Dubbel bedrog(79)

Voor hem was de First Bank of Fairfax niet alleen een financieel instituut; het was het kloppende hart van het maatschappelijke leven van Fairfax. Sinds zijn benoeming tot directeur had hij er veel tijd aan besteed zijn visie te verdedigen tegen zijn tegenstanders, die alleen maar wilden dat de bank een ouderwets bolwerk tegen veranderingen bleef.

‘Als je nog een paar minuutjes tijd hebt, kan ik de data nog checken die je me gaf van je vaders andere reizen naar Mexico.’ Adam legde de telefoon neer en begon met een snelle vergelijking van Rons diverse reisschema’s. Al spoedig bleek – niet echt een verrassing – dat Ron al zijn Mexicaanse reizen geheim had gehouden.

‘Zowel Avery en Paul hadden er geen flauw benul van dat dat Ron ooit naar Mexico ging,’ zei Adam nadat hij de telefoon weer had opgepakt. ‘Voor elke reisdatum die je me hebt gegeven, heeft je vader andere bestemmingen bedacht. Hij lijkt belangrijke steden als Dallas en Atlanta te hebben uitgezocht, waarschijnlijk om van daaruit gemakkelijk naar Mexico te kunnen gaan.’

‘En in Mexico City lijkt hij altijd hetzelfde hotel te hebben genomen,’ zei Megan. ‘Het Sierra Nevada heet het. Volgens de politie hebben ze een reserveringsbevestiging van datzelfde hotel gevonden bij de andere persoonlijke documenten in mijn vaders hotelkluis. Mijn vader heeft mam ditmaal zelfs laten weten waar hij in Mexico City zou verblijven zodat ze hem daar zo nodig kon bereiken. Je zus wist ook waar hij naartoe ging…’ Megans stem stierf weg.

‘Wat is er?’ vroeg Adam. ‘Is je nog iets te binnen geschoten?’

‘Niet echt te binnen geschoten. Iets wat al in mijn hoofd rondspookt sinds ik die dossiermap heb gevonden. Vind jij het eigenlijk niet merkwaardig dat mijn vader vijf van zijn reisjes naar Mexico geheim heeft gehouden maar dan – hopla – uitgerekend bij wat later de allerlaatste reis van zijn leven bleek te zijn, opeens én Paul, én mijn moeder, én je zus de waarheid over zijn bestemming vertelde? Allebei zijn gezinnen wisten dat hij naar het Doral Beach Hotel in Miami ging, dat hij de volgende ochtend naar Mexico City zou vertrekken en dat hij daar in het Sierra Nevada Hotel zou verblijven. Waarom heeft hij plotseling besloten om iedereen ervan op de hoogte te stellen waar hij precies zou zijn?’

‘Dat is een goede vraag, en ik kan er geen antwoord op bedenken.’ Nadenkend fronste Adam zijn wenkbrauwen. ‘Wat zou er vanuit Rons standpunt anders geweest kunnen zijn aan deze reis?’

‘We beschikken niet over genoeg informatie om daar ook maar een slag naar te slaan. Het enige wat we volgens mij veilig kunnen aannemen, is dat de dood van mijn vader in verband staat met de zaken waarvoor hij naar Mexico reisde.’

‘Dat ben ik met je eens. Afgezien van al het andere moet de moordenaar van tevoren hebben geweten dat Ron de nacht in Miami door zou brengen, anders zou hij geen tijd hebben gehad om allerlei ingewikkelde voorbereidingen te treffen. Denk aan het stelen van de boot en bedenken hoe hij zich van de lichamen moest ontdoen. En wie had Castellano die informatie kunnen geven – tot en met het kamernummer in het hotel – als hij niet degene was met wie je vader in Mexico City had afgesproken?’

‘Behalve ik, mijn moeder, jouw zus en Paul?’ vroeg Megan droogjes. ‘Zoals de politie in Miami schrikbarend snel heeft rondgebazuind, wisten wij allemaal ook precies waar mijn vader verbleef, die nacht dat hij werd vermoord. Volgens de politie zijn wij zelfs de enige mensen die konden hebben geweten welk kamernummer hij had.’

‘Des te meer reden om hun deze informatie meteen te geven. We moeten de politie een duw in de goede richting geven. Rechercheur Jones moet contact opnemen met de politie in Mexico City en om hun medewerking vragen. Als Ron de afgelopen twee jaar zes keer in het Sierra Nevada verbleef, is er vast wel hotelpersoneel dat zich hem herinnert. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat iemand van het personeel kan zeggen wie Ron in Mexico heeft gesproken. Dit kan heel goed een spoor zijn naar het vermiste geld, en van daaruit naar degene die Castellano heeft ingehuurd.’

‘Precies wat ik denk. Alleen vind ik dit veel te belangrijk om aan de politie van Mexico toe te vertrouwen. We moeten er zelf achteraan, zelf het spoor volgen, zo snel mogelijk.’

‘Dat vind ik geen goed idee,’ zei Adam hoofdschuddend. ‘We moeten het politiewerk overlaten aan de professionals.’

‘Dat meen je toch niet? Je beseft toch wel dat ze ons totaal niet serieus zullen nemen als we zeggen dat mijn vader een paar keer naar Mexico is gegaan? Dat zou ik wel begrijpen. Ze nemen natuurlijk aan dat we dat verzonnen hebben bij wijze van afleiding. Ze zijn erop gefocust Castellano te vinden en ze gaan ervan uit dat hij meteen zal bekennen zodra ze hem in de cel hebben, en dat hij dan misschien met een beschuldigende vinger naar Avery of mijn moeder zal wijzen. Daarmee is de zaak dan wat hen betreft afgerond.’