Drift(13)

                ‘Vanavond krijgen we pittige buien uit het zuiden.’

                Kraus keek op zijn horloge: kwart voor zes. Hij ging achter zijn bureau zitten, zijn handen gevouwen achter zijn hoofd. De stof onder zijn oksels was nat en aan de randen van de vochtplekken wit uitgeslagen. Hij leunde achterover.

                Mahinovic kwam binnen, een stapeltje prints in haar hand. ‘Info over Lodewijk van Asselt.’

                Ze gaf de prints aan Kraus.

                ‘Geef ons even een samenvatting,’ zei hij.

                ‘Vijfenzestig jaar, drie maanden geleden met pensioen. Op eigen verzoek. Geen strafblad, uiteraard. Nooit gehuwd. Hij heeft wel samengewoond, in veertig jaar met drie verschillende vrouwen. Hij heeft geen kinderen. Is drie jaar geleden verhuisd naar het platteland. Daar woont hij alleen. Tijdens zijn werkzame leven had hij veel nevenactiviteiten. Ik heb een lijst bijgevoegd. Hij was ook voorzitter van de vliegclub op Texel. Hij was zelf een fervent sportvlieger, maar twee jaar geleden is hij afgekeurd. Zijn ogen waren te slecht. Van Asselt werd als bestuurder geroemd om zijn kwaliteiten.’

                ‘Familie?’

                ‘Ouders zijn overleden. Hij heeft een jongere broer, Hendrik. Hij is docent klassieke talen.’

                Kraus ging rechtop zitten.

                ‘Waar woont hij?’ vroeg Telander.

                ‘Amsterdam, Metaalstraat 399 II.’

                ‘Heb je hem al gebeld?’

                ‘Nee, waarom zou ik dat doen?’

                Kraus en Telander keken elkaar aan.

                ‘Na het teamoverleg gaan we bij hem langs. Bel hem. Als hij opneemt, leg je neer. Hij hoeft niet te weten dat we straks langskomen. Daarna zoek je uit of hij een relatie en kinderen heeft. Als ze niet meer thuis wonen, ook hun adres en telefoonnummers.’

                Mahinovic draaide zich om.

                ‘Wacht even,’ zei Telander. ‘Print de twee foto’s die ik van het lijk heb gemaakt even uit.’

                Ze gaf haar mobieltje aan Mahinovic.





Roses for mama


                Halverwege het teamoverleg kwamen Ros en Ter Apel de ruimte binnen, waar Telander op een glazen bord de twee foto’s van de bevroren Lodewijk van Asselt had geplakt.

                ‘En?’ vroeg Kraus.

                ‘Niks bijzonders. Een keurig opgeruimd vrijgezellenhuis,’ zei Ros.

                ‘Telander en ik gaan naar Hendrik van Asselt, Lodewijks broer. In de mond van Lodewijk is een euromunt uit Griekenland gevonden. Hendrik is docent klassieke talen. Dat is te toevallig. Mihra heeft net gebeld. Hij is thuis. Formeel moet ik de collega’s in Amsterdam inlichten, maar daar heb ik geen zin in. Zij hebben drie maanden geleden hier ook arrestaties verricht zonder dat wij dat wisten. Maandagochtend halfnegen hebben we teamoverleg, behalve als zich nieuwe ontwikkelingen voordoen. Dan verwacht ik jullie eerder hier. Zorg dat je mobiel bereikbaar bent. Prettig weekend. Alleen Mihra moet hier blijven. We hebben je misschien nog nodig.’

                Kraus tikte Telander op haar schouder. ‘Op de kast in mijn kantoor ligt een motorhelm. We gaan op mijn Harley naar Amsterdam.’

                Naast een van de muren van de binnenplaats stond Kraus’ FLH Electra Glide. Hij was roomwit.