De Hoeders Van Het Verbond(111)

De zon maakte een koude tocht langs de horizon. Op het kloostereiland merkten we weinig van de strijd van Olav. De winters waren streng. De kou sneed als scherpe messen in mijn lichaam. Ik heb nooit kunnen wennen aan de genadeloze vorst van dit sneeuwland. In mijn lege uren kopieerde ik de heilige teksten en vertaalde ze naar het Koptisch. De dagen verstreken met onderwijs geven, kaarten tekenen, contemplatie en rituelen. In het barbaarse land vocht koning Olav om zijn landgenoten te bekeren tot zijn nieuwe god. Ik begrijp nu wie Olav is. Hij was waarlijk een heilig man. Koning Olav was de wederopstanding van Jezus. In de gedaante van Olav was Christus na duizend jaar teruggekeerd om Gods rijk op aarde te stichten.



Toen ik te horen kreeg over de trieste dood van Olav bij Stiklestad zond ik tien monniken om de dode op te halen. Het lichaam van de koning werd vervangen door een lijk dat op hem leek. In een schip werd de koning van Nidaros naar Selja gebracht. Hier liet ik de monniken zien hoe de Egyptenaren hun doden behandelen en balsemen. Omringd door monniken mummificeerde ik het lichaam van Olav en vroeg hun hetzelfde te doen met mijn lichaam, als ik ook naar mijn goden ga - wanneer ik dit leven verlaat. We bouwden een nieuwe sokkel in de grafkamer zodat de koning naast de Heilige kon rusten. Ze zullen samen opstaan als er duizend jaar zijn verstreken.

Toen Olav in zijn graf lag, verzamelde ik drieëndertig van de vroomste krijgers, monniken, bisschoppen en skalden rond de koning. En ik verzocht hun dringend een geheim leger van hoeders, een heilige orde, te vormen. Ze moesten de Heilige, zijn geschriften en schatten en het geheim van zijn laatste rustplaats bewaken. Elk van de hoeders was verplicht een waardige erfgenaam te benoemen in de kringloop van de eeuwigheid. Ik vroeg ze onderling te communiceren met behulp van codes, zodat geen enkele niet-ingewijde de berichten kon lezen. Op een magische kaart van Zuid-Noorwegen tekende ik het heilige symbool en legde uit dat de vorm van het pentagram de goden zou behagen. Alles is ondergeschikt aan de harmonie van het pentagram en wordt beschermd door goddelijke kracht. En ik zet tegen de hoeders: in de loop van honderd jaar dienden er vier grote heiligdommen te worden gebouwd. Onder elk heiligdom moest in het diepste geheim een grafkamer worden aangelegd. De mannen voor wie die graven waren bestemd, moesten tot hun eigen graf klaar was tijdelijk op dit eiland te ruste worden gelegd. Samen zouden de vijf grafkamers een krachtig verbond vormen in de heilige vorm van het pentagram. Op het eiland was de belangrijkste grafkamer al klaar.

Hier zal koning Olav samen rusten met de Heilige . In Trondheim moest een kathedraal worden gebouwd boven de grafkamer van bisschop Grimkjel. In Hamar een domkerk boven de grafkamer van bisschop Bernhard. In Tonsberg moest een vesting verrijzen boven de grafkamer van bisschop Sigurd. En bij Bjørgvin moest een klooster komen boven de grafkamer van bisschop Rudolf.



Deze woorden zijn gewijd aan U, Amon-Ra, en aan U, Jahweh, en aan U, Allah.



2

Overweldigd door het feit dat ik Asims versie heb mogen lezen van gebeurtenissen die duizend jaar geleden plaatsvonden, geef ik het document weer aan Esteban.

'Mijn zus heeft in de jaren tachtig de tekst zo goed als ze kon vertaald', zegt hij.

'Kent ze Koptisch?'

'Ze kan een heleboel vreemde dingen, mijn Beatriz.'

'Ik zit nog steeds met vele vragen.'

'Dat verbaast me niet.'

'Wat ik bijvoorbeeld niet begrijp, is de loyaliteit die Asim tegenover koning Olav toonde. Hij vluchtte niet. Hij keerde zich niet tegen de koning die hem had gekidnapt en de grafkamer had leeggeroofd. Integendeel. Het lijkt erop dat hij de koning bewonderde.'

Esteban vouwt op tafel zijn handen. 'Er gebeurde iets met Asim. Misschien tijdens de zeiltocht naar Noorwegen, misschien in Rouen, misschien in het klooster. Koning Olav moet hebben geappelleerd aan zijn hang naar religiositeit. Feit is dat Asim Olav ging zien als een profeet. Iemand die in contact stond met de goden. Bedenk wel dat Asim een magiër was die verbanden zag in getallen. Er waren duizend jaar verstreken sinds Jezus had geleefd. Langzamerhand raakte hij ervan overtuigd dat Olav geen profeet was, maar de wederopstanding van Jezus Christus. En toen was de stap naar zijn eigen profetie niet ver: zowel de mummie van De Heilige als koning Olav staat over nog eens duizend jaar weer op in een krachtige, religieuze unie.'

'En daar geloofde hij echt in?'

'Sinds wanneer zijn religies rationeel? Religies gaan over dromen en verlangens. In godsvertrouwen zoeken mensen naar de reden van het bestaan. En Asims sekte wilde al die geloofsovertuigingen verenigen. Ze wilden al die geloven in één geloof verzamelen. Alles is één, verkondigde Asim, we vertolken dezelfde waarheden, alleen doen we dat op verschillende manieren. Voor Asim was het heel natuurlijk om Olav te mummificeren en hem te ruste te leggen bij een duizenden jaren oude mummie. Zo verenigde hij de goden.'