Dubbel bedrog(121)

Adam bracht een gefrustreerd geluid voort. ‘Dat komt doordat het geen rechtvaardige oplossing is. Eigenlijk zou ik de FBI willen bellen zodra ik in Amerika terug ben. Maar voor een deel ben ik het met Ted eens. We winnen er niets mee als hij een jaar of vijf de gevangenis in moet.’

‘Hoe is het toch mogelijk dat mijn oom zo’n minderwaardig mens geworden is?’ vroeg Megan. ‘Mijn moeder en hij hadden dezelfde ouders, zaten op dezelfde highschool, woonden in dezelfde plaats. Maar toch kan ik me niet voorstellen dat mijn moeder onder welke omstandigheden dan ook hetzelfde zou hebben gehandeld als haar broer.’

Adam schudde zijn hoofd. ‘Als ik antwoord op jouw vraag kon geven, dan zou ik de Socrates van onze generatie genoemd worden.’

Megan schonk hem een wrang glimlachje. ‘Tja… Nou, ik denk ook niet dat de bekentenis van oom Ted allerlei andere kleinere mysteries oplost. Het lijkt erop dat Eric toch de waarheid heeft verteld. Hij heeft al die leugens opgedist omdat mijn vader hem voor zijn stilzwijgen had betaald.’

‘Ik weet het niet, Megan. Ik betwijfel het echt of Eric wel zo loyaal zou zijn ten opzichte van een dode man. Eric en zijn vrouw waren veel te gespannen toen we bij hen navraag deden. Zo onschuldig kan hij nooit zijn geweest. Heb je wel gemerkt dat hij op bijzonder goede voet staat met die douanebeambten? Ik durf er iets om te verwedden dat hij toch op de een of andere manier smokkelt, en dat die twee mannen in ruil voor geld een oogje dichtknijpen.’

Megan schopte tegen het grind. ‘Ik had nog zo gehoopt dat mijn vader niet ook nog eens een smokkelaar was, naast al de rest.’

Adam pakte haar hand en stopte die onder zijn arm. Ze deed niet eens of ze daar bezwaar tegen had, ook al hadden ze eigenlijk afgesproken een veilige afstand tot elkaar te bewaren.

Toen besefte ze echter dat de vermiste drie miljoen dollar gevonden waren, zodat hun afspraak om hun relatie in de wachtstand te zetten, niet meer gold. Dat was haar eerste gelukkige gedachte sinds lange tijd.

‘Dat Eric misschien een smokkelaar is, wil nog niet zeggen dat je vader er ook bij betrokken was,’ zei Adam. ‘Ik denk zelfs dat Ron er niets mee te maken had. Smokkelen was volgens mij niet zijn stijl.’

Zelf zou Megan niet kunnen zeggen waartoe haar vader al dan niet in staat zou zijn geweest. Ze had de man niet gekend zoals hij echt was, en hoe zou ze zijn karakter kunnen beoordelen aan de hand van een illusie? Dat nam niet weg dat ze blij was met Adams geruststelling dat hij niet dacht dat haar vader het type man was geweest om te smokkelen, al hoopte ze dat hij dat niet alleen had gezegd om aardig te zijn.

Hand in hand liepen ze terug naar het huis, en geleidelijk voelde Megan dat haar stemming wat beter werd. Toegegeven, het verhaal van haar oom hielp niet om te verklaren hoe en waarom haar vader was vermoord, maar in elk geval kregen ze nu de drie miljoen dollar terug en was de ranch gered. Dat was al heel wat.

Tegen de tijd dat ze bij de patio kwamen, lag Adams arm om haar middel en rustte haar hoofd tegen zijn schouder. Zacht gingen ze naar binnen. Ze zeiden niets omdat de lampen in de slaapkamer van haar oom al uit waren.

Voor de logeerkamer bleef Adam staan en nam haar in zijn armen. Langzaam kuste hij haar, en hij streelde haar haren onder het mompelen van zachte woordjes die niets te betekenen hadden, behalve dat hij om haar gaf.

Hij reikte achter haar heen, deed de deur open en liep de logeerkamer binnen, haar nog steeds vasthoudend. ‘Ik wil niet apart van jou slapen,’ zei hij.

‘Blijf dan hier.’ Ze glimlachte flauwtjes. ‘Hoewel ik zo moe ben, dat slapen misschien het enige is wat we samen zullen doen.’

Het was verbazingwekkend, maar ze bleek lang niet zo uitgeput als ze had verwacht. Toen ze Adams naakte lijf tegen zich aan voelde, sloeg haar vermoeidheid door het verlangen om in een lome sensualiteit. Met gesloten ogen lag ze ontspannen op haar kussen. Zo hield ze hem tegen zich aan, en ze zuchtte van genot toen hij met zijn mond een spoor over haar borsten trok en zijn hand tussen haar dijen belandde.

Even later merkte ze dat haar lusteloosheid langzaam overgegaan was in de diepste en meest intense opwinding die ze ooit had beleefd. Haar lichaam reageerde niet gewoon op Adams ervaren techniek, het was meer, meer nog dan het samenvallen van haar verlangen met dat van hem. Bij Adam besefte ze dat ze zich voor het eerst in haar volwassen leven niet alleen voelde.

Ze sliep bijna toen ze hoorde dat Adam uit bed stapte. Met moeite hief ze een lome arm om hem tegen te houden. ‘Niet weggaan,’ mompelde ze. ‘Blijf hier.’

Hij zat op de rand van het bed. ‘Vind je het niet vervelend als je oom dan morgen weet dat we minnaars zijn?’

Ze kon zich niet voorstellen dat ze zich ooit nog iets van oom Teds mening aan zou trekken. ‘Toe, blijf,’ bracht ze nogmaals slaperig uit. ‘Blijf alsjeblieft bij me.’