Crossfire - 2 Begeerd door jou(88)

‘Je hebt me altijd al gek gemaakt. Dat vind ik juist fijn.’ Zijn glimlach vervaagde. ‘Hou eens op met die uitvluchten, Eva. Geef me nou een kans.’

Ik keek hem aan en bleef staren. ‘Ik ben verliefd op Gideon.’

Zijn wenkbrauwen gingen omhoog. Zelfs als hij verslagen was, was zijn gezicht nog adembenemend. ‘Daar geloof ik niks van.’

‘Het spijt me, ik moet gaan.’ Ik stond op en wilde langs hem lopen.

Hij pakte mijn elleboog. ‘Eva...’

‘Maak alsjeblieft geen toestand,’ fluisterde ik. Ik had spijt van mijn impulsieve beslissing om in een populair restaurant te gaan eten.

‘Je hebt niks gegeten.’

‘Ik kan niks eten. Ik moet weg.’

‘Prima. Maar ik geef het nog niet op.’ Hij liet me gaan. ‘Ik maak wel fouten, maar ik leer ervan.’

Ik boog me naar hem toe en zei duidelijk: ‘Je maakt geen enkele kans. Echt niet.’

Brett prikte met zijn vork in een stuk van zijn steak. ‘Dat zullen we dan nog weleens zien.’



De Bentley stond bij de stoep te wachten toen ik het restaurant uit kwam stappen. Angus klom eruit en opende het achterportier voor me.

‘Hoe wist je nou waar ik was?’ vroeg ik hem, van mijn stuk gebracht doordat hij zo plotseling opdook.

Hij antwoordde met een vriendelijke glimlach en raakte de klep van zijn chauffeurspet aan.

‘Ik vind dit een beetje eng, Angus,’ klaagde ik terwijl ik op de achterbank gleed.

‘Daar zal ik niet tegenin gaan, Miss Tramell. Ik doe gewoon mijn werk.’

Ik sms’te Cary tijdens de rit terug naar het Crossfire: Net geluncht met Brett. Wil me terug.

Cary antwoordde: Het houdt ook nooit op, hè?

Hele dag naar de klote, tikte ik. Ik wil het overdoen.

Mijn telefoon ging. Het was Cary.

‘Meissie,’ zei hij lijzig. ‘Ik voel met je mee, echt hoor, maar deze driehoeksverhouding is gewoon te smakelijk voor woorden. De vastberaden rockster en de bezitterige miljardair. Yum!’

‘O god. Ik hang op, hoor.’

‘Zie ik je vanavond?’

‘Ja. Zorg er alsjeblieft voor dat ik er geen spijt van krijg.’ Ik hing op terwijl hij een enorme lachbui kreeg, stiekem dolblij dat hij weer zo gelukkig klonk. Het bezoekje van Trey moest wonderen hebben gedaan.

Angus zette me bij de stoeprand voor het Crossfire af en ik haastte me door de hitte naar de koele hal. Ik kon nog net een lift in schieten voordat de deuren dichtgingen. Er waren nog zo’n vijf mensen bij me in de lift en ze vormden twee groepjes die onderling met elkaar praatten. Ik stond voor in de lift en probeerde mijn privéleven uit mijn hoofd te zetten. Daar kon ik op het werk niets mee.

‘Hé, we zijn zomaar onze verdieping voorbijgegaan,’ zei het meisje naast mij.

Ik keek naar de naald boven de deur.

De man die het dichtst bij het bedieningspaneel stond, drukte een paar keer hard op alle cijfers, maar geen ervan ging branden... behalve die voor de bovenste verdieping. ‘De knoppen doen het niet.’

Mijn pols begon sneller te kloppen.

‘Gebruik de noodtelefoon dan,’ zei een van de andere vrouwen.

De lift schoot omhoog en bij elke verdieping die we passeerden, voelde ik meer vlinders in mijn buik. Eindelijk kwam de lift soepel tot stilstand op de bovenste verdieping en gingen de deuren open.

Gideon stond in de hal en zijn gezicht was een prachtig, onbewogen masker. Zijn ogen waren schitterend blauw... en zo koud als ijs. Mijn adem stokte.

Niemand in de lift zei iets. Ik bewoog me niet. Ik hoopte dat de deuren snel weer dicht zouden gaan. Gideon stak een hand naar binnen, pakte me bij mijn elleboog en sleurde me eruit. Ik verzette me, omdat ik veel te kwaad was om iets met hem te maken te willen hebben. De deuren gingen achter me dicht en hij liet me los.

‘Je gedrag was vandaag afstotelijk,’ gromde hij.

‘Mijn gedrag? En jouw gedrag dan?’

Ik liep naar de liftknoppen en drukte erop. Er ging geen lichtje branden.

‘Ik praat tegen je, Eva.’

Ik keek naar de beveiligingsdeuren van Cross Industries en was opgelucht dat de roodharige receptioniste in elk geval niet op haar plaats zat.

‘O ja?’ Ik keek hem aan en ik had er een hekel aan dat ik hem evengoed nog zo onweerstaanbaar aantrekkelijk vond wanneer hij zo lelijk deed. ‘Grappig dat dat er niet toe leidt dat ik iets te weten kom: zoals dat jij gisteravond met Corinne uit bent geweest.’

‘Je moet niet online mijn gangen nagaan,’ snauwde hij me toe. ‘Je probeert met opzet iets te vinden om je druk over te gaan zitten maken.’

‘Dus jouw daden zijn het probleem niet?’ snauwde ik terug, terwijl ik de tranen achter in mijn keel voelde drukken. ‘Alleen maar dat ik erachter kom?’

Hij kruiste zijn armen. ‘Je moet me vertrouwen, Eva.’