Briljant idee(21)

Ook al was het een schijnhuwelijk dat niet lang zou duren, na zijn jawoord wilde hij een moment lang dat de omstandigheden anders waren geweest.

‘Dan mag u nu uw bruid kussen,’ verkondigde de ambtenaar met een stralende glimlach.

‘Dat gedeelte hebben ze al achter de rug.’

Iedereen grinnikte om Murrays grap, en dit keer hield Jax de kus kort en lief, wetende dat hij de volgende keer dat ze zouden tongzoenen zich niet zou kunnen inhouden tot ze zwetend hijgend en gedwee onder hem lag, smekend om meer.

Na de ceremonie kwam Opal naast hen staan, en ze keek met een veelbetekenende blik van de een naar de ander. ‘Ik heb jullie verkeerd ingeschat.’

‘Hoe bedoel je?’ vroeg Ruby nadat ze een aarzelende blik naar hem had geworpen die hij niet begreep.

Opal wreef over Ruby’s wang. ‘Iedereen kan zien dat jullie stapelgek op elkaar zijn. Geniet van elkaar.’

Dat was hij wel van plan. Zodra hij zijn beeldschone nieuwe vrouw uit de kleren had.





Hoofdstuk 7





Ruby zei niet veel tijdens de rit naar Daylesford, het schilderachtige kuuroord op een uur rijden van Melbourne. Gelukkig begreep en respecteerde Jax haar behoefte aan stilte. Afgezien van een sporadische blik opzij richtte hij zich op de weg. Die doelbewuste concentratie had hij vast in alles wat hij deed.



Opgelaten dacht ze terug aan wat hij had gezegd op het stadhuis: ‘Je zult hem niet lang aanhebben.’ Ze had kunnen weten dat zo’n autoritair type niet zomaar genoegen zou nemen met nee. Waarschijnlijk zag hij haar weigering om met hem naar bed te gaan als een uitdaging, vandaar ook dat hij had gezegd: ‘Het is vast laat als jij bij je zus weggaat, dus we kunnen beter overnachten in Daylesford.’ Natuurlijk had hij het leuk ingekleed, maar ze had hem meteen doorgehad. En dat was nog voor die kus bij de ceremonie geweest.

Ergerlijk hoe elke cel in haar lichaam door hem op scherp stond van verlangen, terwijl ze zich alleen maar wilde richten op haar volgende taak: Sapphie het goede nieuws vertellen voor het in de kranten stond of ze het van iemand anders hoorde.

‘Is het hier?’

Ruby tuurde naar het Tenang dat in sierlijke blauwe letters op een ecrukleurige achtergrond geschilderd was. Tenang was Maleis voor kalmte, en dat was precies wat Sapphie nodig had gehad. Seaborn’s rendabel maken was op zichzelf al stressvol - zij kon het weten - maar het verdriet om de dood van hun moeder, met wie Sapphie zo hecht was geweest, en het geheim dat ze voor Ruby had moeten achterhouden... Haar zus was een wandelende tijdbom geweest. Ergens waren de chronische vermoeidheidsverschijnselen een zegen geweest, een waarschuwing voor ze was ingestort of echt een zenuwinzinking had gehad. Ruby hoopte maar dat haar nieuws Saphs toestand niet zou verergeren of een terugval zou veroorzaken.

'Ja,’ zei Ruby, en ze wees naar rechts. ‘Daar kun je parkeren.’

Jax volgde de lange kronkelige weg die overschaduwd werd door torenhoge dennenbomen, waarna hij parkeerde naast het gebouw.

Toen hij de motor uitzette, kromp haar maag ineen. ‘Weet je zeker dat je niet wilt dat ik meega naar binnen?’

Ze was nergens meer zeker van, vooral niet van haar besluit om met de vijand te trouwen, wat ze nu aan haar zus moest vertellen. Bijtend op haar onderlip knikte ze. ‘Het is beter als ik dit alleen doe.’

Ze zag de blik op het gezicht van haar zus al voor zich als ze samen met hem zou binnenkomen en hem zou voorstellen als Jax Maroney. Zelf was ze bijna flauwgevallen van schrik die avond in de showroom, dus wat zou dat wel niet met Sapphie doen?

Toen ze zat te frommelen om haar gordel los te maken, leunde hij over haar heen, drukte op de knop en pakte haar trillende hand. ‘Neem de tijd. Ik wacht hier.’

Tot nu toe had ze hem niet anders meegemaakt dan afstandelijk en beheerst, dus de plotselinge hint van emotie in zijn stem overviel haar nogal. Opnieuw beet ze op haar onderlip en knikte, hopend dat ze niet zou gaan huilen en dat hij niet nog een keer zou vragen of ze gezelschap wilde, want dit keer zou ze wel eens ja kunnen zeggen. Voor hij nog meer kon laten zien van zijn verrassend gevoelige kant, deed ze het portier open, wankelde even op haar stilettohakken, streek haar jurk glad en snelde naar binnen.

Toen Jax had aangeboden om haar na de ceremonie hierheen te brengen, was ze dankbaar geweest, maar na die glimp van zijn onverwachte zorgzame kant, wist ze niet meer of ze er wel zo blij mee moest zijn. Getrouwd zijn met een recalcitrante mopperkont, daar kon ze wel mee omgaan. Maar met een sexy man met een verborgen diepe kant niet. Wat ze nu echt niet kon gebruiken, was dat ze meer dan ongewenste lust voor haar nieuwe man zou voelen. Het was het niet waard om voor zo’n onbereikbaar type te vallen, en dat was hij. Iemand op wie ze nooit zou vallen. Dankbaar zijn dat hij een gevoelige kant had, was tot daaraan toe, maar ze moest er niet meer achter zoeken.