De toneelclub(58)
Daniëls zware ademhaling stokte, met open mond hield hij zijn adem in. Ze zag dat zijn ogen zich vulden met tranen. Toen brak hij en zakte langzaam door zijn knieën. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik laat jou nooit meer in de steek, Elin, nooit meer, nooit meer, ik blijf hier.’
Ze knikte en stapte geruisloos achteruit om in de gang als een speer naar de hal van het centrum te rennen. Achter de balie vond ze een vaste telefoon. Uit haar zak haalde ze haar oude walkman. Ze plaatste de koptelefoon op de hoorn van de telefoon, toetste het nummer van het politiebureau in en hoorde na het keuzemenu de stem van een vrouw die vroeg naar haar melding. Met een trillende duim drukte ze op ‘play’ en na enkele seconden klonk het krakende en nasale geluid van haar eigen stem, die ze vervormd had door een ritselend plastic voor haar mond te houden en met haar andere hand haar neus dicht te knijpen. De boodschap was desondanks goed te verstaan:
Perseus heeft Medusa vermoord. Beiden zijn te vinden in cultureel centrum De Oude Haven. Kijk voor een aankondiging van de moord op YouTube op de naam Daniël Spekkoper. Einde bericht.
59
De laagstaande zon scheen zo fel in haar ogen dat ze haar zonnebril moest opzetten. Als altijd bekeek ze in de achteruitkijkspiegel hoe de bril haar uiterlijk veranderde. Ze glimlachte, moest nog wennen aan haar korte haren. Haar leven lang had ze zich afgevraagd of een korte coupe haar zou staan, maar nooit had ze het aangedurfd het eens te proberen. Die tijd was voorbij. Nooit meer zou ze iets niet durven. Ze was sterker dan ooit, kon de wereld aan. Bizar hoe dat gevoel bij haar paste. Alsof ze het had aangetrokken en nooit meer uit kon doen. Wennen was niet nodig, had ze kilometers geleden al geconstateerd. Haar nieuwe ik had lang genoeg in de coulissen gestaan en zou nu schitteren in het volle licht.
Daniëls auto had ze uren geleden al op een grote parkeerplaats bij een Zwitsers wegrestaurant laten staan. Nu reed ze in een tweedehands Toyota naar de Italiaanse grens. Het was een opwelling geweest. Daniël had het steeds over Frankrijk en Afrika gehad, maar toen ze die nacht voor de laatste keer in haar appartement was om haar volgestouwde reistas te pakken, kwam het zuiden van Italië in haar op. Zon, eilanden, fantastisch eten en mogelijkheden genoeg om een nieuw leven te beginnen. In lang twijfelen had ze geen zin. Zuid-Italië, daar ging ze heen.
Voor het zover was, wachtte nog een laatste actie. Dat deed ze in een groezelig internetcafé in de buurt van Brussel. In het toilet vernietigde ze de tape die ze had gestolen uit de beveiligingscamera in de bezoekruimte van de Valkenberg Kliniek. De tape had zijn dienst dubbel en dwars bewezen. De opname van Daniëls improvisatie, waarin hij als Perseus de moord op Medusa aankondigde, had ze twee dagen eerder op YouTube geplaatst. Ze grinnikte zacht toen ze terugdacht aan die middag met Daniël. Zijn theatrale voordracht was een cadeautje geweest; makkelijker had hij het haar niet kunnen maken. Met de hak van haar schoen trapte ze de tape stuk. Ze trok het zwarte lint los en knipte het met het nagelschaartje uit haar reistas kapot. Toen spoelde ze de boel in delen door. Vier keer doortrekken bleek voldoende, er was niets meer te zien.
Na haar toiletbezoek schoof ze achter een van de beduimelde computers. Op nu.nl las ze dat in cultureel centrum De Oude Haven het levenloze lichaam was gevonden van een 27-jarige vrouw en dat de politie op dezelfde locatie een 29-jarige man had aangehouden. Nu wist ze het zeker, het was gelukt: punt vier en vijf van haar actielijst waren ingelost. Sirpa was dood en Daniël zou ervoor opdraaien.