De regels van het spel(21)

Hun blikken kruisten elkaar. Zijn ogen waren vernauwd tot spleetjes en waarschuwden haar dat ze moest uitkijken met wat ze hierna zou zeggen of doen, terwijl de hare fonkelden met een vijandigheid die hem tartte een kille, bijtende opmerking te maken om haar op haar nummer te zetten. Hij koos echter voor een ander soort aanval. Hij ontspande zijn mondhoeken, liet een hand om haar nek glijden en bracht zijn hoofd omlaag naar haar mond voor een harde intense kus!

Verbijstering schoot door Mia heen. Het was zo schokkend onverwachts en zo schokkend intiem, dat ze niets anders kon doen dan hem zijn gang laten gaan en hem de contouren van haar mond laten verkennen met een sensualiteit die haar aan de grond nagelde.

Toen hij zijn hoofd optilde, stond ze duizelig te wankelen. Ademloos, trillend en niet in staat zich op iets te richten, staarde ze hem aan.

‘Andere stemming, cara,’ zei hij spinnend als zijn eigen wilde kat. ‘Ik hoop van harte dat Tulio niet zo avontuurlijk is.’

Mia hijgde van schrik.

Nog even keek hij haar zwijgend aan. Toen liet hij haar los en draaide zich om naar de jonge man die hen genaderd was zonder dat Mia het had gemerkt. ‘Haal de tassen uit de kofferbak, geef ze aan mijn piloot en breng dan de auto terug,’ instrueerde hij, de sleutels naar de andere man gooiend.

Nog altijd te verbijsterd om het gedeelte over zijn piloot op te pikken, wierp Mia een blik naar degene tot wie Nikos het woord richtte en zag dat het de jongen van de boekhouding was. Zijn ogen waren groot van schrik.

Ze kreeg een kleur. Het was klaarlichte dag, en Nikos Theakis had haar zo-even vol op haar mond gezoend waar een van zijn andere werknemers bij stond.

‘Dat deed je expres!’ siste ze tegen hem.

Nikos greep haar hand en voerde haar van de auto weg. ‘Hij moest weten waar hij staat met jou.’

‘Waar hij staat met mij?’ herhaalde Mia verbijsterd. ‘Waar slaat dat op?’ Ze moest rennen om hem bij te houden.

‘Hij was degene die niet op kwam dagen gisteravond.’

‘Dat was hij niet!’

‘Wel waar,’ hield hij vol. ‘En ik heb hem terechtgewezen.’

‘Kun je me alsjeblieft uitleggen waarover je het hebt?’ Ze trok zo hard aan de hand die hij vasthield, dat ze abrupt tot stilstand kwamen voor een wit gebouw met glazen deuren. Vernederd en met brandende lippen, dwong ze zichzelf hem aan te kijken.

Hij keek op haar neer, kil en verwaand als altijd. ‘Ik zag je gisteren tussen de middag met hem praten in mijn hal,’ bekende Nikos. ‘Tegen de tijd dat hij voldoende van de schok hersteld is om de boodschap te snappen die ik hem net heb gegeven, zal hij begrijpen dat jij voortaan verboden terrein bent als hij zijn baan wil houden.’

Mia was zo geschokt, dat ze geen woord kon uitbrengen. Ze draaide haar hoofd om naar de rode sportwagen te kijken, waar de jongen van de boekhouding inderdaad nog naast stond alsof hij in een shock verkeerde.

Ze trilde inwendig. ‘Je… Je hebt me erin geluisd om me voor zijn ogen te kussen,’ fluisterde ze, eindelijk begrijpend waarom deze specifieke werknemer was gestrikt om zich met Nikos’ auto bezig te houden.

‘Nee, dat heeft Tulio gedaan. Voordat Tulio op het toneel verscheen, had ik besloten dat het wel genoeg zou zijn als hij zou zien dat je samen met mij een weekend wegging. Tulio heeft de inzet verhoogd.’

Haar met zich mee trekkend, liep hij het gebouw binnen, waar hij haar aan zijn zijde geklemd hield toen hij met een receptioniste achter de balie sprak. Ziedend van woede wilde Mia ontkennen wat hij had verondersteld, maar ze wist dat ze dat niet kon doen zonder de echte reden te onthullen waarom ze de vorige avond was uitgegaan, en die zou ze hem nu helemaal nooit vertellen.

Dus bleef ze naast hem staan en begon ze pas op haar omgeving te letten toen ze toevallig door een raam keek en een helikopter in het felle zonlicht zag glinsteren op iets wat eruitzag als een betonnen steiger die in de Thames uitstak. Ze drukte haar vingers gespannen in Nikos’ handpalm. Ze had nog nooit per helikopter gereisd en wist niet of ze dat nu wel wilde.

Nikos gaf geen krimp toen hij haar nagels in zijn vlees voelde, terwijl hij de noodzakelijke papieren tekende en voor het eerst in twee ellendige weken het gevoel had dat hij leefde. Er brandde een vuur in zijn buik. Hij wist niet hoe ze dit bij hem had weten teweeg te brengen, deze zwartharige langbenige vurige heks, maar het was haar gelukt. Als hij midden in de wildernis had gestaan, zou hij hebben gehuild als een parende wolf.

Hij had Oscar gewaarschuwd. Hij had Mia gewaarschuwd. Hij had zelfs zichzelf gewaarschuwd. Maar er was een ezel genaamd Tulio voor nodig geweest om zijn natuurlijke jachtinstinct te bevrijden van de beperkingen waarmee hij het had omgeven.

Even later sleepte hij haar mee naar buiten. Zijn nieuwe sportauto was nergens meer te bekennen. Grinnikend om de verrukking die de jonge bestuurder waarschijnlijk zou ervaren – een troostprijs voor die jonge stommeling – liep Nikos met Mia naar de steiger waarop de helikopter stond te wachten.