De Vuurdoop(115)
Ze klonk echt als een moeder. Niet als zijn moeder, maar als de moeder van iemand anders.
‘Net als de vorige keer.’
‘Dat diende ook een hoger doel. En die doelen zijn met elkaar verweven, dat snap je toch hè? Dit was nodig, er stond te veel op het spel.’
Deze keer was het Anders die zweeg.
‘Het was zij of wij, Anders. Ze wist van Patricia Nordström.’
Daar schrok hij van.
‘Wat?’
‘Ja.’
‘Hoe dan?’
‘Ik weet het niet, maar ze zal wel iets gevonden hebben in de internetbestanden.’
‘En Lars dan? Wat weet hij?’
‘Geen idee. Misschien wel meer dan we denken.’
‘Is hij gevaarlijk?’
‘Wat denk je?’
‘Als ik op mijn instinct afga, nee... Maar je weet het niet.’
‘Nee, je weet het niet...’
Hij hoorde haar zuchten.
‘Hoe was het voor Hans?’ vroeg ze.
Anders keek naar Hasse, die met hangende schouders en een lege blik de auto door de nacht stuurde.
‘Oké, geloof ik.’
‘Mooi,’ zei ze zacht.
***
Ze reden rondjes door de stad. Ze deden verder niets, ze staarden maar wat voor zich uit... Ze wilden geen van beiden alleen naar huis gaan. Hasse was verbeten. Anders zag het en klopte hem een paar keer op zijn schouder.
‘Het gaat over.’
‘Wanneer?’ mompelde Hasse.
‘Over een paar dagen,’ loog hij
Hasse stuurde door de nacht.
‘Kun je me nu dan het hele verhaal vertellen?’ vroeg Hasse.
‘Wat wil je weten?’
‘Alles,’ fluisterde hij.
‘Zoals wat?’
‘Begin maar met waarom jullie dat blondje hebben vermoord, de vriendin van de Drafkoning. Want dat hebben jullie toch gedaan?’ Zijn stem was zacht, bijna fluisterend.
Anders ontdekte dat zijn rechterbeen onrustige bewegingen maakte. Hij wist het te stoppen.
‘We hadden geen keus. Ze had gezien dat een van onze jongens een medewerker van de Drafkoning om zeep hielp.’
‘En waarom deden jullie dat?’ vroeg Hasse.
Anders wreef in zijn ogen.
‘Het was een complete chaos... Ik weet het allemaal niet zo goed meer.’
Anders keek uit het raam. De huizen die ze voorbijreden zagen er plotseling dreigend uit.
‘Er was een man dicht bij Zdenko die we aan onze kant probeerden te krijgen. We wilden hem gebruiken als verklikker, maar hij speelde dubbelspel. Hij heeft ons gigantisch genaaid. Ik vertrouwde hem volledig. Gunilla en Erik ook... Maar hij was loyaal aan zijn baas. Dat hadden we helemaal verkeerd ingeschat. Toen we dat door hadden, ging het hele zaakje bijna naar de klote en stonden we op het punt om alles te verliezen. Dus begonnen we Patricia Nordström, Zdenko’s vriendin, te bewerken. Zij hielp ons zodat we uiteindelijk toch kregen wat we wilden hebben. Ik heb toen de zelfmoord van de verrader geregeld.’
Anders kuchte.
‘Maar ze had alles gezien. Werd hysterisch, begon te schelden en te tieren dat ze naar de politie zou gaan... Het was verschrikkelijk.’
‘Wat hebben jullie gedaan?’
Anders keek naar Hasse en zweeg veelzeggend.
‘Hoe?’
Anders vond het niet prettig eraan herinnerd te worden.
‘Net als de journaliste, het was vanavond een groot déjà vu... Maar daarvóór heb ik die klootzak van een Zdenko een kogel door zijn kop gejaagd op Jägersro... Ik had een pruik op. Het verhaal dat je in de roddelbladen hebt kunnen lezen over een bendeoorlog en dat soort onzin was pure bullshit. We hebben een groot deel van zijn vermogen opgenomen, alles waar we bij konden komen.’
‘Waar is dat blondje beland?’
De vage contouren van de stad begonnen vorm te krijgen toen de eerste zonnestralen aan de horizon verschenen.
‘Ergens op de bodem van de zee,’ zei Anders voor zich uit.
***
*
***
Het gevoel van onbehagen was er weer toen ze wakker werd. Ze wilde weg van het bed, alsof de kamer besmet was met iets.
Sophie zette een kop thee voor zichzelf, liep naar de keldertrap, haalde de monitor uit zijn bergplaats en zette hem aan. Elke morgen dezelfde routine. Ze hield hem in haar ene hand voor zich toen ze terugliep naar de keuken, nippend van de hete thee. Plotseling verscheen er een beeld. Het was nacht, een flauw schijnsel van een straatlantaarn verderop in de woonkamer. Een man in donkere kleren liep langs de camera naar de trap, daarna stopte de film. Het had maar vier seconden geduurd. Ze werd koud vanbinnen, zette haar theekopje neer om het niet uit haar hand te laten vallen. Alle kracht was uit haar weggestroomd. Een nieuw filmpje volgde, dezelfde man kwam uit de tegengestelde richting, liep vanaf de trap de woonkamer in en verdween toen uit beeld.
Het was geen gewone angst die zich van haar meester maakte. Het was een misselijkmakende angst, waar ze duizelig en slap van werd. Ze keek nog eens, de film was donker en korrelig. Vijandig en bedreigend. Ze vond de terugspoelknop, spoelde terug en zette het beeld stil. De man bevroor in een pose met zijn ene been voor het andere. Zijn haar was nat, van het zweet.