Krijgsraad(89)

Sieg schudt droevig zijn hoofd. Hij kent niemand die dol is op omelet of verzot op Russische schrijfmachines.

'Nou, vaarwel dan maar,' zegt Porta, Sieg hartelijk de hand schuddend. 'Klaar!' brult hij, onderweg naar de draaideur om zo snel mogelijk weg te kunnen komen zodra het zaakje achter de rug is, ditmaal tot volle tevredenheid.

'Heilige moeder van Kazan,' fluistert Gregor bewonderend. 'Zijn raap zal er af worden getrokken als de steel van een radijsje! Dit idee zou je aan iedere dictator kunnen verkopen!'

'Och, sommige mensen worden nu eenmaal slim geboren,' zegt Porta bescheiden.

De enige die zich niet amuseert is Sieg, wiens hersenen zo hard aan het werk zijn dat je het touw er bijna van voelt trillen.

De beide touwtrekkers kiezen positie met de ruggen naar elkaar toe, zodat ze niet kunnen zien wat er achter hen gebeurt. Porta, die in het schelle licht bij de draaideur staat, kan Sieg in het schemerig verlichte barlokaal slechts als een schaduwachtige gestalte ontwaren.

Op een of andere manier weet Sieg één been over het touw te krijgen, zodat hij eraan hangt als een aap aan een liaan. Met de kracht der wanhoop weet hij één hand vrij te krijgen.

'Af!' brult Porta – en Tiny en Gregor rennen zo snel hun benen hen kunnen dragen wég van hun gevangene.

Uit alle macht brengt Sieg zijn vrije hand op het touw, met het schitterende resultaat dat het Tiny uit handen wordt geslagen. Met de snelheid van een op de loop gejaagde artilleriesectie stormt hij door de gesloten keukendeur en schiet recht over het barmeisje heen, die heel even denkt dat ze vermoord wordt. Tiny schiet door naar de muur en komt in het trapgat terecht, zodat hij halsoverkop over de trap de kelder inrolt. Het kabaal dat daarbij ontstaat klinkt alsof er in het gebouw een van de grootste veldslagen van de hele oorlog wordt uitgevochten.

Gregor, die zijn eind van het touw stevig vasthoudt, vliegt op volle snelheid door de draaideur. Samen met Porta draait hij viermaal in de rondte, totdat ze er met de kracht van een mortiergranaat worden uitgeslingerd, recht de straat over rollen en in de bakkerswinkel aan de overkant tot stilstand komen. Bebloed en verward krabbelen ze weer op de been.

Tiny graaft zichzelf uit een berg kolen in de kelder. Duizelig en kreunend van pijn strompelt hij de trap weer op en loopt door de bar naar buiten, zonder zich iets aan te trekken van Sieg, die omver is getrokken en achter de pianola terecht is gekomen. Zijn met de hand vervaardigde elegante schoenen van 200 mark steken er zichtbaar achter vandaan.

Porta waggelt terug naar de bar en maakt een beleefde buiging voor het barmeisje, die nog steeds op de grond zit te lachen als een idioot.

'Fantastisch!' roept Tiny trots uit, als ze in hun amfibievoertuig de stad uit razen. 'In de hele oorlog heb ik zo iets nog nooit gezien!'

'Zijn hele kop vloog eraf!' lacht Gregor enthousiast. 'Zijn gezicht smakte tegen het plafond en bleef aan de lamp hangen!'

'Prachtig, prachtig,' kreunt Tiny tussen twee lachkrampen in. 'Dat is de manier om met verdomde afpersers om te springen!'

'Je moet toegeven dat mijn ideetjes niet slecht zijn,' pocht Porta, puffend aan een van Siegs grote sigaren. 'Ik weet precies hoe je dit soort zaakjes moet afhandelen!'

Het is opnieuw Hofmann die ontdekt dat ook Porta's executiemethode niet doelmatig genoeg is geweest. De misdadiger leeft nog steeds en ligt in het ziekenhuis. Hij kan niet praten, maar jammer genoeg nog wel schrijven. Om de een of andere eigenaardige reden heeft hij nog tegen niemand gezegd dat hij het mikpunt is geweest van een moorddadige aanslag, maar heeft de artsen gezegd dat hij plotseling pijn in zijn keel kreeg en zijn stem heeft verloren. De rode vlekken in zijn hals, beweert hij, zijn moedervlekken.

'We kunnen die lamlendige politiehond niet de tijd gunnen om eroverheen te komen en opnieuw te gaan blaffen,' zegt Hofmann verbitterd, terwijl hij recht voor zich uit blijft staren. 'Als dat gebeurt hangt er niet alleen een ernstige vervalsingsaanklacht boven ons hoofd, maar ook nog een aanklacht wegens twee pogingen tot moord én een bijna geslaagde moordaanslag! Dat is meer dan genoeg om er drie keer je raap bij in te schieten, met nog dertig jaar cel er bovenop. Nog afgezien van al het andere dat met een krijgsraadbehandeling gepaard gaat.'

'Er is geen andere uitweg,' zegt Wolf vastberaden. 'Die nazi-luis moet uit de weg worden geruimd, als wij tenminste willen genieten van het korte leventje dat de Germaanse God ons heeft vergund!'

'De wilde kat!' zegt Porta peinzend, omhoog kijkend naar de dwarsbalken van het plafond. 'Laten we Paderborn een seintje geven!'

Even later heeft Hofmann wachtmeester Sally aan de telefoon, die hij dan doorgeeft aan Porta. 'Denk erom, ik weet nergens van. Ik heb zelfs nog nooit van wilde katten gehoord!' fluistert hij waarschuwend.

Porta komt meteen ter zake. 'Ik zou graag die wilde kat van jou eens van dichtbij willen bekijken. Ik stel voor dat je hem als monster zonder waarde naar koudere regionen verstuurt.'