Krijgsraad(87)

In de langwerpige barruimte zijn maar weinig mensen. Het barmeisje leunt half in slaap op de bar. Zonder iets te zeggen schuift ze hem een kop koffie en een glas cognac toe. Hij schuift een schaars verlichte separé in en vloekt gemeen als hij zijn tong brandt aan de gloeiend hete koffie. Voorzichtig giet hij wat van de vloeistof op het schoteltje en blaast eroverheen. Luidruchtig slurpt hij de koffie op en begint zich wat beter te voelen.

Met een tevreden uitdrukking strijkt hij zijn zwarte maatkostuum glad. Zwart is gedistingeerd, heeft de kleermaker hem voorgehouden, die trouwens toch niets anders in voorraad had. Zijn overhemd is hagelwit. Hij draagt er een vuurrode stropdas bij. Het zijn de nationale kleuren: rood, zwart en wit. Genietend kijkt hij naar zijn elegante patentleren schoenen van 200 mark. Niet iedereen kan zich een dergelijk paar schoenen veroorloven.

Hij giet de derde kop koffie en nog een cognacje naar binnen. Hij droomt rooskleurige dromen over de hele vijfde compagnie, die door een vuurpeloton wordt neergemaaid.

'Ik zal dat stelletje misdadigers wel krijgen,' zegt hij halfluid.

Behalve hij zijn er nu nog maar twee andere bezoekers in de bar. Twee Finse soldaten komen een kijkje nemen, maar vertrekken dadelijk weer. Een van hen, een sergeant met partisaan-schouderpatjes, staart hem langdurig en achterdochtig aan. Zou die moordlustige meute het met de Finse bondgenoten hebben aangelegd? Huiverend staat hij op om te vertrekken.

Op dat moment wordt hij met de loop van een Nagan hard in zijn rug gepord.

'Je bent er geweest, jij verdorven hoerezoon,' zegt Tiny scherp. 'Je hoeft maar één keer te diep adem te halen en dat hondehart van jou wordt dwars door de muur geblazen! En zoals je weet is het erg moeilijk om zonder hart vooruit te komen!'

Met veel kabaal stormt Porta de draaideur door, op zijn hielen gevolgd door Gregor. De laatste twee bezoekers verdwijnen haastig en plotseling is de slaperige juffrouw achter de bar klaarwakker. Het is niet voor het eerst dat ze een gewapend gesprek meemaakt. 'Zo, daar ben je dus, jij ouwe reumatische mug,' zegt Porta op vriendschappelijke toon, hem liefkozend op de wang kloppend. 'Als je daarboven wat meer verstand had gehad zou je ons met rust hebben gelaten en niet zo jong gestorven zijn!'

De angst heeft Sieg verdoofd.

'Laat me een beetje tegen hem aanschoppen, voor we hem afmaken,' smeekt Tiny. Hij brengt zijn reusachtige spijkerlaars een stukje naar achteren.

'Zet de tingeltangel aan,' antwoordt Porta. 'De pianola mag dit kleine drama muzikaal omlijsten.'

'Je moet er geld in stoppen,' zegt Tiny, bij de pianola in zijn zakken wroetend. 'Iedere keer een hele mark!'

'Dan doe je er eentje in,' commandeert Porta.

'Ik heb geen rooie cent,' antwoordt Tiny, al zijn zakken omkerend.

'Geef ons een paar mark,' zegt Porta kortaf tegen Sieg. Hij steekt zelf een hand in diens zak, en diept er enkele munten uit op.

Luidruchtig zet de pianola in: Eine Frau wird erst schön durch die Liebe...

'Je zou niet geloven waar we allemaal zijn geweest om jou te zoeken,' zegt Porta verwijtend, terwijl hij een dun sterk koord uit zijn zak haalt. Met een geroutineerde beweging slaat hij het touw om Siegs keel.

'Nou mag je op reis gaan,' zegt hij vriendelijk en trekt het koord stevig aan.

'Dat liedje staat me niet aan,' protesteert Gregor. 'Als mensen een reisje gaan maken zou het iets moeten zijn met ta-ra-ra-boem-diée!' Hij bestudeert de keuzetabel en drukt knop nummer acht in. De klanken van Preussischer Viktorie daveren door de barruimte.

'Ze zeggen dat wurgen de vlugste manier is om afscheid van het leven te nemen,' zegt Porta troostend tegen Sieg. Hij doet zijn mond open alsof hij zelf degene is die gewurgd wordt.

'Je kunt me niet op deze manier vermoorden,' hijgt Sieg gesmoord. 'Dat is je reinste moord!'

'Daar schijten we op,' valt Tiny hem ongeduldig in de rede. 'Wees toch een kérel! We moeten er allemaal een keertje aan geloven!' Preussischer Viktorie is afgelopen en precies op dat ogenblik schreeuwt Sieg voor de eerste maal.

'Muziek, verdomme!' brult Porta, nerveus om zich heen kijkend. Tiny stort zich op de pianola en drukt knop nummer vijf in: de Finse Cavaleriemars.

Opnieuw schreeuwt Sieg. Het is een lange, gesmoorde kreet, als van iemand die naar het schavot wordt gesleurd.

'Nog meer muziek!' eist Porta. 'Nog veel meer muziek. En zet dat ding een beetje harder!'

Verderop in de keuken slaat het barmeisje haar derde borrel achterover en trekt zenuwachtig aan haar legersigaret.

Sieg pruttelt en blaast als een misselijke kat.

'Nu slaan ze hem in elkaar,' zegt het barmeisje huiverend. 'Zodra ze buiten zijn,' denkt ze bij zichzelf, 'zal ik de vrouw van de conciërge roepen om me te helpen die arme stakker naar de goot te slepen. Dan kan de politie het verder overnemen. Daar zijn ze tenslotte voor!'

'Die munt zit klem,' roept Tiny, driftig tegen de pianola schoppend. 'De aap heeft vals geld bij zich!' Met beide vuisten hamert hij verwoed op de toetsen. 'Speel, jij kreng, daar hebben we je voor betaald!' buldert hij woest.