Krijgsraad(91)

'Daar ben ik helemaal niet zo happig op,' protesteert Tiny zwakjes. 'Honden en katten zijn volstrekt niet op mij gesteld!'

'Gelul!' zegt Porta gedecideerd. 'Je doet wat ik je zeg!'

'Een bevel is een bevel, Creutzfeldt – en vergeet dat niet,' brult Hofmann hees.

Dynamiet wordt in de laadbak van de Kübel gezet. Zelfs boven het lawaai van de motor uit kunnen we hem in steeds grotere razernij horen blazen en grauwen.

'Hij is precies op tijd in topvorm,' zegt Porta tevreden. 'Je zou háást denken dat hij al weet wie hij gaat bezoeken!'

Een oudere hospik-korporaal met trage bewegingen wijst ons de weg naar de zaal waarop Emil Sieg wordt verpleegd.

Even verderop in de gang worden we staande gehouden door een formidabele Kenau, die Dynamiet in het snotje heeft gekregen.

'Wat is dat?' vraagt ze, verontwaardigd naar de kooi wijzend.

'Een kooi, hoofdzuster!' antwoordt Porta, klakkend met zijn hakken. Ze staat in rang gelijk met een officier.

'Ik bedoel dat wat erin zit!' snauwt ze geïrriteerd.

'Een poesje dat ernaar smacht om een zieke vriend te bezoeken,' glimlacht Porta vleierig.

'Katten worden niet op zaal toegelaten. U moet hem buiten laten staan!'

Tiny doet alsof hij met de kooi naar buiten gaat, maar zodra de knorrige Kenau verdwenen is rent hij met de kooi in zijn armen de gang door.

'Jij bent iemand die lastig is kwijt te raken,' zegt Porta, Sieg een hand toestekend. 'Maar wij hebben acht miljoen Russen opgeruimd en je zult zien dat we jou óók wel kunnen opruimen! Wacht maar af!'

'Ga weg!' fluistert Sieg terwijl hij naar de bel tast, maar Porta is vlugger en trekt de stekker uit het stopcontact.

'Waarom zouden we bellen?' zegt Porta met schijnheilige vriendelijkheid. 'Laten we van elkaars gezelschap genieten. We hebben een kennis meegenomen met wie jij dolgraag zult willen kennismaken. Hij zal je helpen de tijd te doden!'

'Een wilde kat!' fluistert Sieg in doodsangst. Met angstige ogen staart hij naar het grauwende roofdier.

'Zoals jij ongetwijfeld weet hebben katten negen levens,' legt Porta uit, 'en te oordelen naar wat er tot dusverre is gebeurd, schijn jij praktisch onsterfelijk te zijn! Daarom hebben we besloten tot een wetenschappelijk experiment: kat tegen man! Als jij evenveel geluk hebt als de vorige twee keer, zul je Dynamiet ook wel om je vinger kunnen winden. Als je hem achter z'n linker oor krabt spint hij als een doodgewone huispoes voor de kachel!'

'Luister nou even,' fluistert Sieg uitzinnig van angst, de dekens opgetrokken tot zijn kin. 'Ik wilde alleen maar uit de gein eens zien hoe je zou reageren.'

'Nou, je hebt gezien hoe wij reageren,' grijnst Porta. 'Wat wij nu doen is ook alleen maar voor de gein!'

'Ik zweer dat ik nog nooit van jouw joodse Duitsers heb gehoord,' fluistert Sieg hees, 'en ik zal jullie nooit meer lastig vallen!'

'Ja, dat ken ik allemaal,' grijnst Porta. 'Maar nu wil ik graag dat je even kennismaakt met Dynamiet; en daarna kunnen we de hele zaak begraven.'

'Begraven?' fluistert Sieg schor, worstelend om zijn bed uit te komen. Tiny grijpt hem bij de haren en duwt hem terug.

'Blijf waar je bent!' beveelt hij grof. 'Het arme dier zou helemaal buiten adem raken als het jou achterna moet zitten!'

Sieg doet zijn mond open om te schreeuwen, maar er komt niet meer dan een zwak gereutel uit.

Tiny zet het geluidsapparaat aan en de wilde kat wordt razend.

Door zijn wilde bewegingen valt de kooi om en springt het deurtje open. Als een met bont beklede raket schiet hij de kooi uit en springt op de tafel midden in het zaaltje, waar hij zich spant voor de sprong. Uit zijn keel komt een waarschuwend gegrom.

'Nee, nee!' brult Tiny met wild glinsterende ogen, als Dynamiet door de lucht op hem aanvliegt. Hij heeft helemaal vergeten dat hij het geluidsapparaat nog in zijn hand heeft. 'Je moet mij niet hebben!' schreeuwt hij, als hij met de kat bovenop zich op de grond valt. Hij heeft het gevoel alsof zijn huid in één lange beweging over zijn hoofd wordt getrokken. Op de een of andere vreemde manier belandt hij in Siegs bed, met het apparaat in zijn hand geklemd.

De angst heeft Sieg het beheer over zijn stem teruggegeven. Uit zijn wijd opengesperde mond stijgt een gerekt gebrul op, dat diep uit zijn keel opwelt.

In het zaaltje vliegen de bedden in het rond. De tafel wordt aan gruzelementen geslagen. Met een oorverdovende klap vallen kasten om. Ruiten rinkelen. Het dons uit gescheurde kussens vliegt in wolken door de lucht.

Met een aan flarden gescheurd uniform en bloed dat in stromen over zijn gezicht vloeit stormt Tiny naar de deur. Hij heeft zoveel haast om uit de buurt van die wilde kat te komen dat hij de deur met zich meeneemt.

'Het geluidsapparaat!' roept Porta waarschuwend, als Tiny met de kat op de hielen voorbijstormt.

Tiny blijft een ogenblik staan, zodat de wilde kat hem inhaalt.

'Dat apparaat!' brult Porta wanhopig. 'Gooi weg, in Godsnaam!'