Getuige(80)

‘Probeer het.’

‘Ik heb haar bijna elke dag gezien... en ik weet het niet meer precies, maar misschien zo’n vijfentwintig gesprekken onder vier ogen met haar gevoerd... Vicky, ze is... het probleem met haar is dat ze nogal vaak verdwijnt, in haar gedachten... waar ik me zorgen over zou maken is dat ze het jongetje zomaar ergens achterlaat, midden op straat...’

‘Waar zou ze naartoe vluchten? Was er een gezin waar ze erg op gesteld was?’





87


De deur van de ziekenkamer gaat open en de verpleegkundige komt binnen met Daniels medicijnen voor die avond. Ze blijft abrupt staan, verstijft alsof ze iets onfatsoenlijks heeft gezien en richt zich dan tot Elin.

‘Wat heeft dit te betekenen?’ zegt de vrouw. ‘Vijf minuten was de afspraak.’

‘Ik weet het,’ antwoordt Elin. ‘Maar het is heel belangrijk dat ik...’

‘Het is bijna halfzeven,’ valt de zuster haar in de rede.

‘Sorry,’ zegt Elin en ze keert zich snel weer naar Daniel. ‘Waar moet ik beginnen met zoeken...’

‘Eruit,’ brult de vrouw.

‘Alsjeblieft,’ zegt Elin vriendelijk en ze vouwt haar handen in een smekend gebaar. ‘Ik moet echt praten met...’

‘Ben je nu helemaal...!’ kapt ze Elin af. ‘Eruit, heb ik gezegd...’

De zuster vloekt en verlaat de kamer. Elin pakt Daniels bovenarm vast.

‘Vicky moet iets hebben gezegd over plekken of vrienden.’

‘Ja, natuurlijk, maar er schiet me niets te binnen, ik heb op dit moment moeite om...’

‘Probeer het, alsjeblieft...’

‘Ik weet dat ik waardeloos ben, ik zou me iets moeten herinneren, maar...’

Daniel krabt hard aan zijn voorhoofd.

‘En de andere meisjes – die weten toch wel íéts over Vicky?’

‘Ja, dat zou... Caroline misschien...’

Een man in witte kleren komt samen met de zuster de kamer binnen.

‘Ik moet je verzoeken mee te gaan,’ zegt de man.

‘Geef me nog een minuut,’ antwoordt Elin.

‘Nee, je gaat nu mee,’ zegt hij.

‘Alsjeblieft,’ zegt Elin en ze kijkt hem aan. ‘Het gaat om mijn dochter...’

‘Kom nu,’ zegt hij wat vriendelijker.

Elins lippen trillen van ingehouden tranen als ze voor hen beiden op de knieën gaat.

‘Geef me nog een paar minuutjes,’ smeekt ze.

‘We sleuren je hier weg als...’

‘Nee, zo is het genoeg,’ zegt Daniel met stemverheffing. Hij helpt Elin overeind.

De zuster protesteert.

‘Ze mag niet op de afdeling komen na...’

‘Hou je kop,’ kapt Daniel haar af en hij neemt Elin mee de kamer uit. ‘We praten beneden in de hal of buiten op de parkeerplaats verder.’

Ze lopen samen door de gang, horen voetstappen achter zich maar lopen gewoon door.

‘Ik ben van plan met de meisjes van de Birgittagården te gaan praten,’ zegt Elin.

‘Die zijn daar niet meer, ze zijn geëvacueerd,’ antwoordt Daniel.

‘Waarheen?’

Hij houdt een glazen deur voor haar open en loopt dan achter haar aan.

‘Naar een oud vissersdorpje ten noorden van Hudiksvall.’

Elin drukt op de knop van de lift.

‘Laten ze me daar binnen?’ vraagt ze.

‘Nee, maar als ik erbij ben wel,’ zegt hij precies op het moment dat de liftdeuren opengaan.





88


Elin en Daniel zitten zwijgend naast elkaar in haar bmw. Als ze de e4 op rijden pakt ze haar telefoon en belt Joona Linna.

‘Sorry dat ik stoor,’ zegt ze met een stem waarin ze een siddering van vertwijfeling niet weet te onderdrukken.

‘Je mag zo vaak bellen als je wilt,’ antwoordt Joona vriendelijk.

‘Ik zit met Daniel in de auto en hij gelooft niet dat Vicky die vreselijke dingen gedaan kan hebben,’ legt Elin snel uit.

‘Al het technisch bewijs wijst in haar richting en al...’

‘Maar het klopt niet, want Daniel zegt dat ze niet gewelddadig is,’ valt ze hem verontwaardigd in de rede.

‘Ze kan gewelddadig worden,’ zegt Joona.

‘Jij kent haar niet,’ schreeuwt Elin bijna.

Het blijft een paar seconden stil en dan zegt Joona kalm: ‘Vraag Daniel naar het geneesmiddel Zyprexa.’

‘Zyprexa?’

Daniel kijkt haar aan.

‘Vraag naar de bijwerkingen,’ zegt Joona en hij hangt op.

Ze rijdt een poosje met hoge snelheid langs de kust en dan de uitgestrekte bossen in.

‘Wat zijn dat voor bijwerkingen?’ vraagt ze met zachte stem.

‘Je kunt heel erg agressief worden bij overdosering,’ antwoordt Daniel zakelijk.

‘Kreeg Vicky dat middel?’

Hij knikt en Elin zegt niets.

‘Het is een goed middel,’ probeert Daniel, maar dan zwijgt hij weer.