De Marcolini broers 01(8)

Over zijn eigen gevoelens dacht hij het liefste niet te veel na. Wel moest hij toegeven dat het misschien allemaal anders was gelopen als hij maar half zoveel van haar had gehouden als hij naar haar verlangde. Houden van was een formulering die hij niet graag gebruikte waar het Claire betrof, of welke andere vrouw dan ook met wie hij ooit iets gehad had. Hij had lang geleden al besloten dat hij niet het type was dat verliefd werd.

Het probleem was alleen dat hij nog steeds naar haar verlangde. Elke keer als hij in haar buurt was, ontwaakte zijn lichaam. Zijn bloed kolkte door zijn aderen als hij dacht aan de manieren waarop ze hem in het verleden bevredigd had. Haar gebrek aan ervaring werd gecompenseerd door haar enthousiasme. Nooit eerder had hij zo’n bevredigende minnares gehad. Er was iets aan haar en de manier waarop ze op hem reageerde – en hij op haar – waardoor hij het gevoel had dat hij nooit rust zou vinden tot ze voorgoed uit zijn systeem was. En dit was de perfecte gelegenheid om daarvoor te zorgen.

‘Claire,’ zei hij, terwijl zijn blik de hare weer vond. ‘Kunnen we het verleden even laten voor wat het is en dit bespreken als twee volwassenen?’

Minachtend keek ze hem aan. ‘Ik zie niet in wat er volwassen aan is om mij te dwingen weer deel uit te maken van je leven, terwijl je dat eigenlijk nooit gewild hebt,’ zei ze. ‘Het enige wat jij wilde, was een erfgenaam, en toen bleek dat ik je die niet zou geven, ging je door naar de volgende.’

In stilte telde Antonio tot tien om zijn emoties onder controle te houden. ‘Ik begrijp hieruit dat je ervoor kiest om je broer naar de gevangenis te laten sturen?’

Ze draaide zich om en vouwde haar armen beschermend voor haar borst. ‘Je weet dat ik alles zou doen om dat te voorkomen,’ zei ze. ‘Dat is ongetwijfeld ook de reden dat je die troefkaart uitspeelt.’

‘Dit is geen spelletje, Claire.’

Daarop draaide ze zich weer om en keek hem aan met een cynische blik. ‘Niet?’

Hij slaakte een diepe zucht. ‘Ik ben zesendertig. Ik wil me op een gegeven moment wel settelen, maar dat kan niet voordat de situatie tussen jou en mij op de een of andere manier afgesloten is.’

Er ging een scheut van iets wat leek op pijn door haar heen. ‘Dus…’ Met haar tong bevochtigde ze haar plotseling droog geworden lippen. ‘Dus je bent van plan om met iemand anders te trouwen… als we eenmaal gescheiden zijn.’

Zijn gezichtsuitdrukking gaf niets weg. ‘Dat is niet onwaarschijnlijk,’ reageerde hij. ‘Ik heb er de laatste tijd veel over nagedacht.’

‘Ben je…’ Even moest ze slikken vanwege de brok in haar keel. ‘Ben je van plan om kinderen te krijgen?’

Weer was zijn blik totaal onleesbaar. ‘Net als de meeste mensen van mijn leeftijd zou ik wel een of twee kinderen willen, ja, als dat mogelijk is.’

‘Dan begrijp ik niet waarom je nog tijd verspilt aan onze relatie, terwijl die al een keer stukgelopen is,’ zei ze. ‘Kun je niet beter op zoek naar een nieuwe vrouw, ter vervanging van de echtgenote die je hebt maar eigenlijk niet wilt?’

‘Ik kan me niet herinneren dat ik heb gezegd dat ik je niet wil,’ zei hij met vlammende ogen. ‘Dan zou je hier toch niet zijn?’

Haar ogen werden groter en haar hart sloeg een slag over. ‘Dus wat je eigenlijk zegt is… dat je me nog steeds wilt… op een… seksuele manier?’

Zijn mondhoek krulde omhoog en zijn glimlach deed haar hart nog sneller kloppen. ‘Verbaast je dat, cara?’ vroeg hij.

‘Eerlijk gezegd vind ik het behoorlijk beledigend.’ Wanhopig probeerde ze haar lichamelijke reactie op hem te verbergen. ‘We hebben elkaar vijf jaar niet gesproken, afgezien van een paar korte e-mails in de eerste paar maanden dat we uit elkaar waren, en nu verwacht je dat ik zomaar weer met je het bed in duik? Waar zie je me voor aan?’

‘Je hebt op het moment geen relatie, dus ik zie niet in waarom dit niet zou werken, voorlopig in ieder geval.’

Woedend kneep Claire haar ogen toe. ‘Hoe weet je dat ik geen relatie heb? Heb je me soms laten natrekken?’

‘Officieel zijn we nog steeds getrouwd, Claire. Volgens mij is het mijn goed recht om te weten of je een vriend hebt. Zeker als wij een fysieke relatie aangaan.’

‘Met de nadruk op als.’ Ze vouwde haar armen over elkaar. ‘Hoe zit het eigenlijk met jou? Met hoeveel vrouwen heb jij iets gehad sinds we uit elkaar zijn?’

‘Ik heb wel een paar dates gehad, maar niets serieus.’

Ze wilde hem wel geloven, maar ze kon zich eigenlijk niet voorstellen dat hij vijf jaar lang celibatair was gebleven. Hij was op en top man, met een gezond libido, waardoor ze keer op keer sidderend van genot in zijn armen had gelegen. Zelfs op dit moment waren zijn mannelijkheid en potentie voelbaar. Ze voelde haar huid klam worden. Haar borsten drukten tegen het kant van haar beha en haar pijnlijk harde tepels deden haar terugdenken aan de momenten waarop hij er met zijn warme mond aan had gezogen en er af en toe plagerig in had gebeten. Haar maag trok samen en haar intiemste plekje klopte van verlangen. Elke dag van elke maand van elk jaar sinds ze uit elkaar waren had ze verlangd naar het overweldigende hoogtepunt dat alleen hij haar kon bezorgen.