Crossfire - 2 Begeerd door jou(6)

‘Dat zag ik.’ Hij liet zijn handen aan weerskanten van mijn ruggengraat omhoog glijden. ‘En ik wist ook dat je mij zag. Dat je zag wie ik ben... wat ik in me draag. Je keek recht door me heen.’

En daardoor was ik onderuitgegaan, letterlijk. Ik had in zijn ogen gekeken en beseft wat een enorm ingehouden man hij was en hoeveel schaduwen er over zijn ziel lagen. Ik zag macht, honger, controle en veeleisendheid. Ergens diep vanbinnen had ik geweten dat hij me zou overheersen. Het was een opluchting om te weten dat hij net zo van slag was geweest van mij als ik van hem.

Gideon legde zijn handen op mijn schouderbladen en trok me nog dichter naar zich toe, tot onze voorhoofden elkaar raakten. ‘Niemand anders heeft dat ooit gezien, Eva. Jij bent de enige.’

Ik voelde mijn keel pijnlijk gespannen worden. Gideon was in veel opzichten een harde man, maar hij kon zo lief voor me zijn. Op een bijna kinderlijke manier, wat ik heerlijk vond omdat het zo puur en ongecontroleerd was. Als iemand niet de moeite nam om verder te kijken dan zijn aantrekkelijke gezicht en zijn indrukwekkende bankrekening, verdiende ze het ook niet om hem te kennen. ‘Dat wist ik helemaal niet. Je was zo... cool. Het leek je helemaal niets te doen.’

‘Cool?’ vroeg hij spottend. ‘Ik stond in vuur en vlam voor jou. Sinds die dag ben ik helemaal de weg kwijt.’

‘Tjonge. Ik ben vereerd.’

‘Jij zorgde ervoor dat ik je nodig had,’ zei hij schor. ‘En daarom moet ik er nu niet aan denken dat ik twee dagen zonder je ben.’

Ik hield zijn kin in mijn handen en kuste hem teder. Met mijn lippen probeerde ik hem te vleien en het een beetje goed te maken. ‘Ik hou ook van jou,’ fluisterde ik tegen zijn prachtige mond. ‘Ik kan er ook niet tegen als ik niet bij je ben.’

Met een gretige, hongerige kus beantwoordde hij die van mij, en toch hield hij me teder en vol eerbied dicht tegen zich aan. Alsof ik hem heel veel waard was. Toen hij zich terugtrok, hijgden we allebei.

‘En dan ben ik nog niet eens jouw type,’ plaagde ik, om te proberen de stemming luchtiger te maken voordat we aan het werk gingen. Gideons voorkeur voor brunettes was alom bekend en nauwkeurig gedocumenteerd.

Ik voelde dat de Bentley ging parkeren en vervolgens stopte. Angus stapte de auto uit om ons wat privacy te gunnen, en liet de motor en de airconditioning aanstaan. Ik keek uit het raam en zag het Crossfire naast ons.

‘Wat dat type betreft,’ Gideon liet zijn hoofd achterover tegen de achterbank vallen. Hij haalde diep adem. ‘Corinne was verbaasd over jou. Je was niet zoals ze had verwacht.’

Mijn kaak verstrakte toen Gideon zijn voormalige verloofde noemde. Ook al wist ik dat hun relatie wat hem betreft vriendschappelijk was geweest, dat hij zich er eenzaam bij had gevoeld en er geen liefde in het spel was geweest, toch voelde ik de klauwen van de jaloezie op mijn huid. Jaloezie was een van mijn heftigere tekortkomingen. ‘Omdat ik blond ben?’

‘Omdat... je er niet uitziet zoals zij.’

Mijn adem stokte. Ik had er niet bij stilgestaan dat Corinne voor hem een soort standaard had gesteld. Zelfs Magdalene Perez – een van Gideons vriendinnen die graag meer van hem wilde zijn – had gezegd dat ze haar donkere haar had laten groeien om op Corinne te lijken. Maar ik had nog niet helemaal begrepen hoe complex die opmerking echt was. Mijn god... als dat waar was, had Corinne een enorme macht over Gideon, veel meer dan ik kon verdragen. Mijn hart ging sneller slaan en mijn maag draaide zich om. Ik voelde een irrationele haat voor haar opkomen. Haat om het feit dat ze zelfs maar een stukje van hem had gehad. Ik haatte iedere vrouw die hij had aangeraakt... zijn lust en zijn geweldige lichaam had gevoeld.

Ik begon van hem af te glijden.

‘Eva.’ Hij hield me tegen door mijn dijen steviger beet te pakken. ‘Misschien heeft ze daar helemaal geen gelijk in.’

Ik keek omlaag naar waar hij me vasthield, en de aanblik van mijn ring aan zijn rechterhand – de markering van mijn bezit – kalmeerde me. Dat gold ook voor de niet-begrijpende uitdrukking op zijn gezicht toen onze blikken elkaar ontmoetten. ‘Denk je?’

‘Als het zo was, dan was ik me er niet van bewust. Ik was niet in andere vrouwen op zoek naar haar. Ik wist niet eens dat ik ergens naar op zoek was tot ik jou zag.’

Mijn handen gleden langs zijn revers naar beneden terwijl ik een enorme opluchting voelde. Misschien was hij niet bewust op zoek geweest naar haar, maar zelfs als dat wel zo was geweest, had ik wat betreft verschijning en temperament niet méér van Corinne kunnen verschillen. Voor hem was ik uniek: een vrouw die in alle opzichten anders was dan de andere vrouwen die hij kende. Ik wilde heel graag dat dat genoeg was om af te rekenen met mijn jaloezie.