Krijgsraad(93)

Het was een vrouw!

Lange tijd bleef ik in de sneeuw zitten overgeven. Onze instructeur had gelijk: kijk ze nooit aan! Maak ze dood en ga verder!

Het heeft me heel lang gekost alvorens ik haar verwrongen gezicht kon vergeten.





NOWA PETROVSK


'Til je reet van de grond, communistisch zwijn!' buldert Feldwebel Schröder met een harde trek om zijn mond. 'Rennen, luis, rennen!'

'Nix bolsjewik!' brult de gevangene. In zijn stem klinkt angst door. Met een vlugge beweging trekt hij zijn bontmuts van zijn hoofd. 'Nix bolsjewik!' herhaalt hij, beide handen omhoogstekend. 'Heil Hitler!' roept hij verward.

'Dat moet een van die clowns zijn die we bij de kladden hebben gepakt,' grijnst onderofficier Stolp, die de gevangene gemeen hard met de loop van zijn Mpi in de zij port.

'Lazer op, luie sodemieter,' sist Schröder met een moorddadige glans in zijn ogen.

'Nix bolsjewik!' jammert de gevangene, die onhandig door de diepe sneeuw begint te rennen.

'Hij ziet er uit als een verzopen kip,' zegt Stolp luid lachend.

'Een joodse bastaard,' snauwt Feldwebel Schröder, zijn Mpi omhoogbrengend.

Stolp gooit gemeen lachend een sneeuwbal naar de gevangene, die nog een flink eind moet lopen voor hij de helling af is. Dan ratelt de Mpi en maakt de krijgsgevangene een aantal dubbele salto's.

Met de vaste tred van de jager die een zo juist geschoten fazant gaat ophalen loopt Schröder naar het lijk. Voorzichtig port hij de dode met de loop van zijn machinepistool.

'Zo dood als een pier,' grijnst hij trots achterom.

'Als de Ouwe dit te weten komt,' zegt Gregor koud, 'zou ik niet graag in jouw schoenen staan!'

'De Ouwe kan mijn reet likken,' zegt Schröder zelfverzekerd. 'Ik volg de bevelen van de Führer op. Liquideer de Untermensch overal waar je hem vindt!'

'Maar jouw Führer heeft je niet opgedragen om krijgsgevangenen te vermoorden, wel?' zegt Porta, die de loop van zijn Mpi op hem richt.

'Rapporteer me maar gerust, als je wilt,' grijnst Schröder arrogant. 'Daar heb ik geen enkele moeite mee!'

'Dat mag ik hopen voor je,' antwoordt Gregor verachtelijk. Hij loopt het bos in, waar de rest van de sectie zit te rusten.

De Ouwe is knorrig en prikkelbaar. De sectie is opgezadeld met twee gasten: de Finse kapitein Kariluoto en de Duitse luitenant Schnelle, die ons tijdens deze lange uitstapjes naar de Witte Zee moeten observeren. Bovendien telt de sectie nog enkele nieuwelingen, die examen hebben gedaan voor Russische tolk. Grappig genoeg verstaan ze geen woord van het taaltje dat hier in de poolcirkel wordt gesproken. Zowel Porta als Barcelona kan met het plaatselijke dialect heel wat beter uit de voeten.

De officieren zijn geschokt door alles wat ze tot nu toe hebben gezien en er hebben zich al verscheidene botsingen tussen hen beiden en de Ouwe voorgedaan. Maar ze kunnen er niets tegen doen. Overste Hinka heeft ons in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat de Ouwe het bevel voert en dat Barcelona Blom direct onder hem staat, wat er ook moge gebeuren.

Morrend verzamelen we onze uitrusting weer. Porta is bereid met onderofficier Stolp over de vermoorde gevangene te vechten; en de Ouwe moet zijn stem verheffen tegen luitenant Schnelle. Ogenschijnlijk zonder enige reden slaat Tiny Feldwebel Schröder neer. 'Niet de weg volgen!' roept de Ouwe Tiny toe, die voorop loopt. 'Waarom niet?' brult Tiny zo hard, dat het geluid van zijn stem tot diep in het bos schalt.

'Omdat we recht in de armen van de vijand lopen als we de weg blijven volgens,' sist de Ouwe geprikkeld.

'Willen we dat dan niet?' grijnst Tiny in zijn schik. 'Als we elkaar uit de weg blijven gaan zal deze verdomde oorlog nooit aan een eind komen!'

'Doe wat ik zeg!' roept de Ouwe ruw.

'Ik zou die vent voor de krijgsraad gooien,' roept luitenant Schnelle nijdig. Hij heeft een notitieboekje en een pen al bij de hand.

'Laat dat maar aan mij over,' zegt de Ouwe, de luitenant snel voorbijlopend.

'Dat hele kolereleger van buurman is onderweg naar ons toe!' roept Gregor, die in een wolk stuifsneeuw het bos komt uitrennen.

'Dacht ik het niet!' zucht luitenant Schnelle berustend. 'Daar hebben we de poppen al aan het dansen. Dat gebeurt er nou wanneer ze een Feldwebel te veel gezag geven!'

De Ouwe kijkt hem een ogenblik met ijskoude ogen aan.

'U kunt me op rapport gooien als we terugkomen, Herr Leutnant – maar tot dat moment moet ik u verzoeken mijn bevelen niet te kritiseren. Om het nog maar eens onverbloemd te zeggen: Ik heb hier het commando!'

Luitenant Schnelle wisselt een blik met de Finse kapitein, die alleen zijn schouders ophaalt en in stilte wenst dat hij terug was in Helsinki en zich nooit had ingelaten met deze operaties achter de vijandelijke linies.

Met zijn oor tegen de grond gedrukt ligt Tiny in de sneeuw, ingespannen luisterend.

'Hoeveel?' vraagt de Ouwe bruusk; Hij laat zich naast Tiny op de grond vallen.

'Te oordelen naar het kabaal dat die stakkers maken minstens een heel bataljon! Vermoedelijk zijn ze op zoek naar sneeuwvlokken!'