De nanny's 01(32)

‘Als je me dan eens vertelt wat er mis is, kunnen we er samen aan werken, zoals stelletjes dat normaal doen.’

Nu stond hij ook op.

Zo geagiteerd als ze zich nu voelde, was ze nog nooit geweest.

‘Dat is het hem nou juist, Maggie, we zijn geen stelletje. Niet echt. We hebben een zakelijke afspraak.’

Het had niet zo hard mogen aankomen, maar dat deed het toch. ‘Ik had gedacht na die nacht…’ Ze slikte krampachtig. ‘We hebben de liefde bedreven, geen deal gesloten. Dat heeft alles veranderd. En het waren echt niet alleen hormonen die ons de baas waren.’

‘Dat is precies waarom ik alles zakelijk wil houden.’

‘Wat versta je onder “alles”?’

‘Jij, ik, Brady…’ Er verscheen een donkere blik in zijn ogen. ‘Seks maakt het zo ingewikkeld. Het was mijn fout en ik neem alle verantwoordelijkheid voor wat er is gebeurd.’

‘Maar je kunt het niet meer ongedaan maken.’

‘Nee.’ Gelaten blies hij zijn adem uit. ‘Ik ben je gaan ontlopen. Dat was het enige wat ik kon doen om bij het oude terug te keren.’

‘Je maakt zeker een grapje?’

‘Ik meen het serieus. We hebben een zakelijke regeling, meer dan dat kan het nooit zijn, omdat mijn enige zorg mijn zoon is. Emotionele verwikkelingen maken alles ingewikkeld. Er ontstaan verwachtingen. Mensen raken gekwetst. Dat wil ik je niet aandoen.’

‘Dus je praat niet met mij om mij te sparen?’

‘Zo kun je het ook zeggen. Voor jou heb ik me met mezelf beziggehouden. Ik zou je nooit pijn kunnen doen, Maggie. Brady heeft je nodig.’

Nu hij niet zei dat hij haar nodig had, merkte ze pas hoe erg ze ernaar had verlangd dat hij juist dat zou zeggen. Ha, hoe bedoelde hij dat, haar geen pijn doen? Het kostte haar de grootste moeite niet te laten merken dat hij dat wel deed. ‘Nu je het over Brady hebt: dit is niet goed voor hem.’

‘Wat bedoel je?’

‘Door mij te ontlopen offer je tijd met hem op.’ Dat was ook zo: de spanning tussen haar en Jason ging ten koste van Brady’s tijd met zijn vader. Dat was onacceptabel. ‘Ik denk dat je gelijk hebt.’

‘O ja?’

Ze knikte. ‘Ja, we moeten weer terug naar de oude situatie. Ik weet dat je een bedrijf moet leiden, maar je zou al je vrije tijd met Brady moeten doorbrengen. Hij zou je prioriteit moeten zijn.’

Hij keek verrast. ‘Echt waar? Vind je dat echt?’

‘Ja, ik vind het prima.’ Ze liep naar de deur. ‘Ik ben blij dat we dit gesprek hebben gehad. Om de lucht te klaren.’

‘Fijn. Ik ook.’

‘Dus niet zo laat thuiskomen, morgen.’

Hij salueerde. ‘Yes, madam.’

Een glimlach kon er niet af. In plaats daarvan haastte ze zich de kamer uit voordat haar emoties haar de baas werden. Haar keel deed pijn van ingehouden verdriet. Vond ze hem maar een vervelende kerel, maar zijn motieven waren zo oprecht en het ging allemaal om Brady.

Zelf hield ze ook van dat jochie, met haar hele hart. Het was ook voor haar de enige reden dat ze haar best wilde doen om het onmogelijke voor elkaar te boksen. Ze zou proberen net te doen of alles weer was als voorheen, voordat ze met Jason naar bed was geweest. Dat betekende dat ze haar gevoelens in de ijskast moest zetten. Hoe ze dat voor elkaar moest krijgen – ze had geen flauw idee.

Het was in elk geval een goed idee geweest om een gesprek voeren met iemand die iets terug zei. Aan de andere kant wilde ze dat het gesprek nooit had plaatsgevonden. Nu hij alles voor haar had uitgespeld, mocht de lucht tussen hen dan geklaard zijn, maar de verwarring? Die was nog even groot. Bovendien was haar verdriet groter dan ooit.





Hoofdstuk 10





Jason parkeerde zijn auto voor het consultatiebureau. Verderop zag hij zijn andere auto met chauffeur staan. Maggie was dus nog binnen. Hij was een halfuur te laat, iets waarover ze hem ongetwijfeld de oren zou wassen. Een man wist bij Maggie altijd waar hij stond.

Zo had ze hem in niet mis te verstane bewoordingen gezegd dat hij tijd met zijn zoon verloor door haar te ontlopen. Inmiddels was het een week geleden dat ze de lucht tussen hen beiden hadden geklaard. Wat hem betrof, had dat er echter niet beter op gemaakt. Hij had nog steeds het gevoel dat hij zijn vuist door de muur heen wilde slaan. Of wilde ontploffen. Of allebei.

Hij haastte zich naar de praktijk van de kinderarts. De wachtruimte zal vol vrouwen en kinderen. Brady had er voor de viermaandscontrole moeten komen. Jason had die van twee maanden geleden gemist, waarna Maggie duidelijk te kennen had gegeven dat ze het daar niet mee eens was. Nu probeerde hij er wel te zijn, voor zijn zoon. Dat had niets met Maggies goed- of afkeuring te maken.

Hij was niet de enige man, maar ze waren wel in de minderheid. Sommige moeders probeerden hun kind, wiens geduld tot het uiterste werd beproefd, op de arm te houden. Anderen probeerden hun ongelukkige kindje te sussen. Was zijn moeder ooit met hem naar het consultatiebureau geweest voordat ze hem had verlaten? Die gedachte kwam plotseling op; hij had al een hele tijd niet meer aan haar gedacht. Zijn vader had hem geadviseerd geen tijd en energie te steken in iets zinloos, en Jason had dat geloofd. Tot hij zelf een kind kreeg en besefte hoe belangrijk de opvoeding is. Waarna hij Maggie had getroffen, die hem duidelijk had gemaakt hoe belangrijk een moeder, of iemand met een moederrol, was.