was tot haar heupen omhoog geschoven, zodat hij haar zachtheid en warmte kon voelen door de vochtige zijde van haar slipje.

Nadat hij had afgerekend met de barrières die dat slipje en zijn broek vormden, schoof hij zijn handen onder haar billen en loodste haar naar zijn harde mannelijkheid. Toen ze zich daartegenaan bewoog, moest hij met zijn handen de rand van de bank omklemmen.

‘Niet ophouden,’ herhaalde ze met een wanhoop in haar stem die de waanzin in hem alleen maar aanwakkerde. ‘Ik kan niet meer stoppen.’

Toen begaven zijn gezonde verstand en zelfbeheersing het. Hij had haar onder zich, en haar lippen gingen vaneen in een geluidloze kreet van genot die doordrong tot in zijn ziel toen hij in haar gleed.

Vochtige wrijving omsloot hem. Toen drong hij diep in haar en hij begon zich te bewegen met een meedogenloos tempo dat zijn triomf tot uitdrukking bracht.

Hij had haar. Ze was van hem. Kronkelde zich onder hem en spoorde hem aan. Wat voelde ze goed… te goed…

Hij verstijfde.

Te goed.

Ze voelde te goed omdat hij geen condoom gebruikte. Aangezien hij gevaarlijk dicht bij een hoogtepunt was, durfde hij zich niet meer te bewegen.

Zelfbeheersing. Waar was zijn zelfbeheersing?

Met opeengeklemde tanden trok hij zich langzaam uit haar terug. Beelden van het afgelopen jaar flitsten voor zijn geestesoog voorbij en deden hem huiveren. Wat mankeerde hem in ’s hemelsnaam?

‘Nate?’ Ze liet haar handen over zijn borst glijden en keek hem onderzoekend aan.

‘Condoom, Payton,’ wist hij schor uit te brengen terwijl hij het voorbehoedmiddel vond dat hij nooit eerder was vergeten.

‘De hemel zij dank dat je eraan hebt gedacht.’ Hoofdschuddend sloeg ze hem gade, alsof hij iets buitengewoons had gepresteerd. Nou, hij was op tijd opgehouden. Dat was behoorlijk buitengewoon. Maar dat hij al in haar was geweest…

Dat was hem nog nooit overkomen. Nog nooit was hij zo zijn hoofd kwijtgeraakt. Was hij zo dicht bij het kwijtraken van alles geweest.

En het zou hem ook nooit meer overkomen

Nadat hij het condoom had omgedaan, trok hij haar weer naar zich toe. ‘Waar waren we ook alweer?’



Een uur later lagen ze op Nates bed, naakt onder een deken van maanlicht. Payton trok met haar vingers cirkels over de huid van zijn borst. Haar aanraking was licht. Onderzoekend. En alweer opwindend terwijl ze slechts enkele minuten tevoren uitgeput waren neergevallen.

Normaal was dit het moment waarop hij inleidde dat hij van het toneel ging verdwijnen. Maar geen van zijn beproefde strategieën was een bruikbare oplossing in deze unieke situatie met een vrouw die zowel minnares als vriendin was. En die hij nog niet kwijt wilde.

Misschien was er helemaal geen probleem. Als hij zijn verstand gebruikte en zich enigszins beheerste, zou niemand gekwetst raken.

Ja, hij wilde haar. Hij was bijna gek geworden toen hij had gedacht haar niet te kunnen krijgen. Maar toch kende hij zichzelf en wist hij dat de soort liefde die tot een huwelijk en een gezin leidde niet bij hem hoorde en dat dit niet eeuwig zou duren.

Alsof ze zijn gedachten kon lezen, keek ze hem met haar zachte bruine ogen aan. ‘Wat gaan we doen?’ vroeg ze rustig. ‘Je wilde geen relatie, zei je. Dus wat is dit?’ Haar vraag bevatte geen beschuldiging, uitdaging of eis. Ze wilde eenvoudigweg een verklaring van iets wat hij niet kon uitleggen.