De Stilte Van De Hel(101)

‘Komt voor elkaar, honey-love,’ antwoordt ze en ze rent de deur uit.

Dan dringt het tot me door. Een van mijn verhelderende ingevingen. Ik kijk er niet van op. Ik heb mijn vaste ritme te pakken, kan alleen nog maar vooruit en mijn zintuigen zijn tot het uiterste gespannen.

‘Luister eens, James, Leo,’ zeg ik opgewonden. ‘Zeg eens wat jullie hiervan vinden.’ Ik ga rechtop zitten en ze schenken me hun volledige aandacht. ‘Beide keren dat ze iemand hebben vermoord hebben ze zich toch aangemeld voor de delen van de betreffende websites die alleen toegankelijk zijn voor abonnees?’

‘Dat klopt.’

‘En beide keren kiezen ze dezelfde combinatie van gebruikersnaam en wachtwoord. Dus...’

Ik zie dat Leo zijn ogen openspert. ‘Dat is zo! Dan bestaat er dus een kans dat ze hun volgende slachtoffer al hebben uitgekozen en zich ook op haar website hebben aangemeld – misschien wel met dezelfde gebruikersnaam en hetzelfde wachtwoord. Of misschien niet met precies dezelfde, maar iets in die geest. Volgens het Ripperthema.’

Ik grijns. ‘Precies. Ik kan me niet voorstellen dat er veel bedrijven zijn die de betalingen voor pornosites regelen.’

‘Nee, het zijn er inderdaad niet zoveel. Minder dan een dozijn.’

‘We moeten ze allemaal benaderen, James. Jij en Leo. Ze moeten hun systeem doorspitten, zoeken naar die combinatie van gebruikersnaam en wachtwoord of varianten daarop. Vervolgens moeten we aan de hand daarvan achterhalen om welke website het gaat. Bel mensen maar uit hun bed als het moet.’

James werpt me schoorvoetend een bewonderende blik toe. ‘Bekwaam. Heel bekwaam.’

‘Dat is de reden waarom ik de baas ben en zo’n hoog salaris krijg.’

Het uitblijven van een reactie van zijn kant is vergelijkbaar met een compliment van iemand anders.

Ik praat via mijn mobieltje met Alan. ‘Het is een plaats delict, Smoky,’ zegt hij.

‘Wie van de lapd heeft de leiding?’

‘Barry Franklin. Hij wil je spreken.’

‘Geef hem maar.’

Er valt een korte stilte en dan hoor ik Barry’s stem. Hij klinkt niet blij. ‘Smoky. Waarom maken jullie het ons onmogelijk onze plaats delict te betreden?’

‘Dat is niet onze bedoeling, Barry. Echt niet. Dit is gewoon de eerste keer dat we een plaats delict van deze dader onaangetast kunnen bekijken. Je weet hoe belangrijk dat is.’

Een stilte, gevolgd door een diepe zucht. ‘Oké. Kan ik dan in elk geval even naar binnen? Je weet dat ik er geen rommeltje van zal maken.’

‘Natuurlijk kan dat. Mag ik nu Alan weer even?’

‘Hier is hij.’

‘Ik kan hem dus op de plaats delict toelaten?’ vraagt Alan me.

‘Ja. Ik vertrek over ongeveer vijf minuten met Callie en Gene. We zien je daar.’

‘We hebben haar naam, Smoky. Charlotte Ross.’

‘Bedankt.’ Ik verbreek de verbinding.

Charlotte Ross. Losbandig? Ja. Twijfelachtig moreel gedrag? Misschien.

Daardoor verdient ze echter nog geen straf van marteling, verkrachting en dood.

Ik weet ook dat deze dingen niet echt de redenen zijn waarom Jack en zijn vriend doen wat ze doen. Niet de werkelijke redenen waarom ze zich laven aan geschreeuw en tranen verslinden. Het is slechts wat ze gebruiken om dit te rechtvaardigen.





38

De spits is om acht uur ’s avonds voorbij, dus het duurt niet lang voordat we het adres in Woodland Hills bereiken. Het is een kleine flat van één verdieping, niet direct prestigieus, maar wel mooi. Hij past in de omgeving.

Ik parkeer de auto en we stappen allemaal uit en lopen naar de voordeur, waar Alan op ons staat te wachten.

‘Waar is Barry?’ vraag ik.

Hij gebaart met zijn duim naar de deur. ‘Nog binnen.’

‘Heb je rondgekeken?’ vraag ik.

‘Nee. Ik wist dat jij het als eerste wilde zien.’

Dat heeft hij goed ingeschat. Jarenlange samenwerking leidt tot een dergelijke symbiose.

Ik steek mijn hoofd om een hoek van de deur en roep Barry. Hij komt uit een andere kamer tevoorschijn en loopt in mijn richting, verlaat het huis en loopt de veranda op.

‘Godzijdank,’ zegt hij en hij tast in een zak van zijn jas. ‘Ik had een excuus nodig om naar buiten te komen en een sigaret op te steken.’ Hij haalt een pakje uit zijn zak en steekt er een op, inhaleert met een verzaligde uitdrukking op zijn gezicht de rook en blaast deze dan weer uit. ‘Wil je er ook een?’

‘Nee, dank je.’ Tot mijn eigen verbazing meen ik dit. De behoefte om te roken is ergens tussen de ontdekking over Alexa en het weer oppakken van mijn pistool compleet verdwenen.

Ik ben dankbaar en blij dat Barry namens de lapd de leiding over deze zaak heeft. Ik ken hem al bijna tien jaar. Hij is kort van stuk, mollig en kalend. Draagt een bril en heeft een van de meest alledaagse gezichten die ik ooit heb gezien. Ondanks al deze tekortkomingen heeft Barry toch altijd afspraakjes met knappe, jongere vrouwen. Hij heeft iets speciaals; je krijgt het gevoel dat hij boven zijn lichaam uitstijgt en hij heeft een enorm zelfvertrouwen zonder arrogant te zijn. Heel wat vrouwen vinden die combinatie van zelfverzekerdheid en een goed hart onweerstaanbaar. Daarnaast is hij ook een fantastische rechercheur Moordzaken. Heel getalenteerd. Als hij voor de fbi werkte, zou hij in mijn team zitten.