Getuige(82)

Almira loopt de trap op en gaat naar binnen.





90


Elin en Daniel lopen met Almira mee en belanden in een oude boerenkeuken met handgeslagen koperen braadpannen, voddenkleden op de gezeepte vloer en een provisiekast in de hoek. Aan een vurenhouten tafel zitten Lu Chu en Indie ijs uit een pak te eten terwijl ze in oude strips bladeren.

‘Goed dat je er bent,’ zegt Indie als ze Daniel ziet. ‘Je moet met Tuula praten. Ze is hartstikke ziek, ik denk dat ze haar medicijn weer nodig heeft.’

‘Waar is Solveig?’ vraagt hij.

‘Ze is ergens heen,’ antwoordt Almira terwijl ze een lepel uit de la pakt.

‘Wanneer is ze weggegaan?’ vraagt Daniel sceptisch.

‘Meteen na het eten,’ mompelt Lu Chu zonder op te kijken uit het stripboek.

‘Dus er is hier alleen iemand van de bewaking?’

‘Anders,’ zegt Almira en ze gaat bij Lu Chu op schoot zitten. ‘Hij is hier alleen de eerste en tweede avond geweest.’

‘Wat?’ roept Daniel verontwaardigd uit. ‘Wat zeg je? Zijn jullie hier helemaal alleen?’

Almira haalt haar schouders op en begint ijs te eten.

‘Ik moet het weten,’ zegt Daniel.

‘Solveig zou terugkomen,’ zegt Indie.

‘Maar het is verdomme al acht uur,’ zegt Daniel en hij pakt zijn telefoon.

Hij belt de zorgonderneming en krijgt een nummer voor buiten kantoortijden. Als daar niemand opneemt spreekt hij geïrriteerd in op het antwoordapparaat dat er altijd geschoold personeel aanwezig dient te zijn, dat je op sommige dingen niet kunt bezuinigen, dat ze hun verantwoordelijkheid hebben.

Terwijl Daniel belt neemt Elin de meisjes op. Almira eet ijs en zit op de schoot van een schattig meisje met Oost-Aziatische trekken en acne in heel haar ronde gezicht. Ze bladert in een oude Mad en zoent Almira voortdurend in haar nek.

‘Almira,’ zegt Elin. ‘Waar denk jij dat Vicky zich verstopt heeft?’

‘Weet niet,’ antwoordt ze en ze zuigt op haar lepel.

‘Vicky is godverdomme dood,’ zegt Indie. ‘Hebben jullie dat niet gehoord? Ze heeft zichzelf en een klein jongetje doodgereden.’

‘Shit,’ roept Lu Chu opeens uit en ze wijst glimlachend naar Elin. ‘Ik ken jou ergens van... Ben jij niet zeg maar de rijkste van heel Zweden?’

‘Ophouden,’ zegt Daniel.

‘Fuck, ik zweer het,’ gaat Lu Chu verder terwijl ze op de tafel trommelt, waarna ze uitschreeuwt: ‘Ik wil ook geld!’

‘Praat eens wat zachter.’

‘Ik herkende haar gewoon,’ zegt ze vlug. ‘Ik mag toch zeker wel zeggen dat ik haar herken.’

‘Je mag zeggen wat je wilt,’ zegt Daniel sussend.

‘We willen weten of jullie enig idee hebben waar Vicky zich kan schuilhouden,’ zegt Elin.

‘Ze was meestal nogal erg op zichzelf,’ zegt Daniel. ‘Maar jullie hebben weleens met haar gepraat en je hoeft geen beste vriendinnen te zijn om elkaar te kennen... ik bedoel, ik weet ook hoe jouw vorige vriendje heet, Indie.’

‘We zijn weer bij elkaar,’ zegt ze met een lachje.

‘Sinds wanneer?’ vraagt hij.

‘Ik heb hem gisteren gebeld en we hebben het uitgepraat,’ vertelt ze.

‘Wat fijn,’ zegt Daniel glimlachend. ‘Daar ben ik echt blij om.’

‘De laatste tijd ging Vicky alleen met Miranda om,’ zegt Indie.

‘En met Caroline,’ zegt Daniel.

‘Omdat ze samen adl hadden,’ antwoordt Indie.

‘Wie is Caroline?’ vraagt Elin.

‘Een van de oudere meisjes,’ antwoordt Daniel. ‘Ze oefende samen met Vicky vaardigheden voor het dagelijks leven.’

‘Ik snap niet dat er mensen zijn die zich zorgen maken over Vicky,’ zegt Almira luid. ‘Ze heeft Miranda afgeslacht als een varkentje.’

‘Dat is niet zeker,’ probeert Elin te zeggen.

‘Niet zeker,’ herhaalt Almira fel. ‘Je had haar moeten zien – ze was hartstikke dood, ik zweer het je, er was zo gruwelijk veel bloed...’

‘Niet schreeuwen,’ zegt Daniel.

‘Wat nou? Wat moeten we dan zeggen? Moeten we zeggen dat er niks is gebeurd?’ gaat Indie met luide stem verder. ‘Moeten we zeggen dat Miranda leeft, dat Elisabet leeft...’

‘Ik bedoel alleen...’

‘Je was er godverdomme niet bij,’ schreeuwt Almira. ‘Vicky heeft Elisabets hoofd met een fokking hamer tot moes geslagen, maar jij denkt dat ze leeft.’

‘Probeer om beurten te praten,’ zegt Daniel geforceerd kalm.

Indie steekt haar hand op als een schoolmeisje.

‘Elisabet was een fokking junk,’ zegt ze. ‘Ik haat junks en ik...’

Almira grijnst.

‘Omdat je moeder een...’