Drift(58)

                Hij was als de dood voor afwijzing. Van een onvoldoende voor wiskunde kon hij dagen van slag zijn. Toen Fiona het uitmaakte, sprak hij maandenlang nauwelijks. Zijn vader had hem een keer huisarrest gegeven omdat hij honderd gulden uit zijn moeders portemonnee had gestolen. Hij voelde zich diep gekrenkt, omdat hij ‘het geld alleen maar geleend had.’ In juni 1974 hoorde hij dat hij herexamen moest doen. Voor wiskunde had hij een 3 op zijn eindlijst. Woedend was hij en hij weigerde bijles. Hij zakte opnieuw en moest het examenjaar overdoen. Of hij alsnog geslaagd is, weet ik niet, want ik ben hem uit het oog verloren. In 2008 hoorde ik van een vriend dat hij jaren in Bangkok heeft gewoond en in 2004 was teruggekeerd om een eigen praktijk als fysiotherapeut te beginnen, ergens op het platteland in de omgeving van Amsterdam. Hij werkte ook een dag in de week in het AMC, maar daar is hij een halfjaar geleden weggegaan. Mijn vriend wist niet precies waarom, maar er waren geruchten dat hij ontslagen was, omdat zijn diploma’s vervalst waren.

                Mijn maag krampt samen en het lijkt of iemand een stoeptegel op mijn borst heeft gelegd. Ik laat een spetterende scheet. Ik voel de drab langs mijn benen stromen.

                Zondag

                ..





Die vrouwen zoenen met elkaar


                Telander had de Dodge op de parkeerplaats bij de haven gezet en stond op de uitkijk. Ze doofde haar sigaret onder haar rechterschoen. Ze droeg een zonnebril met grote glazen en een stevig montuur. Ondanks de zonnebril kneep ze haar ogen tot spleetjes. De veerboot liep de haven binnen. Het was warm en de zwakke zuidenwind was zwoel.

                Al sinds ze was opgestaan had ze de melodie van Heart to heart in haar hoofd.

                Vanmorgen had ze lang voor haar kledingkast gestaan: spijkerbroek, korte broek, jurk, rok met een blouse of een linnen broek. Uiteindelijk had ze gekozen voor een hemelsblauw jurkje en bijbehorende T-strap plateaupumps, die haar meer dan tien centimeter langer maakte. Ze had haar wenkbrauwen geëpileerd en een lichte foundation aangebracht. Haar lippen had ze felrood gestift. De mascara had ze wat zwaarder dan ze gewend was over haar wimpers gestreken en de lijntjes onder haar oogleden werden dikker dan anders. Haar krullende haar had ze opgestoken. ‘Een plaatje ben je,’ lachte ze en stak haar tong uit.

                Uit de koelkast had ze twee flessen witte wijn gepakt, die ze in een koelbox zette. De koelelementen had ze vlak voor vertrek uit de diepvries gehaald en naast de gerookte wilde zalm, water en de noten gelegd. In de Dodge had ze ook een strandtas gezet waarin ze handdoeken, haar bikini, een kleine digitale camera, zonnebrandmiddel, een paar tijdschriften, een thermoskan koffie en twee witte zonnehoedjes had gelegd. De wijnglazen waren in theedoeken gerold.

                Bij de supermarkt in Oudeschild had ze verse broodjes en sinaasappelsap gekocht. In de open bak van de Dodge lagen twee parasols.

                Mahinovic zwaaide toen ze Telander zag staan.

                ‘Wat zie je er mooi uit. Het lijkt wel of je uitgaat.’

                Ze kuste Telander drie keer op haar wangen. Ze rook een frisse eau de toilette-geur.

                ‘Lekker luchtje heb je op.’

                ‘Jil Sander Sun. Prima voor een zonnige zomerdag.’

                Mahinovic droeg witte sneakers, een minirokje en een mannenoverhemd met korte mouwen. De bovenste twee knoopjes waren los. Ze schoof haar zonnebril, die ze op haar hoofd droeg, naar beneden.

                ‘Wat zullen we doen?’ vroeg Telander, terwijl ze naar de Dodge liepen.

                ‘Naar het strand.’

                ‘Oké.’

                ‘Een rustig strand. Kan dat?’