Briljant idee(20)

Nadat ze de brok in haar keel had weggeslikt, duwde ze de spiegel op zijn plek. Naar de kerk gingen ze niet, maar straks zou ze hoe dan ook getrouwd zijn.





Het ene moment frommelde Jax aan zijn manchetknopen en het andere aan zijn stropdas. Hij kreeg nauwelijks lucht en door het tekort aan zuurstof kromp zijn borst samen tot het zelfs pijn deed om te ademen.



‘Relax.’ Ergerlijk opgewekt gaf Murray hem een klap op zijn rug.

‘Ik ben relaxt,’ zei hij verbeten, waarna hij voor de zoveelste keer een blik op de deur en daarna op zijn horloge wierp.

‘Ze komt wel.’ Murray streek zijn smoking glad. ‘Hoewel het nog niet te laat is om van gedachten te veranderen,’ zei hij met een knipoog. ‘Als jij ervandoor gaat, ontferm ik me wel over de dame met het gebroken hart.’

Toen Jax hem een vernietigende blik schonk, moest Murray lachen.

‘Je bent hilarisch, maar ik wou dat je je mond hield,’ zei Jax.

Murrays gelach ging over in gesmoord gegniffel. ‘Hoezo? Zenuwachtig?’

‘Nauwelijks.’

Jax was niet snel van slag. Het trauma rond zijn vaders proces had hij verwerkt, net als de periode daarna toen zijn vrienden van de middelbare school en zijn studie hem collectief de rug toekeerden. Hij had zich gered toen zijn elegante moeder het ondenkbare had gedaan door zijn vader te helpen met zijn louche praktijken en er vervolgens vandoor te gaan. Ook de verhuizing naar de andere kant van het land en de overname van een mijn terwijl hij onervaren was, had hij goed doorstaan, net als de isolatie en zandstormen en tornado’s. Omgaan met een vrouw zolang dat nodig was om een paar zakendeals te sluiten? Eitje.

‘Mooi zo, want daar komt ze.’

Met een idiote grijns knikte Murray naar de deur, wat Jax net zo erg irriteerde als het feit dat zijn hart een slag oversloeg. Hij zou er niet zo naar moeten uitkijken om Ruby te zien. Ze waren twee pragmatische individuen die alles deden om hun respectievelijke doelen te bereiken. Toch kromp zijn maag meteen samen toen hij haar zag, schitterend in een gebroken witte jurk op kuitlengte met spaghettibandjes, haar haar een prachtige warboel van krullen en die indrukwekkende groene ogen geaccentueerd door make-up. Toen hun blikken elkaar ontmoetten, zou hij zweren dat zijn hart zong. Verdorie. Hij schreed haar tegemoet.

Zich bewust van de nieuwsgierige blikken die op hen gericht waren - Murray, de ambtenaar en haar nicht keken dreigend toe - sloeg hij een arm om haar middel, trok haar naar zich toe en kuste haar. Het was bedoeld als een vluchtige kus ter begroeting, maar op het moment dat zijn lippen de hare raakten, had hij zichzelf niet meer in de hand. Hij drukte harder, eiste toegang en genoot van de stroomstoot die zijn libido kreeg toen haar tong rond de zijne krulde. Ze smaakte naar munt en aardbeien, zoet en vochtig, en hij verloor zich in de verleidelijke charmes van zijn aanstaande vrouw.

Vrouw. Trouwen. In goede en slechte tijden. Er was geen betere manier geweest om zijn opwinding te bekoelen. Ook als Murray zijn keel niet had geschraapt had, was hij wel gestopt.

Ruby staarde hem aan met grote glinsterende ogen waarin je jezelf kon verliezen. Het puntje van haar tong schoot naar buiten en gleed over haar onderlip. Nagenietend van zijn kus of om de schade op te nemen nadat hij haar verslonden had?

Het was erg frustrerend dat hij zichzelf niet in de hand had in haar buurt. Voor iemand die zo onverstoorbaar was, verloor hij zijn zelfbeheersing wel erg snel elke keer als ze elkaar aanraakten. Hoe ontzettend extatisch moest het wel niet zijn als ze een keer helemaal uit de kleren zouden gaan? De huwelijksreis was dan wel uitgesteld en zou er misschien nooit komen, maar een huwelijksnacht liet hij zich niet ontzeggen. Dat werd er eentje om nooit te vergeten.

‘Dat gedeelte komt pas na het jawoord,’ zei Murray, waarmee de spanning meteen was doorbroken.

Jax knipperde, zonder enig idee hoelang hij Ruby had aangestaard.

Er verscheen een alwetende glimlach op haar gezicht, alsof ze precies wist wat voor effect ze op hem had en genoot van de macht.

In een wanhopige poging om weer de overhand te krijgen, boog hij voorover om in haar oor te fluisteren: ‘Je ziet er schitterend uit in die mooie jurk, maar wen er maar niet aan.’

Haar lippen streken langs zijn oorlel toen ze vroeg: ‘Hoezo?’

‘Met het oog op wat ik gepland hebt later, zul je hem niet lang aanhebben.’

Haar gesmoorde kreun zond een stroomstoot rechtstreeks naar zijn kruis, en hij kwam snel overeind voor hij zich straks niet meer kon vertonen voor de ambtenaar en de getuigen.

Hij pakte Ruby’s hand en leidde haar naar voren, zich van weinig bewust behalve van haar hand in de zijne, haar subtiele fruitgeur en haar heldere krachtige stem waarmee ze haar geloften deed. Op het juiste moment viel hij in, op aanwijzing van de ambtenaar, en trad in het huwelijk met Ruby Seaborn.