Biljonairs & Baby's 02(34)

Ze liet hem dingen voelen waarvoor hij geen belangstelling had. Ze riep een heviger verlangen in hem op dan goed was. Die gedachte vond hij intrigerend, maar die zat hem ook dwars. Hij was niet op zoek naar meer dan seks met een gewillige vrouw. En hij wist dat Jenna er heel anders tegenover stond.

Dus kon hij het beste bij haar uit de buurt blijven.

Dat was voor hen allebei het beste. Vol afkeer duwde hij zich van de reling af. Maar hij weigerde zich te gaan verstoppen op zijn eigen schip. Hij zou naar Jenna toe gaan en haar vertellen dat hij geen belangstelling had voor een herhaling van de afgelopen nacht – en wie was nu een leugenaar? Hij draaide zich om en zag dat Jenna in zijn richting kwam lopen. Alles aan hem raakte onaangenaam gespannen.

In het zonlicht van de late ochtend, zag ze er geweldig uit. Haar blonde haar hing los om haar schouders, haar topje spande om haar borsten – ze droeg geen beha – en zijn mond werd droog. Haar witte short gaf haar licht gebruinde huid de kleur van warme honing. Haar donkerblauwe ogen waren strak op hem gericht en Nick moest zichzelf dwingen stil te staan en niet naar haar toe te lopen om haar in zijn armen te trekken en die heerlijke mond van haar weer te proeven.

Ze schoof haar handtas iets hoger op haar blote schouder en pakte de riem iets steviger vast toen ze vlak voor hem bleef staan. Ze streek haar haar uit haar ogen, keek naar hem op en zei: ‘Ik vroeg me af waarheen je was verdwenen.’

‘Er waren een paar dingen die ik moest regelen,’ zei Nick, en dat was gedeeltelijk waar. Hij had de band, die had geweigerd het optreden te verbeteren, al ontslagen, een andere in dienst genomen en verwachtte over een halfuur een gesprek met de havenmeester.

Toch had hij haar ontweken.

‘Hoor eens, Nick –’

‘Jenna –’ zei hij tegelijkertijd, omdat hij iedere poging van haar om de afgelopen nacht te romantiseren, wilde voorkomen. Helaas had hij er zelf al te veel over nagedacht.

‘Ik eerst, goed?’ zei ze snel, voordat hij de kans kreeg verder te spreken. Er speelde een flauwe glimlach om haar lippen en Nick zette zich schrap voor het hele wat-beteken-ik-voor-jou vraag-en-antwoordspelletje. Dit was de reden waarom hij gewoonlijk alleen omging met vrouwen die net als hij, op zoek waren naar iets wat niet ingewikkelder was dan één nacht plezier beleven. Met vrouwen als Jenna ging hij gewoonlijk niet om. En om een heel goede reden.

‘Ik wilde alleen maar zeggen –’ begon ze. Daarna zweeg ze abrupt en keek snel om zich heen om zich ervan te vergewissen dat ze alleen waren. Dat waren ze, omdat dit gedeelte van het Splendor Deck verbonden was met zijn suite en niet toegankelijk was voor passagiers. ‘Dat vannacht een vergissing was.’

‘Wat?’ Dat was niet wat hij had verwacht.

‘We hadden het niet moeten doen,’ zei ze hoofdschuddend. ‘Ik ben niet hierheengekomen voor seks met jou. Dat was geen deel van mijn plan, en op dit moment begin ik er spijt van te krijgen dat het is gebeurd.’

Onmiddellijk schoot er woede door hem heen. Ze had er spijt van dat ze de nacht met hem had doorgebracht? Hoe was dat in vredesnaam mogelijk? Hij was erbij geweest. Hij had haar horen kreunen en hij had haar kreten gehoord. Hij had haar overgave gevóéld. Iedere keer als ze een climax bereikte, was die zo hevig geweest, dat de trillingen tot in zijn lichaam doordrongen. Hij wist heel goed dat ze zich net zo kostelijk had vermaakt als hij. Hoe kon ze er dan in vredesnaam spijt van hebben?

En hoe kon hij haar zoals hij van plan was geweest, aan de kant zetten, als zij hem eerst aan de kant zette?

‘O?’ wist hij met opeengeklemde tanden uit te brengen.

‘O, kom, Nick.’ Ze fronste licht. ‘Je weet net zo goed als ik dat het niet had mogen gebeuren. Jij hebt alleen belangstelling voor relaties die zo lang duren als een cruise, en ik ben een alleenstaande moeder. Ik verkeer niet in een positie waarin ik iemands vriendinnetje van de maand kan worden.’

‘Vriendinnetje van de maand?’ Hij was beledigd, en het feit dat hij op het punt had gestaan haar bijna precies hetzelfde te vertellen als zij hem nu vertelde, ontging hem niet.

Ze blies en klemde haar hand nog steviger om de riem van haar tas. ‘Ik zeg alleen maar dat het niet nog een keer zal gebeuren. Wat er vannacht is gebeurd, bedoel ik. Met ons. Tussen jou en mij. Niet meer.’

‘Ja, ik begrijp het.’ En nu ze dat had gezegd, verlangde hij meer dan ooit naar haar. Was het niet vreselijk om dat te moeten toegeven? Niet dat hij haar de bevrediging zou schenken haar te vertellen wat hij dacht. ‘Dat is waarschijnlijk inderdaad het beste.’

‘Dat is het beslist,’ zei ze, maar haar stem klonk een beetje melancholiek. Of hoorde hij alleen maar wat hij wilde horen?